ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 238

“ฉะนั้น ท่านพ่อ ท่านแม่ข้าก็เป็นเพียงเหยื่อในหมากกระดานนี้เท่านั้นหรือ”

“ไม่ผิดเลย ผู้ถืออำนาจบัลลังก์นั้นถนัดนักในกลศึกชักใย”

เมื่อเห็นดวงตาแดงก่ำของสาวน้อย เยี่ยนสวินก็เอื้อมมือมากุมมือนางไว้แน่น “อาหน่วน อย่างน้อยข้าจะไม่เป็นเช่นนั้น ไม่ทำกับเจ้า ไม่ทำกับคนที่เจ้ารัก ไม่ทำกับครอบครัวของเจ้าตลอดไป”

มู่เหยาขบริมฝีปาก ก้มหน้าลง น้ำตาเม็ดใสหยดลงบนหลังมือของเยี่ยนสวิน

เขาเช็ดน้ำตาให้นางอย่างอาทร “อาหน่วน หากเจ้าอยาก ไม่ว่าใครที่บังอาจรังแกเจ้า ข้าจะไม่ปล่อยไว้แม้แต่คนเดียว”

ได้ยินดังนั้น มู่เหยาก็เงยหน้าขึ้นทันใด จ้องลึกเข้าไปในดวงตาเยี่ยนสวิน

“แม้แต่คนนั้นด้วยหรือ?”

เยี่ยนสวินชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าหนักแน่น

มู่เหยากลับหัวเราะออกมาเบา ๆ รับผ้าเช็ดหน้ามาจากมือเขาเช็ดน้ำตา แต่ก็ยังไม่ยอมคลายมือที่จับกันอยู่

“เยี่ยนสวิน ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องเสี่ยงชีวิต เพื่อคนในครอบครัวข้า เพื่อแย่งชิงสิ่งใด ข้าแค่อยากได้ความเป็นธรรมก็เท่านั้น”

“ข้าเข้าใจ”

น้ำเสียงของเขานุ่มนวลยิ่งนัก ก่อนจะดึงนางเข้าสู่อ้อมแขน

“หน้าอกเจ้าบาดเจ็บอยู่ อย่าขยับมากนัก”

มู่เหยาสะกิดบอกเสียงแผ่ว กลัวจะกระเทือนแผลเขา

“อาหน่วน ข้าเคยบอกแล้วมิใช่หรือ ว่าเจ้ากับข้าต่างเป็นพวกเดียวกัน เจ้ารู้หรือไม่ว่า ตระกูลฝ่ายมารดาของข้า ประสบพบเจอสิ่งใดบ้าง?”

มู่เหยาชะงักไป นึกถึงท่านอาจารย์หลวงเซียวขึ้นมาได้

“ตระกูลเซียวเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋นระดับสูง นอกนั้นท่านตาของข้ายังเป็นอาจารย์สอนไท่จื่อหลายพระองค์ ก่อนจะได้รับแต่งตั้งเป็นอาจารย์หลวง เมื่อก่อนฮ่องเต้พระองค์ก่อนจะเสด็จสวรรคตไม่นาน”

“ตำแหน่งอาจารย์หลวงฟังดูน่าเคารพยิ่งนัก แต่ใครจะคิดว่าเพียงวันถัดมา หลังจากท่านตาได้รับแต่งตั้ง พระโอรสในครรภ์ของเซียวฮองเฮากลับสิ้นใจ”

“เซียวฮองเฮา ซึ่งควรจะเป็นญาติผู้พี่ของข้า เกือบตกเลือดตาย ส่วนท่านตาของข้าก็ขอลาออกกลับบ้านเกิด และยกตำแหน่งขุนนางให้แก่บิดาของเจ้า ส่วนบิดาของข้า…”

เมื่อนึกถึงฉู่อ๋องผู้ล่วงลับ แววตาของเยี่ยนสวินก็ฉายแววเคียดแค้น

“บิดาข้าเป็นบุรุษกล้าหาญเพียงนั้น กลับมาตายด้วยเหตุทรายดูดบนชายแดน เพียงสองวันหลังจากที่เขาตาย ราชโองการแต่งตั้งแม่ทัพคนใหม่ก็ส่งมาจากเมืองหลวง อาหน่วน แม้ข้าตอนนั้นยังเด็กนัก แต่เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเกลียดเพียงใด?”

ดวงตาเยี่ยนสวินแดงก่ำด้วยโทสะ มู่เหยารู้สึกตกตะลึงในใจ

นางไม่เคยรู้เลยว่าทั้งตระกูลเซียวและฉู่อ๋องต้องเผชิญชะตากรรมอันแสนโหดร้ายถึงเพียงนี้

“ฉะนั้น ข่าวลือจากเมืองหลวงที่ว่าฉู่อ๋องสิ้นชีพในสนามรบล้วนเป็นเท็จ?”

มู่เหยากุมมือเขาแน่น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน