ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 253

“อาหน่วน เชื่อข้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ”

มู่เหยาหันข้างยิ้มพลางมองดูเขา มุมปากของนางเปี่ยมด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นราวกับเเสงจันทร์

“วันนั้นท่านพูดเรื่องเหล่านั้นกับข้าที่วัดชิงซาน ข้าก็รู้นิสัยของท่านแล้ว ย่อมเชื่อท่านเป็นธรรมดา”

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะลมคืนนี้หนาวเหน็บเกินไปหรือไม่ เยี่ยนสวินรู้สึกมีทรายเข้าตา น้ำตาจึงเอ่อคลอขึ้นมา

ภายใต้สายตาที่ฉงนสนเท่ห์ของมู่เหยา เขารีบก้าวไปเบื้องหน้านางเเละโอบกอดนางไว้

คล้ายกับมีบางอย่างร่วงลงบนคอของมู่เหยา อบอุ่นจนผิดปกติ

ทำให้ร่างกายของนางสะท้านเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

“อาหน่วน ขอบใจเจ้า”

เสียงเเหบพร่าของบุรุษเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ได้รับความช่วยเหลือ ทำให้มู่เหยาตกตะลึงชั่วขณะ ดวงตาของนางยิ่งอ่อนโยน

นางยกมือขึ้นตบเบาๆที่แผ่นหลังของบุรุษเป็นการตอบรับ

“เเค่กเเค่กเเค่ก!”

หลันชิวเหิงที่ยืนอยู่หน้าประตูเรือน ทำหน้าบึ้งราวกับจะไอจนปอดหลุดออกมา!

คนทั้งสองที่ได้ยินเสียงผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว

คนหนึ่งหน้าเเดงก่ำ อีกคนหูเเดงไปหมด

หลันชิวเหิงก้าวขึ้นไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและขวางอยู่ตรงกลางระหว่างคนทั้งสอง เขามองเยี่ยนสวินอย่างระแวดระวัง “อาหน่วน ไปเถอะ”

เยี่ยนสวินถูกสายตาของหลันชิวเหิงมองจนรู้สึกผิด จึงได้เเต่ลูบจมูกตัวเอง

เมื่อมองท่าทางของลุงรองที่มองเยี่ยนสวินเหมือนมองขโมย มู่เหยาก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มมุมปาก

นางก้าวตามหลังลุงรองเข้าไปในห้องโถงอย่างรวดเร็ว

“นายท่าน เรื่องวันนี้…”

ทันทีที่เข้าไปในห้องโถง สีหน้าของเยี่ยนสวินก็เคร่งขรึมขึ้น

เขาพูดพร้อมกับทำท่าจะคุกเข่า เเต่ถูกหลันเอ้าเซวียนที่นั่งอยู่ข้างๆห้ามไว้ได้อย่างทันท่วงที

“ท่านอ๋องไม่จำเป็นต้องทำถึงเพียงนี้ พวกเรารู้ดีว่าท่านจำใจต้องทำ อีกอย่างท่านยังมีบาดเเผล นั่งก่อนเถอะ”

เยี่ยนสวินก็ไม่ปฏิเสธ เขาลุกขึ้นไปนั่งข้างๆมู่เหยา

นายท่านหลันจึงได้เอ่ยปาก “เรื่องในวันนี้เห็นได้ชัดว่ามุ่งเป้ามาที่จวนฉู่อ๋องกับตระกูลหลัน ตั้งเเต่วันที่ฮ่องเต้พระราชทานร้านค้า ข้าก็คาดไว้เเล้วว่าจะมีเรื่องเเบบนี้เกิดขึ้น”

“พรุ่งนี้เจ้าจงปล่อยข่าวออกไปว่าร้านค้าทั้งหมดของตระกูลหลันทั้งหมดจะถูกส่งคืน ลูกหลานของตระกูลหลันที่เเต่งงานหรือสู่ขอภรรยาจะลดจำนวนของหมั้นลง เพื่อที่คนพวกนั้นจะได้เลิกคิดฟุ้งซ่าน!”

สินสอดที่หลันอิ๋งนำไปในวันเเต่งงานทำให้หลายคนอิจฉา

ตั้งเเต่วันนั้นเป็นต้นมา เทียบเชิญก็มาไม่ขาดสาย ทุกคนต่างจับจ้องขนมหวานชิ้นใหญ่ของตระกูลหลัน

การทำเเบบนี้ก็สามารถคัดกรองได้บ้าง

“นายท่านทำเช่นนี้ดีมาก”

เยี่ยนสวินเอ่ยปาก “บางทีการทำเเบบนี้ อาจทำให้ความคิดของไท่จื่อหยุดลงได้”

เมื่อเห็นเขาพูดถึงไท่จื่อโดยตรง คนในตระกูลหลันหลายคนต่างมองหน้ากัน