ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 358

เมื่อเห็นเด็กรับใช้ส่ายหน้า ในใจของนางก็กระจ่างแจ้ง

“ไปเถิด”

แม่นมฟังโบกมือ รอจนกระทั่งเด็กรับใช้เดินลับไปแล้ว จึงกลับเข้าห้องของตน

แต่นางก็มิได้ส่งข่าวออกไปในทันที อย่างไรเสีย การที่คนใหญ่คนโตทั้งสามมารวมตัวกันเช่นนี้ ย่อมมีสายตาแปลกหน้ามากมายจับจ้องอยู่รอบกายนาง

หลังจากรื้อค้นข้าวของในห้องอยู่พักใหญ่ นางก็หยิบกุญแจออกมาดอกหนึ่ง

นางเปิดหีบใบใหญ่และหยิบกล่องไม้ใบเล็กออกมา จากนั้นจึงเดินออกจากห้องไปภายใต้สายตาคู่นั้น

องครักษ์เงาหายวับไปในพริบตา และกลับเข้าไปในห้องส่วนตัวอย่างรวดเร็ว

จิ้นอ๋องเลิกคิ้วขึ้น เหลือบมององค์หญิงใหญ่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างขบขัน “คนเบื้องหลังของแม่นมฟังผู้นี้จะเป็นใครสุดจะรู้ได้ แต่ที่แน่ ๆ คือที่ของนางปลอดภัยกว่าที่อื่นมากนัก”

หลังจากร่ำสุราไปได้หลายจอก ใบหน้าขององค์หญิงใหญ่ก็เริ่มแดงระเรื่อ

นางเอนกายพิงไปด้านหลัง “หากเป็นคนที่ควรค่าแก่การชักจูง ก็ดึงมาเป็นคนของเราเสีย”

จิ้นอ๋องพยักหน้ารับ กำลังจะเอ่ยปาก ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

“ท่านผู้สูงศักดิ์ทุกท่าน”

จิ้นอ๋องเหลือบตามององครักษ์ องครักษ์จึงมองผ่านประตูแล้วเอ่ยว่า “เป็นแม่นมฟังขอรับ”

ทั้งสามคนในห้องสบตากัน ก่อนจะอนุญาตให้คนข้างนอกเข้ามา

“ท่านผู้สูงศักดิ์ทั้งสาม นี่คือของขึ้นชื่อของหอจุ้ยเซียงเราเจ้าค่ะ มอบให้โดยไม่คิดมูลค่า ขอทุกท่านโปรดรับไว้ด้วย”

แม่นมฟังบิดเอวเยื้องย่าง พร้อมแย้มยิ้มอย่างประจบประแจง

จากนั้นนางก็กลอกตา หันไปจับจ้องที่องค์หญิงใหญ่ ก่อนจะหยิบกล่องใบหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ “ท่านผู้สูงศักดิ์ นี่เป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากข้าน้อย ขอท่านโปรดรับไว้ด้วย”

กล่องไม้ขนาดเท่าฝ่ามือ ส่งกลิ่นหอมกรุ่นออกมาเป็นระลอก

องค์หญิงใหญ่ปรายตามองแม่นมฟัง แววตาประจบเอาใจนั้นเห็นได้อย่างชัดเจน

นางรับกล่องมาพิจารณาอย่างละเอียด เมื่อเห็นชัดแล้วว่าสิ่งของที่อยู่ภายในคืออะไร มุมปากก็ยกขึ้นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าพึงพอใจกับของในกล่องไม้อย่างยิ่ง

“แม่นมมีน้ำใจยิ่งนัก ข้าชอบหอจุ้ยเซียงมาก หากแม่นมเต็มใจจะผูกมิตรกับข้า วันนี้ข้าคงจะมีความสุขยิ่งขึ้นไปอีก”

ความหมายในวาจาขององค์หญิงใหญ่นั้น แม้แต่คนโง่ก็ยังฟังออก

สีหน้าของแม่นมฟังเปล่งประกายด้วยความยินดี “หากหอจุ้ยเซียงของข้าน้อยได้รับการคุ้มครองจากท่านผู้สูงศักดิ์ ก็นับเป็นวาสนาของข้าน้อยถึงสามชาติภพเพคะ!”

องค์หญิงใหญ่แย้มยิ้ม ไม่ได้กล่าวอะไรต่อ