ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 176

นี่ถึงหมุนตัวกลับเข้าไปในห้อง

กดข้อสงสัยเอาไว้ในใจ นางหยิบจดหมายจากช่องลับใต้เตียง และอ่านเนื้อหาในจดหมายอย่างละเอียดอีกครั้ง

แสงเทียนสะท้อนใบหน้าของมู่เหยา แสงเทียนไหว เกิดเป็นเงาบนใบหน้าของมู่เหยา

“จวิ้นจู่ นี่ก็ดึกแล้ว”

ชิงอู้เอ่ยเตือนอยู่หน้าประตู

มู่เหยานี่ถึงพับเก็บจดหมายในช่องลับใต้เตียงอีกครั้ง แล้วนอนหลับไปอย่างช้า ๆ

ในเวลาเดียวกัน ที่ดินศักดินาเฟิงหยางกลับมีคนนอนไม่หลับอยู่

จิ้นอ๋องอวิ๋นหลานยืนอยู่ในลานเรือน มองพระชายาจิ้นอ๋องซูชิงชิงที่กำลังสั่งคนเก็บสัมภาระ ในดวงตามีความเย็นชาขึ้น

ซูชิงชิงรับรู้ถึงเงาคนยืนอยู่ด้านหลัง รีบเดินเข้าไป “ท่านอ๋อง พวกเราจำเป็นต้องไปเมืองหลวงด้วยหรือ?”

สีหน้าความกังวลของหญิงสาวตกอยู่ในสายตา จิ้นอ๋องยื่นมือดึงคนมากอดตามสัญชาตญาณ ไม่มีน้ำเสียงเฉื่อยชาที่ปกติพูดกับคนอื่นเลย

“เรื่องของหอชุนเซียง ทำให้ฝ่าบาทเกิดความสงสัยแล้ว หากครั้งนี้พวกเรารับราชโองการไม่ไป เกรงว่าเจ้ากับข้าเจอกันอีกครั้งก็อยู่ด้านล่างแล้ว”

พระชายาจิ้นอ๋องสั่นไปทั้งตัว จับแขนเสื้อของชายหนุ่มแน่นด้วยความกลัว

“ท่านอ๋อง เช่นนั้นพวกเราไปครั้งนี้ ก็จะปลอดภัยใช่หรือไม่?”

จิ้นอ๋องแววตาสั่นไหว มือที่จับบ่าของหญิงสาวแน่นขึ้นเล็กน้อย

ไม่ได้ตอบคำถามของนางโดยตรง กลับถามเรื่องอื่นขึ้น “ได้ยินว่าตระกูลหลันทั้งตระกูลเข้าเมืองหลวงแล้ว อาหญิงของเจ้าก็เข้าเมืองแล้วใช่ไหม?”

เมื่อเอ่ยถึงอาหญิงคนนี้ บนใบหน้าของพระชายาจิ้นอ๋องมีความไม่พอใจและเกลียดชังเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

“ท่านอ๋อง อาหญิงของข้าคนนี้ตั้งแต่ตระกูลหลันกลายเป็นพ่อค้าเศรษฐีที่เจียงหนาน ก็ไม่ติดต่อกับบ้านเดิมข้าอีกเลย เป็นคนเนรคุณที่เลี้ยงไม่เชื่องจริง ๆ!”

พูดจบ ซูชิงชิงก็หันไปมองจิ้นอ๋อง ถามหยั่งเชิงว่า “จู่ ๆ ทำไมท่านอ๋องถึงถามเรื่องบ้านเดิมของข้ากัน?”

จิ้นอ๋องจ้องมองนางนิ่ง ซูชิงชิงสั่นไปทั้งตัว ก้มหน้าแสดงท่าทีต่ำต้อยในทันที

“เป็นข้าพูดมากไป ท่านอ๋องโปรดอภัย”

เห็นท่าทีของนาง จิ้นอ๋องหัวเราะเสียงต่ำ ยกฝ่ามือลูบแก้มของนาง

“ถึงแม้ตระกูลหลันขายร้านมากมายที่เจียงหนานทิ้ง แต่จะมองข้ามกำลังทรัพย์ไปไม่ได้”

“กลับเมืองหลวงครั้งนี้ เจ้าก็ไปมาหาสู่มากหน่อย ทางที่ดี...พาหญิงสาวตระกูลหลันคนหนึ่งมาให้ข้า”

ซูชิงชิงรู้สึกหนักใจ นางเงยหน้าตามจิตสำนึก เจอสายตาสนใจของชายหนุ่ม

มือที่อยู่ใต้แขนเสื้อ กำผ้าเช็ดหน้าเอาไว้แน่น

“ท่านอ๋อง...ท่านอ๋องจะรับหญิงตระกูลหลัน เป็นชายารองหรือ?”

จิ้นอ๋องก้มหน้า ไม่ใช่ดูไม่ออกว่าซูชิงชิงคิดอะไรอยู่ในใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน