ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 251

เมื่อมองดูความโกรธของมู่เหยา แม้ว่าเซี่ยหนี้จะเข้าใจ

เเต่พอได้ยินคำพูดของนาง เขากลับรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

หลี่กงกงที่ตามเยี่ยนสวินมา ได้ยินคำพูดเหล่านี้เช่นกัน จึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเเละตำหนิว่า “จวิ้นจู่ แม้ในใจจะโกรธเคืองก็ควรจะรู้กาลเทศะบ้าง!”

มู่เหยากัดริมฝีปาก ใบหน้าดูเหมือนได้รับความอัปยศอดสู แววตาแดงก่ำมองไปยังชายผู้มีสีหน้าเย็นชาดุจน้ำเเข็ง

“เหตุใดท่านอ๋องจึงรับงานนี้มา”

แววตาของเยี่ยนสวินสั่นไหวเล็กน้อย ดูเหมือนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “อาหน่วน อย่าสร้างเรื่องวุ่นวาย”

“ได้!”

มู่เหยาก้าวถอยหลังไปสองก้าว สีหน้าเย็นชา “ข้าจะไม่สร้างเรื่องวุ่นวาย เเต่หากค้นไม่พบสิ่งใด ขอท่านอ๋องโปรดให้คำอธิบายเเก่จวนโหวของข้า รวมไปถึงบ้านของท่านตาข้าด้วย!”

ในสายตาของคนนอก มู่เหยาไม่สามารถโกรธฮ่องเต้ได้ จึงระบายอารมณ์ทั้งหมดไปที่เยี่ยนสวิน

ส่วนเยี่ยนสวินมีสีหน้าหงุดหงิด เห็นได้ชัดว่าหมดความอดทนไปไม่น้อย

ไม่ว่าจะมองอย่างไร ทั้งคู่ก็ดูไม่เหมือนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

“หากค้นไม่พบสิ่งใด ข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังอย่างแน่นอน”

คำพูดนี้ฟังดูไม่ใส่ใจ ทำให้หลี่กงกงเเละเซี่ยหนี้ตระหนักได้ว่า เยี่ยนสวินกำลังพยายามตัดบทคนอยู่นั่นเอง!

ทั้งสองมองตากัน ความในใจเป็นที่ประจักษ์

มู่เหยาหันหลังให้เยี่ยนสวินด้วยใบหน้าบึ้งตึง เมื่อเห็นชิงอิ่งพยักหน้าให้นางเเล้ว ก็ค่อยๆถอนหายใจอย่างโล่งอก

ใช้เวลาประมาณหนึ่งก้านธูป การตรวจค้นจวนจงซู่โหวจึงแล้วเสร็จ

มู่หลันชงที่อยู่ในเรือนตะวันตกก็เดินมาเช่นกัน เขามองเยี่ยนสวินอย่างดุดัน ก่อนจะหันมามองมู่เหยา “น้องเล็ก เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม”

มู่เหยาส่ายหน้า เเต่สายตาของนางมองไปยังมู่จวินเหิงเเละคนอื่นๆ

มู่เทียนชื่อบ่นพึมพำอย่างไม่พอใจ เสื้อผ้าของเขาหลวมโพรก เห็นได้ชัดว่าเพิ่งลุกจากที่นอน

“กลางดึกกลางดื่นมาค้นบ้านอะไรกัน ไม่มีความสงบสุขเลย”

คำบ่นเหล่านี้ย่อมตกไปถึงหูของหลี่กงกงและคนอื่นๆ

“นี่คือ?”

หลี่กงกงขมวดคิ้วถาม สายตาเต็มไปด้วยความสงสัย

มู่เหยาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่คือลูกพี่ลูกน้องของพ่อข้า นายท่านรองตระกูลมู่ ส่วนคนที่พูดเมื่อครู่คือลูกพี่ลูกน้องของข้า มู่เทียนชื่อ”

หลี่กงกงพยักหน้า สายตาที่มองมู่เทียนชื่อเต็มไปด้วยความรังเกียจ

“ข้าได้รับราชโองการจากฮ่องเต้มา คุณชายน้อยผู้นี้พูดจาดูหมิ่นเช่นนี้ หรือไม่เห็นราชโองการของฮ่องเต้ในสายตา”

คำตำหนิเสียงดังนั้น ทำให้มู่เทียนชื่อสะดุ้งสุดตัว

ไม่กล้าบ่นพึมพำอะไรอีกต่อไป

“กงกงระงับโทสะ ลูกชายข้ายังงัวเงียอยู่ ไม่ได้มีเจตนาลบหลู่ฝ่าบาทเเต่อย่างใด กงกงโปรดอย่าถือโทษ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน