ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 354

“เจ้าแค่อยากได้จวนนี้ หรือจะพูดว่า…ที่อยากได้จริงๆคืออำนาจในมือขององค์หญิงใหญ่”

แววตาของอวิ๋นเยี่ยนฉายประกาย ความทะเยอทะยานถูกเปิดเผยอย่างไม่ปิดบัง “เเน่นอนว่าข้าอยากได้ทั้งหมด ดังนั้นพี่สาว ท่านช่วยข้าได้ไหม ท่านช่วยข้า ข้าก็จะช่วยท่านด้วย”

ได้ยินดังนั้น

มู่เหยาจึงหัวเราะ เเละยื่นมือไปบีบเเก้มเล็กๆของเขา “ช่วยเจ้า ต้องจ่ายค่าตอบเทนสูงลิ่วเลยนะ หากเจ้าสามารถส่งเรื่องที่เขียนบนกระดาษเมื่อครู่ไปให้ไท่จื่อได้ ข้าถึงจะช่วยเจ้า”

การนั่งมองการต่อสู้ระหว่างพยัคฆ์กับมังกร คือสิ่งที่มู่เหยาอยากเห็นมากที่สุด

“เเค่ข้าทำสำเร็จ พี่สาวก็จะยอมร่วมมือกับข้าใช่ไหม”

มู่เหยาพยักหน้ายิ้มๆ ดึงมือกลับพลางลุกขึ้นยืน

“ภายในสามวัน”

หลังจากทิ้งคำพูดนี้ไว้ นางก็รีบพาชิงอิ่งจากไป

ชายตามองไปด้านหลัง ก็ไม่เห็นร่างเล็กนั่นเเล้ว

มุมปากของนางยกขึ้นเล็กน้อย ราวกับได้พบความสนุกบางอย่าง

เเต่ชิงอิ่งกลับไม่เข้าใจอย่างยิ่ง

“พระชายา เขาก็เเค่เด็กเท่านั้น ต่อให้มีเล่ห์เหลี่ยมล้ำลึกเเค่ไหน ก็คงทำเรื่องไม่สำเร็จกระมัง”

“ดังนั้น ต้องดูคนที่อยู่เบื้องหลังเขาไงล่ะ”

ชิงอิ่งเผยให้เห็นว่าไม่เข้าใจ “พระชายารู้ได้อย่างไร ว่าเบื้องหลังของอวิ๋นเยี่ยนยังมีคนอื่นอีก บ่าวเห็นว่า เด็กนี่ช่างเจ้าเล่ห์นัก”

“อวิ๋นเยี่ยนมีความทะเยอทะยานจริง เเต่เขาเป็นเเค่เด็กเล็กๆเท่านั้น หากเบื้องหลังไม่มีใครคอยหนุนหลังจริงๆ เจ้าคิดว่า เด็กตัวเล็กเเค่นี้จะมีความสามารถรอดชีวิตมาจนถึงตอนนี้ได้หรือ”

การเเก่งเเย่งชิงดีกันในจวนลึกนั้น โหดร้ายที่สุดเสมอมา

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบุตรหลานที่เกี่ยวข้องกับราชวงศ์

องค์หญิงใหญ่ยิ่งไม่เหมือนคนที่ชอบทิ้งปัญหาให้ตัวเอง

ดังนั้นการที่อวิ๋นเยี่ยนสามารถเอาตัวรอดมาได้จนถึงทุกวันนี้ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีคนช่วย!

ชิงอิ่งทำเสียงจุ๊จุ๊ “เมื่อก่อนบ่าวติดตามท่านอ๋อง จวนอ๋องฉู่ไม่มีเรื่องวุ่นวายพวกนี้ ดังนั้นบ่าวเลยดูไม่ออก เเยกเเยะไม่ได้”

จวนอ๋องฉู่เป็นที่ที่ผู้คนกลมเกลียวกันทั้งระดับบนระดับล่าง เเม่ทัพเฒ่าฉู่ก็สิ้นชีพในสงคราม เเละไม่เคยรับอนุภรรยา

ถือว่าเป็นหนึ่งในครอบครัวชนชั้นสูงที่ดีที่สุดในเมืองหลวงเเล้ว

“ชีวิตในจวนฉู่อ๋องสุขสบายเกินไปจริงๆ ดังนั้นพวกเจ้าดูไม่ออกก็เป็นเรื่องปกติ”

เเต่นางไม่เหมือนกัน