ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 158

“แต่ว่าคุณชาย แม่นางหลิวตอนนี้มีครรภ์ ต่อให้ท่านโกรธเพียงใด ก็ควรรอให้แม่นางหลิวคลอดเสียก่อน ค่อยพูดเรื่องพวกนี้กับนางเถิด”

ลู่จื้อโบกมืออย่างหงุดหงิด

“พอเถิด เรื่องเล็กแค่นี้ ข้ายังต้องให้เจ้าเตือนอีกหรือ?”

อาชีเห็นดังนั้นก็ไม่กล้าพูดอีก ทายาเสร็จแล้วจึงจากไป

อีกด้านหนึ่ง จางจิ้งหรูพาคนไปยังเรือนตะวันตกด้านหลัง

สาวใช้ที่เฝ้าอยู่นอกเรือน พอเห็นว่าผู้ที่มาคือจางจิ้งหรู ก็ตื่นตะหนกเป็นอย่างมาก

“ฮูหยินน้อย ท่านมาได้อย่างไร แม่นางหลิวหลับไปแล้วเจ้าค่ะ”

จางจิ้งหรูไม่เอ่ยวาจา แม่เฒ่ารับใช้ที่ตามมาด้านหลังก็เดินเข้าไป ตบหน้าสาวใช้ที่ขวางทางผู้นั้นฉาดหนึ่ง

“คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน! กล้ามาขวางทางฮูหยินน้อย!”

สาวใช้โดนตบล้มลงกับพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ไม่กล้าเอ่ยอะไรอีก

เมื่อมีบทเรียนเมื่อครู่ คนอื่นในเรือนตะวันตกก็ไม่กล้าขวางทางอีก

ได้แต่มองพวกนางเดินเข้าเรือนไปโดยไร้ผู้ใดขัดขวาง

เสียงด้านนอกปลุกหลิ่วซีอินที่นอนอยู่ให้ตื่นขึ้นแต่เช้า

พอเห็นผู้บุกรุกเข้ามา นางก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียง หน้าเต็มไปด้วยความตระหนก

“เจ้า เจ้าจะทำอะไร! ในท้องข้าเป็นลูกตระกูลลู่นะ เจ้าห้ามแตะต้องข้า!”

น้ำเสียงสั่นเครือของนาง ทำให้จางจิ้งหรูแค่นหัวเราะเย็น

“เพิ่งจะกลัวหรือ? วันนั้นเจ้ายุให้พ่อบ้านตบข้า เจ้าเก่งกล้านักมิใช่หรือ?”

หลิ่วซีอินกอดท้องไว้ ตัวสั่น ไม่กล้าเปล่งเสียง

จางจิ้งหรูรู้ดีว่าบัดนี้นางหวงลูกในท้อง จึงไม่กล้าต่อกรกับตน

แต่จุดประสงค์ที่มาในวันนี้ ก็คือลูกในท้องนั่นแหละ

“วางใจเถิด ข้าไม่ทำร้ายลูกเจ้า ข้าถึงขั้นอยากให้เขาเกิดมาด้วยซ้ำ”

แววตาหลิ่วซีอินปรากฏความสงสัย แต่ยังไม่ทันเอ่ยถาม

จางจิ้งหรูก็โบกมือ “พาตัวนางไป!”

หลิ่วซีอินเบิกตากว้าง พยายามสะบัดมือพวกบ่าวที่เข้ามาจับ

“ถอยไป! ห้ามแตะต้องข้า! อย่านะ!”

นางโบกมือไล่ แต่ก็ระวังลูกในท้อง ไม่กล้าขยับแรง

แม้จะขัดขืนอยู่พักหนึ่ง แต่ท้ายที่สุดก็ยังถูกพาออกไปอยู่ดี

“อย่านะ ลูกของข้า อย่าทำร้ายลูกของข้า!”

หลิ่วซีอินถูกแม่เฒ่ารับใช้สองคนหิ้วแขน เท้าลอยจากพื้น หามออกจากเรือนตะวันตก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน