“ข้าเปล่า...” หลันเยว่อิงดูตกใจอย่างเห็นได้ชัด มือที่กำจี้หยกเอาไว้แน่นขึ้น “องค์รัชทายาทบอกกับข้าแล้วว่าจะรับข้าเข้าจวนในอีกไม่กี่วัน นี่คือคำสัญญาที่เขาให้ไว้กับข้า”
เมื่อเห็นว่าเด็กสาวคนนี้วิกลจริตแล้ว
มู่เหยาจึงถอนหายใจ พลางหลับตาลง
“องค์รัชทายาทมิใช่คู่ครองที่ดี...”
ยังไม่ทันที่นางจะพูดจบ หลันเยว่อิงก็ร้อนรนขึ้นมาอีกครั้ง
“น้องหญิงมู่!”
เสียงที่แหลมสูงนั้น ทำให้มู่เหยาต้องชะงักคำพูดไว้
เห็นเพียงใบหน้าของหลันเยว่อิงที่เต็มไปด้วยความสงสัยและความหวาดระแวง แววตาที่มองมานั้นราวกับกำลังมองศัตรู
“น้องหญิงมู่ หากข้าได้เป็นชายารองขององค์รัชทายาท ย่อมเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูล เหตุใดน้องหญิงมู่จึงคอยขัดขวางข้าถึงเพียงนี้?”
“หรือว่า เจ้ากลัวว่าข้าจะได้ดีเกินหน้าเกินตาเจ้า? จึงได้คิดร้าย ตั้งใจจะทำลายวาสนาอันดีของข้า?”
สิ้นคำนั้น ร่างหนึ่งก็รุดหน้าเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ใบหน้าของหลันเยว่อิงก็ถูกตบอย่างจังอีกครั้งหนึ่ง
เพียงแต่ครั้งนี้ ผู้ที่ลงมือคือหลันซี
“เหลวไหล!”
ใบหน้าที่เรียบเฉยเป็นนิจของหลันซี กลับฉายชัดถึงความเกรี้ยวกราดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“หลันเยว่อิง ในใจของเจ้า เห็นอาหน่วนเป็นตัวอะไร?”
“เจ้าคิดว่าเหตุใดครอบครัวเราจึงเดินทางมาถึงเมืองหลวงได้อย่างราบรื่นปลอดภัย เจ้าคิดว่าเหตุใดจนบัดนี้ตระกูลหลันของเราจึงยังคงไร้อุปสรรค แม้กระทั่งสามารถเปิดร้านค้าในเมืองหลวงที่เต็มไปด้วยตระกูลใหญ่เช่นนี้ได้?”
“เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าเป็นเพราะบารมีของตระกูลหลันเราเอง?”
หลันเยว่อิงมองพี่หญิงรองที่ปกติแล้วตามใจนางยิ่งกว่าผู้ใด บัดนี้กลับดุด่าว่ากล่าวนางอย่างเกรี้ยวกราด น้ำตาก็เริ่มเอ่อคลอในดวงตา เต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
“แต่ว่าองค์รัชทายาททรงให้ความสำคัญกับตระกูลหลันของเรา!”
ใบหน้าของหลันซีเย็นชาลงในทันที “หุบปาก!”
เสียงตวาดนั้นกึกก้องทรงพลัง
จนแม้แต่หลันเยว่อิงเองก็ต้องหดตัวลงโดยไม่รู้ตัว
“หากองค์รัชทายาทให้ความสำคัญกับตระกูลหลันจริง เหตุใดตอนที่ตระกูลเรายังรุ่งเรืองอยู่ที่เจียงหนานถึงไม่เคยเอ่ยปากมาสู่ขอเลยเล่า?”
“เหตุใดจึงต้องรอให้มาถึงเมืองหลวง? แล้วยังเป็นหลังจากที่พี่หญิงใหญ่แต่งออกไปแล้วด้วย? เจ้าเอาสมองทึบ ๆ ของเจ้าคิดดูบ้างเถิด”
“ว่าที่จริงแล้ว องค์รัชทายาทชอบเจ้า หรือชอบทรัพย์สินของตระกูลหลันกันแน่!”
วาจาที่หลันซีเอ่ยออกมา ล้วนเป็นสิ่งที่ทุกคนในที่นั้นอยากจะพูดกับหลันเยว่อิงเช่นกัน
เพียงแต่ไม่ว่าพวกเขาจะส่งสัญญาณเตือนเป็นนัยกี่ครั้งกี่หน เด็กสาวผู้นี้ก็ยังคงปักใจทุ่มเทให้กับองค์รัชทายาท
บัดนี้ ถึงกับไม่สนใจไยดีพี่น้องคนอื่นในบ้านแม้แต่น้อย
กระทั่งเรื่องราวที่หลันอิ๋งเคยประสบมาในอดีต ก็ลืมไปเสียสิ้น!
หลันเยว่อิงมองหลันซีอย่างตกตะลึง นางส่ายหน้าไปมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง
ทำไมฉันเสียเงินซื้ออ่านในเว็บไซต์ แล้วพอรีโหลดอ่านใหม่ ตอนที่ 59 ไม่ได้อีก มันขึ้นว่าขัดข้อง ขอโทษนะ เงินก็จ่ายจะขัดข้องอะไร หัดปรับปรุงระบบด้วย คนอ่านเสียอารมณ์...
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสได้มั้ยคะ...