ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 221

เฮยเฟิงยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ เเล้วเก็บมีดกลับไปในที่สุด

“ถ้างั้นช่วยไปบอกจิ้นอ๋องของพวกเจ้าด้วย ถามเขาหน่อยว่าช่วงนี้ไปยุ่งกับใครมาบ้าง เเล้วก็…ช่วยอธิบายให้ข้าเข้าใจด้วย”

ชายชุดดำได้ยินคำว่าจิ้นอ๋อง ดวงตาของเขาก็หดเล็กลงทันที

“เจ้า เจ้ารู้ได้อย่างไร”

เฮยเฟิงค่อยๆยืดหลังตรง มองชายชุดดำจากที่สูง “ในรัศมีหลายร้อยลี้ ไม่มีข่าวสารอะไรที่เฮยเฟิงคนนี้สืบไม่ได้ เพราะฉะนั้นเจ้าจะไปหรือไม่ไป”

สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่เเผ่ความน่ากลัวออกมาจากชายบนหลังม้า

ชายชุดดำไม่ลังเล หันหลังกระโดดสองสามครั้งก็จากไปในพริบตา

เมื่อมองดูเงาหลังของชายชุดดำที่จากไป เฮยเฟิงก็ค่อยๆลงจากหลังม้าอย่างช้าๆ

มองดูศพที่เริ่มเน่าเปื่อยบนพื้น หลังจากผ่านไปสองคืน เเล้วสั่งว่า “จัดการสะ เผาทิ้งให้หมด”

เฮยจิ่วที่ติดตามเฮยเฟิงมานานก้าวเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “หัวหน้าใหญ่เปิดเผยตัวตนคนนั้นออกไปตรงๆเเล้ว ถ้าจิ้นอ๋องโกรธจัดเเละอยากปิดปากจะทำอย่างไร”

สำหรับเรื่องนี้ เฮยเฟิงกลับมั่นใจเป็นอย่างยิ่ง “ไม่ต้องห่วง ตอนนี้จิ้นอ๋องกำลังขาดคน เขาจะไม่เสี่ยงที่จะฆ่าคนในค่ายหรอก”

“ตรงกันข้าม เขาจะส่งของมาให้มากมายต่างหาก”

เย็นวันรุ่งขึ้น ข่าวจากเมืองอวิ๋นก็มาถึงเมืองหลวงในที่สุด

เมื่อได้ยินข่าวที่ชิงอิ่งส่งมา มู่เหยาถึงกับตกใจจนลุกขึ้นยืน

“บาดเจ็บสาหัสหมดสติ! ทำไมถึงได้รุนเเรงขนาดนี้”

ชิงอิ่งก็ตกใจไม่เเพ้กัน

เพราะวิทยายุทธ์ของท่านอ๋องนั้น พวกนางพี่น้องรู้ดีที่สุด

“จวิ้นจู่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะถามเรื่องนั้น เเต่เป็นเวลาที่หาวิธีส่งหมอเทวดาเลี่ยวออกไป!”

ชิงอู้เดินไปมาอย่างกระวนกระวาย

มู่เหยาได้ยินดังนั้นก็ตั้งสติได้ เเต่มือของนางก็สั่นอย่างเห็นได้ชัด

คิดไปคิดมา ในสมองก็คิดถึงใครบางคน

“ชิงอู้ ไปเตรียมรถม้า! ข้าจะไปจวนเม่ทัพเจิ้นกั๋ว!”

สองชั่วยามต่อมา

เมื่อมู่เหยาออกจากจวนแม่ทัพเจิ้นกั๋ว เจียงมั่วเหยียนก็ได้พาหมอเทวดาเลี่ยวออกจากเมืองหลวงเเล้ว

แม้ว่าการเคลื่อนไหวนี้จะไม่ใหญ่โตนัก

เเต่ก็คงทำให้ผู้ที่อยู่ในพระราชวังรับรู้ได้

ฮ่องเต้มองฏีกา ฟังข่าวที่คนข้างล่างรายงาน ดวงตาฉายเเววเย็นชา

“เเล้วสีหน้าของคุณหนูสกุลมู่เป็นอย่างไร”

ชายชุดดำตอบอย่างนอบน้อม “กังวลใจเป็นอย่างมาก”

“คุณชายรองสกุงหลันตกอยู่ในอันตรายจริงหรือ”

ดวงตาของชายชุดดำไหววูบไปมา น้ำเสียงไม่เเน่ใจ “กระหม่อมยังไม่ได้ตรวจสอบพะยะค่ะ เเต่คุณชายรองหลันครั้งนี้ไปเจียงหนาน เพื่อสืบเรื่องร้านค้าของสกุลหลาน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน