เมื่อจุดเครื่องหอมเสร็จแล้ว มู่เหยาจึงโบกมือให้ชิงอิ่งและชิงอู้ถอยออกไป
ส่วนหนิงจู๋ยังคงคอยดูแลอยู่ข้างกายนางเช่นเคย
“จวิ้นจู่ไม่กังวลใจหรือเพคะ?”
มู่เหยาพิงอยู่บนตั่ง เท้าศีรษะพลางทอดสายตามองหนิงจู๋ที่นั่งอยู่ข้างเตียง “ไม่กังวล อย่างไรเสียมู่จวินเหิงก็ไม่กล้าก่อเรื่องใหญ่โตนักหรอก ครอบครัวของเขายังพำนักอยู่ในจวนจงซู่โหว”
“เป้าหมายของพวกเขาคือจวนโหว ทั้งตำแหน่งและทรัพย์สมบัติ”
เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ นางพลันหยุดวาจา คล้ายนึกเรื่องสนุกอันใดขึ้นมาได้
ริมฝีปากระบายยิ้มอย่างพึงพอใจ
“หากต้องการให้ทุกอย่างชอบธรรม ก็ต้องโค่นล้มตระกูลหลันเสียก่อน ทำให้ข้าไร้ที่พึ่งพิง จากนั้นก็เป็นพี่ใหญ่ และสุดท้ายคือขับไล่ข้าออกจากจวน”
เมื่อหนิงจู๋ได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าเล็ก ๆ ของนางเต็มไปด้วยท่าทางที่ได้เรียนรู้
ทำให้มู่เหยายิ่งแย้มยิ้มกว้างขึ้น
เป็นดังที่มู่เหยาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิด ในเช้าวันรุ่งขึ้น
ขณะที่นางกำลังร่วมทานมื้อเช้ากับมู่เถาเถาและพี่ใหญ่ ก็เห็นลุงหวังวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาด้วยสีหน้าย่ำแย่
“ในเมืองหลวงมีข่าวลือสะพัดไปทั่ว จวิ้นจู่ บัดนี้คนภายนอกต่างลือกันว่าตระกูลหลันและจวนจงซู่โหวมีฐานะมั่งคั่ง การมีดินปืนไว้ในครอบครอง ย่อมต้องอาศัยทุนทรัพย์มหาศาล พวกเขาจึงคาดเดากันว่าจวนจงซู่โหวและตระกูลหลันหมายจะให้การสนับสนุนฉู่อ๋องพ่ะย่ะค่ะ”
มู่หลันชงหันไปมองนางโดยไม่รู้ตัว ในแววตามีความตื่นตระหนกอยู่บ้าง
ทว่านางกลับยังมีสีหน้าเรียบเฉยดังเดิม เช็ดปากให้มู่เถาเถาแล้วจึงให้หนิงจู๋พานางไปเล่นกับเซิงเซิง
“อาหน่วนคิดเห็นเช่นไร?”
เมื่อเห็นท่าทีร้อนรนของเขา นางจึงเอ่ยปลอบ “เรื่องนี้พี่ใหญ่ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง ลุงหวังก็เช่นกัน ไม่ต้องจำกัดการเข้าออกของคนในจวน ทุกอย่างให้เป็นไปตามปกติ เพียงแต่กำชับลงไปว่าห้ามผู้ใดเอ่ยถึงเรื่องนี้”
“หากมีผู้ใดฝ่าฝืน ให้ลงโทษตามกฎของตระกูล”
เมื่อได้ฟังดังนั้น มู่หลันชงก็ล่วงรู้ถึงแผนการในใจของนาง
“หากเราไม่ยับยั้งข่าวลือนี้ แล้วแพร่ไปถึงวังหลวงจนฮ่องเต้ทรงพิโรธเล่า?”
แววตาของมู่เหยาฉายแววเย็นชาแวบหนึ่ง รวดเร็วจนมู่หลันชงแทบคิดว่าตนตาฝาด
“พี่ใหญ่ ข่าวลือเช่นนี้หากเบื้องบนต้องการจะระงับ ย่อมไม่มีทางแพร่ออกมาได้หรอกเจ้าค่ะ”
“บ่ายวันนี้ จิ้นอ๋องและท่านอ๋องจะเสด็จมาถึงเมืองหลวงพร้อมกัน บางเรื่องก็มิใช่สิ่งที่ตระกูลหลันและจวนจงซู่โหวของพวกเราควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว”
ข่าวลือนี้ดูผิวเผินเหมือนมุ่งเป้ามาที่จวนจงซู่โหวและตระกูลหลัน แต่แท้จริงแล้วกลับพุ่งเป้าไปที่ตำหนักฉู่อ๋องเสียมากกว่า
มิเช่นนั้นแล้ว ข่าวลือที่ควรจะแพร่สะพัดตั้งแต่เมื่อบ่ายวานนี้
เหตุใดจึงรอจนถึงวันนี้เล่า?
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง
ทำไมฉันเสียเงินซื้ออ่านในเว็บไซต์ แล้วพอรีโหลดอ่านใหม่ ตอนที่ 59 ไม่ได้อีก มันขึ้นว่าขัดข้อง ขอโทษนะ เงินก็จ่ายจะขัดข้องอะไร หัดปรับปรุงระบบด้วย คนอ่านเสียอารมณ์...
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสได้มั้ยคะ...