ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 155

ฮูหยินใหญ่เจียงนี่ถึงรู้ตัว รีบหุบยิ้มกว้างบนในหน้า แล้วแสดงสีหน้าเคร่งขรึมออกมา

“ข้างนอกลมแรง พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ เจาเอ๋อร์ได้ยินว่ามีพี่สาวคนงามมาเพิ่มอีกหนึ่งคน กำลังเตรียมน้ำชาและผลไม้อยู่ที่ห้องตำรา”

“อืม”

มู่เหยายิ้มรับ ลากญาติผู้พี่ของตนเดินตามหลังของฮูหยินใหญ่เจียงเข้าไปในประตู

ระหว่างทาง ฮูหยินใหญ่เจียงถามอยู่หลายเรื่อง

หลันอิ๋งก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลงเล็กน้อย ในตอนที่มาถึงห้องตำรา ท่าทางระวังเมื่อครู่ตรงหน้าประตูมลายหายไปหมดแล้ว

“พี่หญิงมู่เจ้าค่ะ!”

เจาเอ๋อร์พุ่งตรงเข้าไปในอ้อมกอดของมู่เหยาออกไปราวกับผีเสื้อน้อยตัวหนึ่ง แล้วเรียกชื่อด้วยความดีใจ

หลังจากที่หันหน้าไปเจอพี่สาวคนงามที่ยืนอยู่ข้างกายพี่หญิงมู่ ดวงตาก็เบิกตาโตขึ้น

มุดออกจากอ้อมกอดของมู่เหยา เดินวนรอบตัวของหลันอิ๋งในทันที

ต่อมาดึงแขนเสื้อของนาง ภายใต้แววตาอ่อนโยนของหลันอิ๋ง “เทพธิดาท่านนี้ ท่านยินดีเป็นพี่สะใภ้ของเจาเอ๋อร์หรือไม่?”

ประโยคเดียว ทำให้หลันอิ๋งหน้าแดงก่ำอย่างรวดเร็ว

“แค่ก ๆ!”

มู่เหยาเห็นญาติผู้พี่ตื่นเต้นจนไอ รีบเดินเข้าไปช่วยลูบหลัง

ฮูหยินใหญ่เจียงเห็นดึงเจียงเจากลับมาอย่างรวดเร็ว “พี่หญิงใหญ่หลันของเจ้าสุขภาพไม่ดี เจ้าพูดเรื่องเหลวไหลทำให้คนตกใจน้อยลงหน่อย!”

เมื่อเจียงเจาได้ยิน รีบวิ่งเข้าห้องไปยกน้ำชาออกมา

“พี่หญิงหลัน ท่านรีบดื่มให้ใจเย็นก่อน”

หลันอิ๋งพยักหน้าเป็นการขอบคุณ รับมาดื่มคำหนึ่งถึงได้ใจเย็นลง

ใบหน้าสีแดงของนางยังไม่ทันจางหาย ก็มองเจียงเจาอย่างเกรงใจเล็กน้อย “น้องเจาเอ๋อร์นิสัยร่าเริงจริง ๆ นิสัยคล้ายน้องสาวหลายคนที่บ้านของข้ามาก”

“คิดว่าต่อไปพวกเจ้าจะเล่นด้วยกันได้อย่างแน่นอน”

เมื่อคำนี้ออกมา ก็ไม่มีใครเอ่ยถึงคำพูดเมื่อครู่ของเจียงเจาอีก

ฮูหยินใหญ่เจียงก็รู้ว่าเรื่องนี้จะรีบร้อนเกินไปไม่ได้ อย่างไรก็ตามพ่อและท่านปู่ของหลันอิ๋งยังไม่มา นางจะกำหนดงานแต่งอย่างไม่คำนึงที่กฎระเบียบไม่ได้

“เจาเอ๋อร์ตั้งใจเรียนกับพี่สาวทั้งสองคนของเจ้า ข้าจะไปเตรียมมื้อเย็น มู่จวิ้นจู่กับคุณหนูใหญ่หลัน วันนี้พวกเจ้าสองพี่น้องอยู่กินที่บ้านก่อนค่อยไป”

ไม่รอให้มู่เหยาปฏิเสธ ฮูหยินใหญ่เจียงก็รีบเดินไปอย่างรวดเร็ว

ระดับความเร็วนี้ ทำให้คนตกใจจริง ๆ!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน