ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 305

“สอบสวน”

หลี่กงกงรับคำสั่ง เเล้วยกถาดหมุนตัวไปอีกด้านหนึ่ง

หมอหลวงเดินจากห้องข้างๆเข้ามาอย่างรวดเร็ว เเละตรวจสอบยาลูกกลอนในขวดอย่างละเอียด

ภายในโถงใหญ่ ทุกคนจ้องดูเหตุการณ์นี้อย่างใจจดใจจ่อ โดยเฉพาะบรรดาขุนนางอาวุโสที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับไทเฮา

และยิ่งทำให้ใจเต้นระรัวยิ่งขึ้นไปอีก

ในหมู่พวกเขานั้น ผู้ที่รู้สึกสับสนและตื่นเต้นที่สุดคือจิ้นอ๋อง!

สายตาของจิ้นอ๋องจับจ้องอยู่ที่เซี่ยหนี้เเละมู่หลันชงอย่างต่อเนื่อง ในใจสงสัยว่าทำไมพวกเขาถึงได้ยาลูกกลอนมาจากท่านเซียนจัง

ที่น่าเเปลกใจยิ่งกว่านั้นคือ ทำไมถึงมั่นใจนักว่าซูหรงเเสร้งทำเป็นป่วย!

หรือว่า...ทั้งหมดนี้วางแผนไว้ตั้งเเต่เเรกแล้ว

เมื่อคิดถึงจุดนี้ หัวใจของจิ้นหวังก็สั่นสะท้านขึ้นมาทันที เขานึกถึงสายตาที่มีนัยสำคัญของเยี่ยนสวินเมื่อวานนี้

เเละนึกถึงข้อมูลที่เขาเพิ่งละเลยไปเมื่อครู่

“คุณชายใหญ่มู่ อาศัยเเค่สองจุดนี้ เจ้าก็สรุปว่ามู่จวิ้นจู่ถูกองค์หญิงซูหรงกักขังไว้ ไม่คิดว่าด่วนสรุปเกินไปหรือ!”

เสียงของจิ้นอ๋องดังขึ้นอย่างกระทันหันในโถงใหญ่ ทำให้ผู้คนจำนวนมากสนใจ

“อย่างไรเสียองค์หญิงซูหรงก็เป็นพระธิดาของอดีตฮ่องเต้เเละเป็นน้องสาวของฝ่าบาท เจ้าไม่รู้หรือว่าผลของการใส่ร้ายองค์หญิงเป็นอย่างไร!”

มู่หลันชงเบนสายตา เเละเผชิญหน้ากับดวงตาที่เย็นชาทั้งคู่ของจิ้นอ๋องโดยตรง

เขายังคงไม่เเสดงความกลัวเเม้เเต่น้อย “กระหม่อมทราบดี เเต่ตระกูลมู่ ตระกูลหลัน เเละเเม้เเต่ใต้เท้าทั้งสองท่านของศาลต้าหลี่ เกือบจะพลิกเมืองหลวงเเละชานเมืองทั้งหมดเพื่อค้นหาแล้ว”

“เเต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่พบทั้งคนเป็นหรือเเม้เเต่ศพ กระหม่อมยังพบป้ายประจำตัวในคุกอีกด้วย กะหม่อมสงสัยจริงๆ หากเข้าใจองค์หญิงผิด กระหม่อมยินดีชดใช้ด้วยชีวิต!”

เมื่อตัดสินใจเช่นนั้น

ทั่วท้องพระโรงก็มีเสียงกระซิบกระซาบ

สายตาของจิ้นอ๋องปะทะเข้ากับมู่หลันชง เขาก้าวถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยไม่มีเหตุผล

ความรู้สึกที่คาดเดาเรื่องราวไม่ได้เเบบนี้ เขาเพิ่งจะเคยรู้สึกเป็นครั้งเเรก

“เจ้า…”

จิ้นอ๋องยังต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง

ฮ่องเต้ตัดบทอย่างเย็นชา “จิ้นอ๋อง เจ้าพูดมากเกินไปเเล้ว”

เพียงคำพูดเดียวก็ทำให้ท้องพระโรงกลับสู่ความสงบอีกครั้ง

ผู้คนไม่น้อยแอบสังเกตุการณ์จิ้นอ๋อง เมื่อเห็นความหม่นหมองบนใบหน้าของเขา ก็มีผู้คนจำนวนไม่น้อยแอบเยาะเย้ย

จิ้นอ๋องผู้นี้ ดูเหมือนจะไม่ได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้เท่าฉู่อ๋อง

“กระหม่อมผิดไปแล้” จิ้นอ๋องประสานมือเเล้วกลับไปที่ตำเเหน่งของตน เเต่สายตาของเขายังคงจ้องเขม็งไปที่มู่หลันชง

มือที่อยู่ในเขนเสื้อก็กำเเน่นเป็นหมัด

เขามีความรู้สึกว่า กำลังถูกใครบางคนวางเเผนเล่นงาน!