เข้าสู่ระบบผ่าน

ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 151

ถ้อยคำประชดประชันของเยี่ยนสวิน ทำให้ลู่จื้ออับอายและเคียดแค้น เขาอดตะคอกกลับไปไม่ได้ว่า

“เมื่อก่อนท่านอ๋องก็มาทุกคืนมิใช่หรือ ทำไม สถานที่แห่งนี้ท่านอ๋องมาได้ แต่ข้ามาไม่ได้งั้นหรือ?”

เยี่ยนสวินหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้ใส่ใจกับพูดยั่วยุของเขาเลย

“ข้ามาเพื่อตรวจสอบเรื่องที่หอชุนเซียงทุจริตและติดสินบนขุนนางในราชสำนัก คุณชายใหญ่ลู่บัดนี้มีภรรยาสองคนแล้ว ทำไมยังมาทุกวันอีก?”

“หรือว่าคำพูดก่อนหน้านั้น ล้วนเป็นเรื่องล้อเล่น?”

ลู่จื้อตัวแข็งทื่อ พลันนึกถึงคำสาบานที่เคยให้ไว้กับหลิ่วซีอินต่อหน้าทุกคน

รู้สึกเจ็บหน้าเหมือนโดนไฟเผา

“ข้า ข้า…”

เห็นเขาอ้ำอึ้งตอบอะไรไม่ออกอยู่นาน เยี่ยนสวินก็เหลือบตามองเขาแวบหนึ่ง ก่อนแววตาจะเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาในฉับพลัน

“ข้าเคยคิดว่าอดีตคุณชายใหญ่ลู่เป็นคนมีน้ำใจไมตรีและมีคุณธรรมสูงส่ง แต่ดูตอนนี้…เดิมทีก็เป็นนักแสดง เทียบกับน้องชายแล้ว ถือว่าต่างกับราวฟ้ากับเหวจริง ๆ”

คำพูดนี้ชัดเจนแทงใจดำของลู่จื้อเข้าเต็ม ๆ

แต่บัดนี้เขาถูกคนลากออกมาด้วยสภาพไม่เรียบร้อย ก็ไม่มีศักดิ์ศรีนานแล้ว แล้วยังจะมีปัญญาอะไรมาโต้เถียงกับคนตรงหน้าอีก?”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็กัดฟัน ทำได้เพียงกลืนความอัปยศลงในท้อง!

“ลากออกมาหมดแล้วหรือ?”

เยี่ยนสวินไม่สนใจความไม่ยอมในสายตาของเขาอีกต่อไป เอ่ยถามจางฮุยทันที

หลังจากจางฮุยกวาดตามองบุตรตระกูลขุนนางหลายสิบตระกูลข้างหลัง ก็คิดว่าคนรุ่นใหม่ถึงจุดสิ้นสุดแล้วจริง ๆ

“ฉู่อ๋อง ลากตัวออกมาหมดแล้ว ไม่ตกหล่นแม้แต่คนเดียว”

เยี่ยนสวินนั่งอยู่บนเก้าอี้พยักหน้า ก่อนจะหันไปส่งสัญญาณให้เซี่ยหนี้ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ประกาศราชโองการเถอะ”

เซี่ยหนี้ถึงจะกล้ากางพระราชโองการ เมื่อเห็นเนื้อหาในราชโองการ เพิ่งเอ่ยคำว่าด้วยโองการแก่งสวรรค์จบ เขาก็ชะงักไป

เมื่อเห็นว่าไม่มีเสียงดังมาจากข้าง ๆ เยี่ยนสวินจึงหยิบราชโองการมาด้วยความสงสัย

หลังจากเห็นเนื้อหาในราชโองการ สายตาก็ฉายแววประหลาดใจ แต่ยังอ่านเนื้อหาในราชโองการออกมา

“ด้วยโองการแห่งสวรรค์ ฮ่องเต้มีพระบัญชา ตรวจค้นหอชุนเซียง บุตรชายภายในหอชุนเซียง ถูกยกเลิกสิทธิ์สอบขุนนางในปีนี้ ขอให้ญาติในครอบครัวพากลับศาลต้าหลี่และศาลาว่าการ

เยี่ยนสวินพูดสั้นกระชับ

แต่ความหมายไม่ผิดเพี้ยน

ทันทีที่พูดออกไป บรรดาบุตรชายที่คุกเข่าอยู่ด้านหลังจางฮุยก็ส่งเสียงร้องโหยหวน มีบางคนรับไม่ได้ จึงเป็นลมหมดสติไป

ส่วนลู่จื้อ แค่รู้สึกเหมือนมีบางอย่างระเบิดในสมอง เสียงหึ่ง ๆ ดังจนไม่ได้ยินเสียงร้องโหยหวนจากรอบข้าง

ตอนที่ 151 1

ตอนที่ 151 2

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง