เข้าสู่ระบบผ่าน

ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 247

เมื่อจุดเครื่องหอมเสร็จแล้ว มู่เหยาจึงโบกมือให้ชิงอิ่งและชิงอู้ถอยออกไป

ส่วนหนิงจู๋ยังคงคอยดูแลอยู่ข้างกายนางเช่นเคย

“จวิ้นจู่ไม่กังวลใจหรือเพคะ?”

มู่เหยาพิงอยู่บนตั่ง เท้าศีรษะพลางทอดสายตามองหนิงจู๋ที่นั่งอยู่ข้างเตียง “ไม่กังวล อย่างไรเสียมู่จวินเหิงก็ไม่กล้าก่อเรื่องใหญ่โตนักหรอก ครอบครัวของเขายังพำนักอยู่ในจวนจงซู่โหว”

“เป้าหมายของพวกเขาคือจวนโหว ทั้งตำแหน่งและทรัพย์สมบัติ”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ นางพลันหยุดวาจา คล้ายนึกเรื่องสนุกอันใดขึ้นมาได้

ริมฝีปากระบายยิ้มอย่างพึงพอใจ

“หากต้องการให้ทุกอย่างชอบธรรม ก็ต้องโค่นล้มตระกูลหลันเสียก่อน ทำให้ข้าไร้ที่พึ่งพิง จากนั้นก็เป็นพี่ใหญ่ และสุดท้ายคือขับไล่ข้าออกจากจวน”

เมื่อหนิงจู๋ได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าเล็ก ๆ ของนางเต็มไปด้วยท่าทางที่ได้เรียนรู้

ทำให้มู่เหยายิ่งแย้มยิ้มกว้างขึ้น

เป็นดังที่มู่เหยาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิด ในเช้าวันรุ่งขึ้น

ขณะที่นางกำลังร่วมทานมื้อเช้ากับมู่เถาเถาและพี่ใหญ่ ก็เห็นลุงหวังวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาด้วยสีหน้าย่ำแย่

“ในเมืองหลวงมีข่าวลือสะพัดไปทั่ว จวิ้นจู่ บัดนี้คนภายนอกต่างลือกันว่าตระกูลหลันและจวนจงซู่โหวมีฐานะมั่งคั่ง การมีดินปืนไว้ในครอบครอง ย่อมต้องอาศัยทุนทรัพย์มหาศาล พวกเขาจึงคาดเดากันว่าจวนจงซู่โหวและตระกูลหลันหมายจะให้การสนับสนุนฉู่อ๋องพ่ะย่ะค่ะ”

มู่หลันชงหันไปมองนางโดยไม่รู้ตัว ในแววตามีความตื่นตระหนกอยู่บ้าง

ทว่านางกลับยังมีสีหน้าเรียบเฉยดังเดิม เช็ดปากให้มู่เถาเถาแล้วจึงให้หนิงจู๋พานางไปเล่นกับเซิงเซิง

“อาหน่วนคิดเห็นเช่นไร?”

เมื่อเห็นท่าทีร้อนรนของเขา นางจึงเอ่ยปลอบ “เรื่องนี้พี่ใหญ่ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง ลุงหวังก็เช่นกัน ไม่ต้องจำกัดการเข้าออกของคนในจวน ทุกอย่างให้เป็นไปตามปกติ เพียงแต่กำชับลงไปว่าห้ามผู้ใดเอ่ยถึงเรื่องนี้”

“หากมีผู้ใดฝ่าฝืน ให้ลงโทษตามกฎของตระกูล”

เมื่อได้ฟังดังนั้น มู่หลันชงก็ล่วงรู้ถึงแผนการในใจของนาง

“หากเราไม่ยับยั้งข่าวลือนี้ แล้วแพร่ไปถึงวังหลวงจนฮ่องเต้ทรงพิโรธเล่า?”

แววตาของมู่เหยาฉายแววเย็นชาแวบหนึ่ง รวดเร็วจนมู่หลันชงแทบคิดว่าตนตาฝาด

“พี่ใหญ่ ข่าวลือเช่นนี้หากเบื้องบนต้องการจะระงับ ย่อมไม่มีทางแพร่ออกมาได้หรอกเจ้าค่ะ”

“บ่ายวันนี้ จิ้นอ๋องและท่านอ๋องจะเสด็จมาถึงเมืองหลวงพร้อมกัน บางเรื่องก็มิใช่สิ่งที่ตระกูลหลันและจวนจงซู่โหวของพวกเราควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว”

ข่าวลือนี้ดูผิวเผินเหมือนมุ่งเป้ามาที่จวนจงซู่โหวและตระกูลหลัน แต่แท้จริงแล้วกลับพุ่งเป้าไปที่ตำหนักฉู่อ๋องเสียมากกว่า

มิเช่นนั้นแล้ว ข่าวลือที่ควรจะแพร่สะพัดตั้งแต่เมื่อบ่ายวานนี้

เหตุใดจึงรอจนถึงวันนี้เล่า?

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง