ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 240

เมื่อฮ่องเต้กล่าวจบ ก็ลุกขึ้นกลับตำหนัก

ผู้คนมากมายพากันออกความเห็น เดินผ่านหวังฉี่ไป

ไท่จื่ออวิ๋นจี้ปรายตามองเขาอย่างเย็นชา แล้วเดินผ่านเขาไปเช่นเดียวกับคนอื่นๆ

ใบหน้าหวังฉี่ซีดเผือด เดินโซเซออกจากประตูวัง

ฮูหยินหวังที่ยืนรอฟังข่าวอยู่หน้าประตูวัง เมื่อเห็นสามีของตนมีสภาพเช่นนี้ความกังวลในใจก็แทบควบคุมไม่อยู่

นางรีบเดินเข้าไปถาม “ท่านพี่ เป็นอย่างไรบ้าง?”

หวังฉี่เหลือบมองนาง รู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังตีขึ้นมาจากอก

เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่แสงแดดกำลังแผดจ้า...

ท่ามกลางสายตาตกใจของฮูหยินหวัง หวังฉี่ก็กระอักเลือดสดๆ ออกมา ล้มลงกับพื้นและหมดสติไปในทันที

“กรี๊ด! ท่านพี่! ท่านพี่!”

ฮูหยินหวังร้องลั่นด้วยความตกใจ เหล่าข้ารับใช้รีบวิ่งเข้ามาช่วยประคองร่างของเขาขึ้นรถม้า แล้วรีบตรงไปยังโรงหมอ

ไม่นานนัก ข่าวเรื่องการลงโทษตระกูลหวังก็แพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวง

หวังรั่วเมิ่งซึ่งกำลังรออย่างร้อนใจอยู่ที่บ้าน เมื่อเห็นบ่าวในบ้านเริ่มพากันหนีไป นางถึงกับตกใจและตะโกนดุด่าเสียงดัง

“พวกเจ้าทำอะไรกัน! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

หากเป็นเมื่อก่อน บ่าวไพร่เหล่านี้คงไม่กล้าละเมิดคำสั่ง

แต่ตอนนี้เมื่อต้นไม้ใหญ่โค่นลง ฝูงลิงก็พากันหนีตาย ใครจะยังสนใจคุณหนูผู้หยิ่งยโสเช่นนี้กัน

แต่ละคนล้วนหอบองมีค่ไว้ในอ้อมแขน วิ่งหนีแยกกันไปคนละทิศคนละทาง

“คุณหนูคำสั่งออกมาแล้วเจ้าค่ะ หวังทงมู่ถูกโทษประหารเก้าชั่วโคตร คุณหนูกับฮูหยินรวมถึงนายท่านรอดชีวิตได้เพราะรัชทายาทเอ่ยปากขอเอาไว้ แต่ต้องกลับบ้านเกิด ห้ามเข้าสู่เมืองหลวง...”

“เจ้าว่าอะไรนะ!”

หวังรั่วเมิ่งคว้าข้อมือสาวใช้ไว้แน่นจนอีกฝ่ายเจ็บและสะบัดมือออก

ในหัวของหวังรั่วเมิ่งมีแต่คำพูดเมื่อครู่ของสาวใช้ดังก้องอยู่เต็มไปหมด จนไม่ทันสังเกตเลยว่าใบหน้าของสาวใช้มีแต่ความรำคาญและรังเกียจ

“คุณหนูตอนนี้ป้ายประกาศแปะไว้ทั่วเมืองหลวงแล้ว อีกเดี๋ยวฮูหยินกับนายท่านก็คงกลับมา พวกบ่าวไพร่แค่อยากเอาตัวรอด คุณหนูก็อย่าถือโทษโกรธพวกเรานักเลย”

หวังรั่วเมิ่งเห็นแววเย้ยหยันบนใบหน้าของสาวใช้ก็โมโหมาก อยากจะฟาดฝ่ามือลงไปบนหน้าของอีกฝ่าย

แต่ยกมือขึ้น ก็ถูกคว้าข้อมือไว้แน่น!

สาวใช้สะบัดมือของหวังรั่วเมิ่งออกอย่างแรง ดวงตาเต็มไปด้วยความดูแคลน แม้เห็นว่าอีกฝ่ายเจ็บก็ไม่ได้สนใจ ยื่นมือไปกระชากสร้อยที่คอของนางออกมาอย่างไร้ความปรานี

“จากนี้ไปคงไม่ใช่คุณหนูอีกแล้ว เจียมเนื้อเจียมตัวเสียบ้างเถอะ! คนที่รอซ้ำเติมเจ้าน่ะมีไม่น้อยเลย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน