เข้าสู่ระบบผ่าน

ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 170

เมื่อเอ่ยคำพูดนั้นออกมา ร่างที่นั่งพิงอย่างเกียจคร้านของหลิวหว่านชุนก็ยืดตัวตรงขึ้นมาทันที

หลิวหว่านชุนกลอกตา นึกถึงศักยภาพของจวิ้นจู่จวนจงซู่โหวคนนั้นในตอนนี้ รวมถึงตระกูลที่พึ่งพาอาศัยอยู่ข้างหลัง

นางมองจางจิ้งหรูอีกครั้ง ยังคงมีความสงสัยเล็กน้อย “เมื่อก่อนเข้ากับจวิ้นจู่ถือว่ามีความสัมพันธ์ไม่ดี บัดนี้นางกลายเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเจ้าอย่างนั้นหรือ?”

“ฮูหยินน้อย อย่าพูดจาเหลวไหล”

เมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ จางจิ้งหรูไม้โกรธเคือง แต่กลับผ่อนคลายเล็กน้อย

หากหลิวหว่านชุนไม่เชื่อจริง ๆ ก็ควรไล่นางออกไปตั้งนานแล้ว ทำไมต้องเสียเวลาพูดเรื่องพวกนี้อีก

แต่สิ่งที่นางแปลกใจคือ มู่เหยาคาดการณ์ได้แม้แต่ตรงจุดนี้

“หากเจ้าไม่เชื่อ ข้ามีจดหมายฉบับหนึ่ง ฮูหยินอ่านแล้วค่อยตัดสินก็ไม่สาย”

จางจิ้งหรูพูด พลางหยิบจดหมายออกมาจากแขนเสื้อ และส่งให้สาวใช้ข้าง ๆ

หลิวหว่านชุนมองจดหมาย และหยิบขึ้นมาอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

หลังจากเห็นเนื้อหาในจดหมายชัดเจน ก็อดยกมุมปากไม่ได้ “ถ้าเช่นนั้น วันหน้าฮูหยินน้อยต้องช่วยเหลือข้าเยอะ ๆ แล้วล่ะ”

คำพูดนี้หมายความว่าจะร่วมมือกัน

จางจิ้งหรูถอนหายใจด้วยความโล่งอก ความไม่สนิทใจบนใบหน้าก็เบาลงเล็กน้อย “แน่นอน ฮูหยินวางใจ สิ่งที่ควรเป็นของท่านข้าไม่มีทางแตะต้อง สิ่งที่ข้าต้องการคือให้คนคนนั้นตายตรงหน้า”

หลิวหว่านชุนรู้ว่านางพูดถึงจังซื่อ นึกถึงข่าวสองสามวันก่อน แล้วจึงเอ่ยขึ้นสองประโยค “ช่วงนี้นายท่านห่วงใยทางเรือนตะวันตก ทุกวันจะให้คนเอาน้ำแกงโสมไปส่ง ช่างแปลกจริง ๆ

น้ำแกงโสม?

จางจิ้งหรูแววตาฉายแววแปลกใจ นางรู้ดีว่าลู่เหวินเจิ้งไม่ชอบจังซื่อมากแค่ไหน

ทำไมจู่ ๆ ถึงเป็นห่วงสุขภาพของนางล่ะ

เมื่อนางสบกับดวงตายิ้มเหมือนไม่ยิ้มของหญิงสาว ก็เข้าใจทันทีว่าน้ำแกงโสมนั้นคงไม่ธรรมดา

“ขอบคุณเซี่ยฮูหยินที่บอกกล่าว ดึกแล้ว คิดว่าท่านพ่อคงจะมานอนค้างในเรือนฮูหยิน ฮูหยินอย่าลืมสิ่งที่จวิ้นจู่พูดล่ะ”

หลิวหว่านชุนเอาจดหมายเข้าไปใกล้เปลวเทียน และยิ้มแย้ม “ข้าเข้าใจดีอยู่แล้ว”

อย่างไรเสีย เงื่อนไขที่มู่เหยาเสนอมา ก็ทำให้นางอดใจเต้นไม่ได้จริง ๆ

หลังจากจางจิ้งหรูจากไป นางไม่ได้กลับห้องนอนในทันที แต่ไปยังห้องตำราที่ลู่จื้อเคยอยู่ก่อนหน้านี้ หลังจากตรวจค้น ก็ไม่เจอสิ่งของใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับจิ้นอ๋อง

แต่กลับทำให้ลู่จื้อที่นอนอยู่ในห้องด้านข้างตกใจ

“เจ้ากำลังหาอะไรอยู่?”

เสียงดังมาจากด้านหลังอย่างกะทันหัน ทำให้จางจิ้งหรูตกใจจริง ๆ

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง