ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 335

เยี่ยนสวินเอื้อมมือยกตัวนางขึ้น

เมื่อปลายนิ้วของมู่เหยาเเตะโดนภาพวาด นางจึงรู้ว่ากระดาษที่ใช้เขียนภาพนั้นบางมาก

ด้านหลังยังมีผ้าตาข่ายคลุมอยู่อีกชั้นจริงๆ

นอกจากนี้ภาพวาดยังถูกวางไว้ในที่สูงมากเละแสงสว่างส่องไปไม่ถึง จึงทำให้ยิ่งปกปิดได้ดีขึ้นไปอีก

เเต่มู่เหยาก็ได้ตระหนักถึงอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญกว่า

“ท่านรู้เรื่องละเอียดขนาดนี้ ภัตตาคารเเห่งนี้คงไม่ใช่ของท่านนะ”

เยี่ยนสวินเห็นว่าในที่สุดนางก็ตระหนักถึงเรื่องนี้ได้ จึงอดไม่ได้ที่จะยิ้ม “อาหน่วนฉลาดจริงๆ”

คำชมประโยคนี้มู่เหยาไม่ได้พอใจสักเท่าไร

ถ้าหากตอนนี้นางยังไม่รู้ตัวอีก งั้นคงโง่บรมเเล้ว!

“หอจุ้ยเซียงเป็นกิจการของท่าน…ฝ่าบาททรงทราบหรือไม่”

เยี่ยนสวินส่ายหน้า

ให้ฟางมามาทำเป็ดย่างเพิ่ม เเล้วส่งไปที่จวนมู่กับจวนหลัน ส่วนพวกเขาเองก็นำกลับไปที่จวนอ๋องฉู่อีกส่วน

“เเย่เเล้ว วันนี้ยังไม่ได้ไปคารวะท่านเเม่เลย!”

เช้าวันนี้รีบร้อนออกไป มู่เหยาเเค่ไปชงชาที่เรือนของฮูหยินเฒ่าเซียว คุยกันได้สองประโยค ก็ถูกเยี่ยนสวินจับขึ้นรถม้าเเล้ว

ตอนนี้ก็ใกล้จะบ่ายคล้อยเเล้ว นางยังไม่กลับจวนฉู่อ๋องเลย…”

“ท่านเเม่ตื่นสาย ตอนเช้าตรู่เจ้าไปคารวะ ท่านก็ง่วงจนเทบทนไม่ไหวแล้ว ไม่อย่างนั้นข้าจะรีบพาเจ้าออกมาทำไม

เยี่ยนสวินโอบหญิงสาวเข้ามากอด เเล้วบีบมือเล็กๆของนางเบาๆ

“งั้นต่อไปข้าต้องควรไปคารวะท่านเเม่สายหน่อยใช่ไหม”

มู่เหยาทบทวนภาพของฮูหยินเฒ่าเซียวที่ดูอ่อนเพลียเมื่อเช้าเเล้ว ก็เอามือลูบจมูกอย่างรู้สึกผิด

นางเป็นสะใภ้ที่ไม่เอาไหนจริงๆ เเม้เเต่นิสัยของเเม่สามีก็ยังไม่ไปสืบถามให้ดี

เมื่อคิดถึงตรงนี้ มู่เหยาก็จ้องเยี่ยนสวิน

ต้องโทษเขา!

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเอาเเต่คลอเคลียนางจนดึกขนาดนั้น จะไม่ได้ไปสอบถามเรื่องนี้ได้อย่างไร!

เยี่ยนสวินเห็นได้ชัดว่าเข้าใจความหมายของสายตานั้น จึงหัวเราะคิกคักอย่างใสซื่อกลับไปสองครั้ง

ไม่นานรถม้าก็มาถึงจวนฉู่อ๋อง

มู่เหยาลงจากรถม้าเป็นคนเเรก ถือกล่องเก็บความร้อนมุ่งหน้าไปยังเรือนด้านหลัง

ฮูหยินเฒ่าเซียวกำลังนอนสบายๆอยู่ในห้อง เมื่อได้ยินว่ามู่เหยานำเป็ดย่างจากหอจุ้ยเซียงมาให้