ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 210

ครั้นเมื่อในโถงคงเหลือเพียงหลันเอ้าเซวียนผู้เดียว นายท่านหลันจึงลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า ยืนประจันหน้าบุตรชาย

ถัดมาในพริบตา ฝ่ามือใหญ่ก็ฟาดลงบนใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างแรง

แก้มของหลันเอ้าเซวียนก็บวมแดงขึ้นมาทันที

“ผั่บ!”

หลันเอ้าเซวียนทรุดกายลงคุกเข่า ก้มหน้าต่ำ จนไม่เหลือเค้าเงาของชายผู้เกรียงไกรในวงการค้าขายอีกต่อไป

เหลือเพียงความสิ้นหวัง ความอ่อนล้า และความเศร้าหมอง

“เจ้ารู้หรือไม่ ว่าข้าตีเจ้าเพราะเหตุใด!”

นายท่านหลันยืนอยู่ในเงาแสงจันทร์ ใบหน้าเหมือนกำลังก่อเกิดพายุ คำพูดของเขาเย็นยะเยือกถึงขีดสุด

หลันเอ้าเซวียนขอบตาแดงเรื่อ เสียงพูดทำให้ผู้ฟังเจ็บร้าวถึงหัวใจ “ท่านพ่อ ข้าต้องการชดใช้ แต่ข้าคิดไม่ถึงว่า……”

ยังไม่ทันได้พูดจบ ก็ถูกขัดเสียก่อน!

“เจ้าคิดไม่ถึง? เจ้าคิดไม่ถึงว่าตอนนั้นน้องสาวเจ้าเคยช่วยชีวิตเจ้าครั้งหนึ่ง แล้วตอนนี้อาหน่วนก็ยังช่วยเจ้าอีกครั้ง หากเจ้าคิดจะเอาตัวรอดด้วยการสละชีวิตอีก ถึงข้าจะตาย ข้าก็จะไปตามเอาคำตอบจากเจ้าถึงปรโลก!”

ความคับข้องใจที่นายท่านหลันเก็บงำไว้หลายวัน ในที่สุดก็ได้ระบายออกมา

ตั้งแต่วันนั้นที่เห็นหลันเอ้าเซวียนถูกวางยาพิษจนหน้าเหมือนคนตาย นายท่านหลันก็อึดอัดใจ

“เจ้ารอบคอบถึงเพียงนี้ เหตุใดจึงไม่รู้ว่ามีคนใกล้ตัวมีปัญหา?”

“คนอื่นอาจไม่รู้ แต่เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าเจ้าจงใจดื่มยาพิษนั้น?”

สีหน้าของหลันเอ้าเซวียนซีดเซียว ร่างกายทรุดฮวบลงนั่งกับพื้นอย่างอ่อนแรง

เมื่อเห็นจันทร์เต็มดวงเบื้องนอก ราวกับหวนคิดถึงคืนวันนั้น น้ำตาก็พรั่งพรูโดยไม่อาจห้ามได้

“ข้าเอง ข้าเป็นคนทำร้ายน้องสาว หากไม่ใช่เพราะข้าเขียนแผนที่เหมืองทองออกมา พวกมันก็คงไม่ตามล่า… อาหน่วนก็คงไม่ต้องสูญเสียพ่อแม่และป้าของนาง จวนมู่ก็อาจไม่ถึงคราวสิ้นชายในตระกูล…”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ สีหน้าของหลันเอ้าเซวียนยิ่งซีดเผือด

เต็มไปด้วยความเสียใจอย่างสุดใจ

“เป็นเพราะพวกมันจิตใจชั่วร้าย เกี่ยวอะไรกับเจ้า อีกอย่าง ตอนนั้นก็ชัดเจนว่าเป็นคนในวังที่ต้องการแผนที่เหมืองทอง น้องสาวกับน้องเขยเจ้าก็แค่ถูกใช้เป็นเป้าสังหารเท่านั้น!”

แววตาของนายท่านหลันมืดหม่น ชัดเจนว่ามีบางสิ่งที่เขาสันนิษฐานไว้

เพียงแต่ยังไม่ได้กล่าวออกมาอย่างเปิดเผย

“ตอนนี้อาหน่วนกำลังสืบหาความจริงในอดีต เจ้าจงอย่าได้เอ่ยถึง ให้นางสืบเอง ตระกูลหลันเรายังต้องคอยคุ้มครองนาง จึงห้ามให้ผู้ใดรู้ว่าเราก็กำลังสืบอยู่ เข้าใจหรือไม่?”

“หากไม่เช่นนั้น ก็จะได้กลายเป็นเหมือนตระกูลมู่!”

หลันเอ้าเซวียนสะท้านกาย รีบพยักหน้ารับคำทันที

นายท่านหลันเห็นเขาเช่นนี้ ก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน