เข้าสู่ระบบผ่าน

ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 236

อวิ๋นจี้ทำเป็นส่ายหัวอย่างจนปัญญา ก่อนจะก้าวถอยหนึ่งก้าว สะบัดขากางเกงออกจากมือเขา แล้วเดินผ่านหวังฉี่ไป

ไม่นานนัก ท้องพระโรงที่เมื่อครู่ยังเต็มไปด้วยผู้คน บัดนี้กลับเหลือเพียงหวังฉี่คนเดียว

นางกำนัลที่ยืนรอทำความสะอาดอยู่ข้าง ๆเขามาพยุงเขาขึ้นอย่างหวังดี

หวังฉีถึงได้สติกลับมา และออกไปจากวังอย่างโซเซ

ข่าวที่ฮ่องเต้ตำหนิหวังฉี่กลางท้องพระโรง แพร่ไปทั่วทั้งเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว

แม้แต่วัดชิงซานก็ยังทราบเรื่องนี้อยู่บ้าง

ตอนนั้น มู่เหยากำลังนั่งป้อนข้าวต้มให้เยี่ยนสวินอยู่หน้าเตียง

เมื่อได้ฟังข่าวจากพี่รอง ดวงตายังคงสงบนิ่ง

“พอแล้ว ข้ากินอิ่มแล้ว เจ้าไปกินหน่อยเถอะ”

เยี่ยนสวินยิ้มพลางดึงแขนเสื้อของนาง เพื่อบอกนางว่าไม่ต้องตักข้าวต้มแล้ว

“จริงหรือ?”

มู่เหยาขมวดคิ้วจ้องมองเขา ราวกับกลัวว่าเขาจะโกหก

ท่าทางแบบนั้นทำให้เยี่ยนสวินอดหัวเราะไม่ได้ เขาพยักหน้ารับ “จริงสิ”

เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้โกหก มู่เหยาก็เหลือบมองข้าวต้มเนื้อที่ยังเหลืออยู่เกินครึ่งถ้วย ก่อนจะแอบถอนหายใจ

นางคิดว่าคงจะเจ็บแผลจนทนไม่ไหว จึงกินได้น้อยขนาดนี้

มู่เหยานั่งลงข้างเตียงอย่างเป็นธรรมชาติ แล้วมองไปยังพี่รองที่กำลังทำแก้ปวดอยู่

“หลังจากหวังฉี่กลับจากวัง ตระกูลหวังมีท่าทีว่าอย่างไรบ้าง?”

หลันเฉินไม่เงยหน้า เขากล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า “จะมีปฏิกิริยาอะไรได้อีกล่ะ ได้ยินว่าฮูหยินหวังร้องไห้แทบขาดใจ บอกว่าหวังทงมู่ทำให้พวกเขาซวย ส่วนคุณหนูตระกูลหวัง ก็รีบกลับจากงานเลี้ยงบ้านอื่น และเป็นล้มตรงหน้าประตูตระกูลหวัง”

ท่าทีของหวังรั่วเมิ่งทำให้มู่เหยาเลิกคิ้วเล็กน้อย

“แน่นอนว่า ตอนนี้มีคนไม่น้อยแอบเยอะเย้ยคุณหนูตระกูลหวังอยู่… แต่ข้าว่านางทำตัวเอง”

“ใครใช้ให้นางยังไม่ทันแต่งงาน ก็โอ้อวดไปทั่วว่าเป็นพระชายารองของไท่จื่อ ทำให้คนไม่ชอบมากมาย ตอนนี้กำแพงล้มคนก็ย่อมช่วยกันผลัก”

หลันเฉินทำเสียงเยาะเย้ยให้กับเรื่องนี้

ถึงอย่างไรประเพณีของตระกูลหลันซึ่งทำกันมาแต่ไหนแต่ไรก็คือ หากเรื่องยังไม่แน่นอน ก็ไม่มีทางพูดออกไป

หากโอ้อวดเกินไป มีแต่จะสร้างศัตรูให้ตัวเองเท่านั้น!

มู่เหยาซดข้าวต้มไปสองคำ แล้วมองเยี่ยนสวินเป็นระยะ “ท่านอ๋องคิดว่า หลังจากนี้ตระกูลหวังจะเป็นอย่างไร?”

เมื่อเห็นนางถาม เยี่ยนสวินย่อมไม่มีทางเลี่ยงตอบ

“แม้ว่าหวังฉี่จะเป็นหนึ่งในขุนนางฝ่ายเอกสารในวัง แต่เขาคลุกคลีในราชสำนักมาหลายปี ต้องไม่ใช่คนโง่แน่ เมื่อรู้ว่าหวังทงมู่ทำความผิดอะไร เขาย่อมเลือกสละรถเพื่อรักษาขุน”

หลันเฉินพยักหน้าเห็นด้วย

ตอนที่ 236 1

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง