ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 261

“จวิ้นจู่ ท่านอ๋องมาเจ้าค่ะ”

ชิงอู้ปรากฏกายขึ้น แล้วกระซิบที่ข้างหูของมู่เหยา

มู่เหยาประหลาดใจเล็กน้อย นางจึงให้หนิงจู๋พามู่เถาเถาไปพักผ่อน ส่วนตนเองก็คว้าเสื้อคลุมมาสวมแล้วเดินไปยังใต้ต้นไม้ในลานบ้าน

มู่เหยาประหลาดใจเล็กน้อย นางจึงให้หนิงจู๋พามู่เถาเถาไปพักผ่อน คว้าเสื้อคลุมมาสวมแล้วเดินไปยังใต้ต้นไม้ในลานบ้าน

ก็เห็นร่างสูงสง่าร่างหนึ่งกำลังมองต้นสาลี่ในลานของนาง ราวกับกำลังครุ่นคิดถึงสิ่งใดอยู่

“เยี่ยนสวิน”

นางเอ่ยเรียกเขา ลมหายใจหอบกระเส่าเล็กน้อย

ชายหนุ่มหันกลับมา เมื่อเห็นว่านางสวมเสื้อผ้าบางเบาเพียงนี้ เขาก็ขมวดคิ้วแล้วก้าวเข้ามากุมมือนางไว้

“หนาวหรือไม่?”

มู่เหยายิ้มพลางส่ายหน้า รู้สึกฉงนเล็กน้อย “ท่านมาได้อย่างไร?”

สิ้นเสียงนั้น สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมลง เหมือนอยากจะพูดแต่ก็ไม่พูด

ทันใดนั้น ความรู้สึกไม่สบายใจก็ผุดขึ้นในใจของมู่เหยา

“เป็นเรื่องของพี่หญิงสามของเจ้า ข้าเพิ่งได้รับข่าวก็รีบมาหาเจ้าทันที และได้ให้หมิงจู คนสนิทข้างกายท่านแม่ของข้าล่วงหน้าไปก่อนแล้ว”

เมื่อได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับหลันเยว่อิง หัวใจของมู่เหยาก็ดิ่งวูบลง

“นาง ไปที่ใดหรือ?”

“หอจู๋เซียง คืนนี้องค์รัชทายาทจะจัดงานเลี้ยงที่นั่น เชิญแขกเหรื่อมากมายไปร่วมดื่มสุรา พี่หญิงสามของเจ้าคงได้ยินเรื่องที่องค์รัชทายาทจะแต่งตั้งพระชายาแล้ว”

“คาดว่าคงต้องการไปฟังคำตอบ”

มู่เหยารู้สึกปวดศีรษอย่างมาก นางกระชับแขนเสื้อของเยี่ยนสวินแน่น “ตอนนี้ท่านพาข้าไปได้หรือไม่?”

เยี่ยนสวินรู้ว่านางกำลังกังวลเรื่องบาดแผลบนร่างกายของเขา จึงพยักหน้า แล้วถือโอกาสรวบเอวนางเข้ามา

“ชิงอู้ ไปแจ้งเรื่องนี้ให้ป้าสะใภ้และพี่หญิงรองที่เรือนข้าง”

ชิงอู้พยักหน้า

เยี่ยนสวินจึงโอบเอวนางไว้ “กอดให้แน่น”

มู่เหยาโอบรอบเอวของชายหนุ่ม พยายามผ่อนคลายร่างกายให้มากที่สุด

เสียงลมหวีดหวิวผ่านหูไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานทั้งสองก็ลงสู่พื้นดิน

“ท่านอ๋อง!”

ฉางชิงก้าวออก เมื่อเห็นมู่เหยาถอยออกมาจากอ้อมอกของท่านอ๋องของตน ในแววตาก็ฉายแววประหลาดใจอยู่บ้าง

“มู่จวิ้นจู่”

มู่เหยาพยักหน้า ไม่มัวเสียเวลา “พี่หญิงสามของข้าเล่า?”

ฉางชิงส่ายหน้า “แม่นางหมิงจูเข้าไปแล้ว แต่จนบัดนี้ยังไม่มีข่าวคราวส่งออกมา ข้าน้อยเองก็มิกล้าบุ่มบ่ามเข้าไป เกรงว่าจะทำให้ผู้อื่นสังเกตเห็นเข้า”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น มู่เหยาก็มิได้ลังเลแม้แต่น้อย นางก้าวเข้าไปในหอจู๋เซียงทันที

นางแสร้งทำเป็นว่าเดินซุ่มซ่ามเข้าไปในห้องส่วนตัวขององค์รัชทายาท ก้มหน้าลงต่ำ แล้วกล่าวขออภัย

“ขออภัย ข้าก้าวพลาดไปหน่อย”

ขณะพูด นางก็กวาดสายตามองโดยเร็ว แต่ก็ไม่เห็นเงาขององค์รัชทายาท