เข้าสู่ระบบผ่าน

ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 283

“จวิ้นจู่ ทั้งหมดนี้บ่าวเฒ่าทำไปก็เพื่อมิให้บั้นปลายชีวิตของท่านต้องถูกผู้ใดรังแก ท่านพียงมอบตัวบ่าวเฒ่าออกไป เรื่องนี้ก็จะไม่เกี่ยวข้องใด ๆ กับท่าน”

ความนัยในวาจาของลุงหวัง ทำให้ในใจของมู่เหยารู้สึกซับซ้อนยิ่งนัก

ความอบอุ่นแล่นขึ้นสู่ดวงตา หยาดน้ำตาแทบจะทะลักรินไหลออกมา

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับลุงหวัง ในเมื่อของถูกค้นเจอจากห้องตำราของข้า แต่ข้าไม่ได้ทำก็คือไม่ได้ทำ ใต้เท้าเซี่ยนำกลับไปสืบสวนเถิด”

มู่เหยาสูดลมหายใจลึก ข่มอารมณ์ความรู้สึกให้สงบลง ก่อนจะส่งสัญญาณให้ชิงอู้

ชิงอู้กับชิงอิ่งรีบก้าวไปข้างหน้า แล้วดึงตัวลุงหวังที่ยังอยากพูดออกไป

ชิงอิ่งลงมือสกัดจุดใบ้ของลุงหวังโดยตรง เพื่อป้องกันไม่ให้เขาทะยานออกไปรับโทษแทนอีก

อันจะเป็นการทำลายแผนการของจวิ้นจู่

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็เชิญจวิ้นจู่ไปกับพวกเราเถิด”

เซี่ยหนี้ปรายตามองลุงหวัง แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบลง

ทว่ามู่เหยากลับไม่รีบร้อน นางหันไปสั่งความสองสามประโยค จากนั้นจึงเดินตามหลังเซี่ยหนี้ไปท่ามกลางวงล้อมของเหล่าทหารทางการ

ความเคลื่อนไหวภายในจวนจงซู่โหว ทำให้ผู้คนมากมายมารวมตัวกันอยู่ที่หน้าประตูใหญ่

เมื่อเห็นรถม้าที่เซี่ยหนี้เตรียมไว้ แววสงสัยก็ฉายวาบขึ้นในแววตาของมู่เหยา “ใต้เท้าเซี่ย มิใช่ว่าเราจะตรงไปยังศาลต้าหลี่หรอกหรือ?”

เซี่ยหนี้พยักหน้า

“เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงองค์หญิงและไท่จื่อเฟย ฝ่าบาทและฮองเฮาจะทรงไต่สวนด้วยพระองค์เอง”

“ยามนี้ชายารองเยว่กำลังรอจวิ้นจู่อยู่ที่วังหลวงพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อเอ่ยถึงหลันเยว่อิง มู่เหยาก็ได้แต่ถอนใจเงียบ ๆ

สุดท้ายแล้ว นางก็เลือกที่จะเดินเส้นทางนี้จนได้

“จวิ้นจู่ เชิญเถิด”

เซี่ยหนี้ยืนอยู่หน้ารถม้าพร้อมผายมือเชื้อเชิญ

แต่แล้วท่ามกลางฝูงชนที่รายล้อมอยู่ จู่ ๆ ก็มีคนกลุ่มหนึ่งส่งเสียงแสดงความขุ่นเคือง แล้วพากันพุ่งตรงเข้ามาหามู่เหยา

“องค์หญิงซูหรงเป็นคนดีถึงเพียงนั้น เจ้ากล้าลงมือกับองค์หญิงได้อย่างไร!”

“นังแพศยา! เจ้าไม่คู่ควรกับการเป็นพระชายาฉู่แม้แต่น้อย!”

“ไท่จื่อเฟยก็ถูกเจ้าทำร้ายใช่หรือไม่! นังสารเลว!”

เศษดินโคลนปะปนกับเศษผักและไข่เน่าถูกขว้างปาเข้าใส่ร่างของมู่เหยา

แม้เหล่าทหารจะพยายามขับไล่ แต่บนร่างของนางก็มิวายเปรอะเปื้อนสิ่งสกปรกอยู่ดี

นางเม้มริมฝีปากแน่น กวาดสายตามองร่างหลายร่างที่ค่อย ๆ หายลับไปในฝูงชน

แล้วจึงหันไปมองเซี่ยหนี้

“ใต้เท้าเซี่ย”

เซี่ยหนี้พยักหน้าอย่างรู้กัน พร้อมส่งสัญญาณให้คนสนิทสะกดรอยตามกลุ่มคนที่เริ่มสร้างความวุ่นวายเป็นกลุ่มแรกไป

“เชิญจวิ้นจู่ขึ้นรถม้าก่อนเถิด หากฮองเฮาทรงทราบเรื่อง ก็คงจะให้ท่านเปลี่ยนอาภรณ์ชุดใหม่ก่อนเข้าเฝ้า”

มู่เหยาพยักหน้า แล้วเข้าไปในรถม้า

ราคาของเราเพียงแค่ 1/4 ของผู้ให้บริการรายอื่น

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง