ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 212

ก็ไม่ใช่คนมีอำนาจทั่วไปในเมืองหลวงจะเทียบได้ หากไท่จื่อรู้เข้าว่าเยว่อิงมีใจให้เขา

เกรงว่าต้องถูกคิดร้ายแน่

“อีกไม่กี่วันข้าจะไปวัดชิงซานกับป้าสะใภ้ ตอนนั้นจะพาน้องหญิงเยว่อิงไปด้วย ต่อไปให้นางได้เปิดหูเปิดตาอยู่ข้างกายข้าบ้าง เจอผู้คนมากขึ้นถึงจะรู้ต้องการสิ่งใด”

หลานเอ้าเซวียนพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะนึกถึงนิสัยของหลันเยว่อิง

แล้วจึงมองไปทางมู่เหยา

“อาหน่วน เยว่อิงชอบวิทยายุทธ ช่วงนี้เจ้าต้องไปสอนคุณหนูตระกูลเจียงอยู่แล้ว เจ้าพานางไปด้วยสิ หนึ่งเพื่อให้นางได้พบปะเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน สองก็เพื่อปกป้องเจ้าได้บ้าง”

มู่เหยาเข้าใจความคิดของท่านลุงใหญ่ หลันเยว่อิงเป็นวรยุทธ์ หากได้ฝากตัวเป็นศิษย์ของจวนแม่ทัพเจิ้นกั๋ว เขาจะได้ใกล้ชิดกับชายในกองทัพ

คิดว่าต้องไม่ยอมถูกจองจำอยู่ในกำแพงวังแน่

เพียงแต่ สิ่งที่มู่เหยากังวลสุดคือ…เยว่อิงเด็กคนนี้นิสัยดื้อรั้น หากไม่ยอมตัดใจจากไท่จื่อ

ไม่ช้าก็เร็วคงต้องถูกทางไท่จื่อรู้เข้า

ถึงเวลานั้น คงจัดการยากแล้ว!

“อาหน่วนคิดอะไรอยู่หรือ?”

เห็นนางมีสีหน้าลังเล หลันชิวเหิงเลยกังวลเล็กน้อย

กลัวว่าสิ่งนี้จะเพิ่มปัญหาให้นาง

“เปล่า แค่คิดว่าน้องหญิงเยว่อิงนิสัยดื้อรั้น อย่าทุ่มเทให้กับเรื่องไม่เป็นเรื่องถึงจะดี”

คำพูดของมู่เหยาเตือนสติหลายคนตรงนั้น ต่างก็อดถอนหายใจไม่ได้

กลางดึก

มู่เหยานั่งอยู่ริมหน้าต่าง คิดไปคิดมาก็ตัดสินใจให้หนิงจู๋เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตัวเอง

เดินผ่านประตูข้างมาสักพัก ก็มาถึงเรือนลั่วอิงของหลันเยว่อิง

“จวิ้นจู่!”

ซู่จื่อที่กำลังงีบหลับอยู่สะดุ้งตื่นทันที ยืนตรงตามระเบียบแล้วโค้งคำนับผู้มาเยือน จากนั้นก็หันหลังเดินไปแจ้งข่าว

มู่เหยายกมือห้ามปราม และเดินมาตรงประตูห้องอย่างช้า ๆ

ภายในห้องมีเสียงพลิกดูหนังสือดังออกมา หลังจากมู่เหยาลดสายตาครุ่นคิด ก็ได้ยกมือเคาะประตู

“น้องหญิงสาม”

พูดจบ ก็ได้ยินเสียงสาวน้อยเก็บของอย่างวุ่นวาย

“พี่หญิงอาหน่วนรอเดี๋ยว ข้าจะไปเปิดให้ท่านเดี๋ยวนี้”

มู่เหยาเลิกคิ้ว นางไม่รีบร้อนผลักประตูเข้าไป แค่รอให้อีกฝ่ายเปิดประตู

ผ่านไปไม่นาน

ประตูห้องนอนก็เปิดออก สายตาประหม่าของสาวน้อยมองไปตรงข้างโต๊ะตลอดเวลา

เมื่อเห็นการกระทำของนาง มู่เหยาจึงเดินไปดูตรงข้างโต๊ะอย่างไม่ได้ใส่ใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน