ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 196

ตอนถึงสระพันมัจฉาเข้าใกล้องค์หญิงซูหรง มู่เหยาก็ได้กลิ่นเครื่องหอมที่หอมมากหนึ่ง

ตอนนั้นนางถูกองค์หญิงซูหรงดึงดูดสายตา จึงไม่ได้วิเคราะห์อย่างละเอียด

ตอนนี้กลับมาดมกลิ่นหอมนั้นอีกครั้ง ก็ยิ่งเหมือนกลิ่นของดอกไป่เหอ

และสารพิษที่จังซื่อเคยทิ้งค้างในตัวนางก่อนหน้านี้ กลิ่นที่ห้ามดมที่สุดก็คือกลิ่นดอกไป่เหอ

เรื่องนี้ บนใบรายชื่องานเลี้ยงในวังจะหมายเหตุไว้เป็นพิเศษ

องค์หญิงซูหรงไม่ตั้งใจ หรือว่าจงใจ

นางก็ไม่คิดจะปล่อยผ่านไปแบบนี้

นึกถึงของที่เป็นปฏิปักษ์ต่อดอกไป่เหอ แววตาของมู่เหยาก็สั่นไหว “งานเลี้ยงวันมะรืนนี้ จำเอาไว้ว่าวางพวกขนมลูกพลับและขนมถั่วตัดกรอบบนตำแหน่งของ องค์หญิงซูหรง”

ถึงแม้ว่าหนิงจู๋จะสงสัย แต่ก็ตอบรับ

อย่างไรก็ตามจวิ้นจู่ให้นางทำอะไร นางก็แค่ปฏิบัติตาม

ไม่ว่าอย่างไรจวิ้นจู่ทำถูกต้องเสมอ!

มู่เหยาสั่งกำชับเสร็จ นี่ถึงลุกขึ้นเดินกลับจวนจงซู่โหวไป

“ป้าสะใภ้ใหญ่ ท่านไปพักผ่อนก่อนเถอะ มีพวกพี่หญิงกับข้าผลัดเปลี่ยนกันเฝ้ายามตลอดคืน ท่านลุงใหญ่จะไม่เกิดเรื่องอะไร”

ซูโหรวทำงานหนักมาหลายวัน จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่เคยได้พักผ่อนดี ๆ สักครั้ง พรุ่งนี้ตื่นมาก็ต้องเป็นธุระจัดการเรื่องงานเลี้ยงอีก

นางเป็นห่วงจริง ๆ ว่าป้าสะใภ้ใหญ่จะทนไม่ไหว

“ท่านแม่ ท่านก็ฟังที่น้องหญิงบอกไปพักผ่อนเถิด ข้ากับน้องรองอยู่ดูแลท่านพ่อที่นี่ จะไม่มีเรื่องอะไรแน่”

หลันอิ๋งก็เป็นห่วงมารดาเช่นกัน จึงเดินเข้าไปโน้มน้าวและปลอบโยน

คนอื่นที่เหลือก็พูดคล้อยตาม

ซูโหรวเห็นแบบนี้ก็ทำได้แต่พยักหน้ารับ ไปนอนภายใต้การพยุงของสาวใช้

สุดท้าย ภายใต้การโน้มน้าวของหลันอิ๋งกับมู่เหยา หน้าเตียงก็เหลือแค่พวกนางสองคน

อาศัยแสงจันทร์ มู่เหยาถามหลันอิ๋งถึงสถานการณ์ที่ไปหลายวันนี้ของจวนแม่ทัพเจิ้นกั๋ว

“พี่หญิงใหญ่ช่วงนี้ได้พบแม่ทัพน้อยเจียงบ่อยหรือไม่?”

เจอเข้ากับสายตาสนใจของน้องสาว แก้มของหลันอิ๋งก็แดงขึ้นในทันที ทุบเบา ๆ ที่หัวไหล่ของมู่เหยาด้วยความเขินอาย “เป็นเด็กเป็นเล็ก มาถามเรื่องเหลวไหลอะไร!”

เห็นนางมีปฏิกิริยาเช่นนี้ มู่เหยาก็เข้าใจแล้ว

เชิดคางทำเสียงพึมพำ “พี่หญิงใหญ่แหละที่เป็นเด็ก อีกสามเดือนข้าก็จะออกเรือนแล้ว ข้าจะต้องออกเรือนเร็วกว่าพี่หญิงใหญ่อย่างแน่นอน!”

“เจ้าเด็กนี่ คิดว่าการแต่งงานเป็นเรื่องดีหรือ แต่ว่า...คนในจวนเยี่ยนอ๋องเป็นคนดี สำหรับเจ้าแล้วเป็นที่ไปที่ดีหนึ่งจริง ๆ พี่รู้สึกอิจฉาเจ้าเล็กน้อยจริง ๆ”

มู่เหยายิ้มพร้อมโอบไหล่ของนาง “จวนแม่ทัพเจิ้นกั๋วก็ดีเช่นกัน ฮูหยินใหญ่เจียงชอบพี่หญิงใหญ่มาก”

“ห้ามพูดเหลวไหล!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน