ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 243

เห็นท่าทางแบบนี้ของนาง เซี่ยหนี้ส่ายหน้าอย่างเสียดาย

แต่ในใจก็รู้ดีเช่นกัน

หวังรั่วเมิ่งตะโกนโวยวายอย่างไม่ยอมแพ้เช่นนี้ และการใส่ร้ายตระกูลมู่กับตระกูลหลัน

ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ล้วนก่อเกิดจากความอิจฉาบิดเบี้ยวในใจของนาง

“เจ้าหน้าที่ ช่วยหวังฮูหยินส่งคุณหนูหวังกลับไป”

เพื่อป้องกันหวังรั่วเมิ่งพูดอะไรไม่เหมาะสมระหว่างเดินทางอีก หวังฮูหยินตัดสินใจ ใช้ผ้าเช็ดหน้ายัดปิดปากของนางเอาไว้แน่น และหาเชือกหมัดคนถึงพากลับไปในจวน

เพียงแต่คำพูดที่นางพูดในศาลต้าหลี่ สุดท้ายก็ถูกเล่าต่อกันในผู้มีอำนาจและบารมีในเมืองหลวงอย่างลับ ๆ

และแน่นอนว่า ส่งไปถึงในวังด้วย

ฮ่องเต้ฟังการรายงานของหลี่กงกงอยู่ แต่ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ

กลับเป็นหลี่กงกง มองฮ่องเต้ที่นอนพักผ่อนอยู่บนตั่ง มือที่ถือรายงานสั่นเล็กน้อย

พักใหญ่ ฮ่องเต้ถึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้น “ฉู่อ๋องได้ส่งจดหมายมาหรือไม่?”

หลี่กงกงรีบเดินขึ้นหน้า “ทูลฝ่าบาท คนของอวิ๋นชิงเห็นฉู่อ๋องจริง ๆ แต่เขาไม่มีอะไรผิดปกติ กำลังเร่งกลับเมืองหลวงพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า หลี่กงกงรีบเดินเข้าไปประคอง

“อ๋อ?”

“เช่นนั้นดูท่าพรุ่งนี้เขาก็จะเจอกับจิ้นอ๋อง พรุ่งนี้เจ้าไปต้อนรับหน้าประตูเมืองด้วยตัวเองเถอะ ช่วยข้าดูหน่อย”

หลี่กงกงรีบตอบรับ เขามองรายงานในมือ

“ฝ่าบาท แล้วนี่...”

ฮ่องเต้มองหนึ่งครั้ง “บุตรีของตระกูลหวังโง่เขลาจริง ๆ หลังจากที่พวกเขาออกจากเมืองหลวงก็จัดการซะ”

คำพูดประโยคเดียวเรียบ ๆ ก็ตัดสินสามชีวิตของตระกูลหวังได้โดยตรง

“บ่าวจะไปจัดการเดี๋ยวนี้พ่ะย่ะค่ะ”

ตอนที่มู่เหยากลับถึงจวนจงซู่โหว ก็เห็นลุงหวังกำลังพาคนเก็บกวาดลานบ้าน

มองเรือนหลักทางตะวันตกเป็นที่พักของพี่ใหญ่

แต่เมื่อนึกถึงพวกคนเรือนตะวันตก มู่เหยาเป็นกังวลเล็กน้อยว่าการเรียนของพี่ใหญ่จะถูกการรบกวนหรือไม่

“น้องหญิง”

เสียงของมู่หลันชงดังขึ้นจากด้านหลัง มู่เหยาหันไปตอนที่เห็นมู่หยางที่ตามหลังของมู่หลันชงมา รอยยิ้มบนใบหน้าก็จางลง

“คารวะจวิ้นจู่เจ้าค่ะ”

มู่หยางก้าวเข้าไปทำความเคารพอย่างหวาดกลัว หากคนไม่รู้ยังคิดว่ามู่เหยาเคยรังแกนาง

เห็นนางทำความเคารพเสร็จ ก็ส่งสายตาให้พี่ใหญ่ตน มู่เหยาก็รู้ความคิดของนางแล้ว

อย่างที่คิด คนคนนี้ไม่มีทางปล่อยเป้าหมายที่อาจเป็นไปได้ใด ๆ ง่าย ๆ!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน