ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 245

นึกถึงตรงนี้ ซูโหรวและหลันซีก็พยักหน้าและยิ้มให้กัน

ไท่จื่อถึงอย่างไรก็เป็นไท่จื่อ

เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีความจริงใจต่อผู้หญิง

รอหลันเยว่อิงเห็นว่าไท่จื่อปฏิบัติอย่างไรกับคนอื่น ก็จะเข้าใจเอง ตัวเองในใจไท่จื่อมีน้ำหนักเท่าไหร่!

พวกนางคุยกันเสร็จ

มู่เหยาส่งซูโหรวกลับห้อง ก็เดินกลับเรือนพร้อมกับหลันซี

“พี่หญิงรอง มีคนในดวงใจหรือไม่?”

หลันซีอายุห่างกับหลันอิ๋งแค่สองปี ตอนนี้พี่หญิงใหญ่แต่งงานแล้ว

แน่นอนว่าต้องเป็นห่วงเรื่องการแต่งงานของหลันซีมากกว่า

“ข้าไม่รีบร้อน ความคิดของท่านแม่คือ เอาไว้มีโอกาสจะให้แนะนำคนของสำนักหมอหลวงกับข้า ก็ไม่ถือว่าในอนาคตเราจะไม่มีเรื่องคุยกัน”

สำนักหมอหลวงหรือ?

มู่เหยาครุ่นคิด จู่ ๆ ก็นึกถึงหมอเทวดาเลี่ยว

“พี่หญิงรองชอบยาสมุนไพรเช่นนี้ ไม่สู้เรียนรู้กับหมอเทวดาเลี่ยวมากหน่อย? หากว่าพี่หญิงรองยินดี พรุ่งนี้ข้าจะไปถามที่จวนฉู่อ๋อง”

หลันซีขำกับคำพูดของนาง

ยื่นมือบีบเนื้อที่เพิ่มขึ้นบนใบหน้าหญิงสาว

“เรื่องของพี่ เจ้าก็ไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว ตอนนี้ตระกูลหวังเกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ เกรงว่าจะก่อให้เกิดเรื่องอื่น เจ้าห่วงตัวเองก่อนเถอะ”

“ยิ่งไปกว่านั้น หมอเทวดาเลี่ยวเป็นผู้ชาย”

“ชายหญิงแตกต่าง สรุปว่ามันไม่ดี”

มู่เหยาลอบถอนหายใจ รู้ว่าความจริงพี่หญิงรองมีคนอยู่ในใจ

เพียงแต่คนคนนั้น...ตั้งแต่จากเจียงหนาน ก็ไม่ได้ข่าวคราวอีกเลย

ถึงแม้ว่าหลันซีไม่พูด แต่ทุกคนในบ้านต่างรู้ดี

เพียงแต่ไม่พูดออกมาก็เท่านั้น

“ข้ารู้แล้ว พี่หญิงรองวางใจได้”

มู่เหยาพูดจบ ก็หมุนตัวเดินผ่านประตูข้าง

เพียงแต่เพิ่งเดินข้ามไป ก็เห็นเด็กรับใช้เฉิ่นผีข้างกายของมู่หลันชง รีบร้อนวิ่งมา

หลังจากที่เห็นนาง ดูโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด

“จวิ้นจู่ ท่านรีบไปดูเรือนตะวันตกขอรับ ทังฮูหยินจับคุณชายของเรา ให้อธิบายเรื่องที่เกิดเมื่อคืนนี้”

“ลุงหวังพูดอยู่นาน ทังฮูหยินก็โวยวายไร้เหตุผลอยู่ตรงนั้น”

ตอนที่พูดประโยคสุดท้าย ในน้ำเสียงของเฉิ่นผีเต็มไปด้วยความจนใจและเคืองแค้น

เห็นชัดว่าถูกทังหลานด่ามารอบหนึ่ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน