ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 368

พูดจบ ก็รู้สึกว่าน้ำเสียงไม่ถูกต้อง

มู่เหยาหันกลับมา ใบหน้าไร้อารมณ์ “ลูกสะใภ้ไม่กล้า ลูกสะใภ้ผิดเอง”

ฮูหยินเฒ่าเซียวสบเข้ากับสีหน้าของเด็กสาวตรงหน้า ก็ถึงกับพูดไม่ออก

ทำไมรู้สึกว่าเด็กคนนี้ยิ่งโกรธขึ้นไปอีก

แม่นมฟังที่นั่งอยู่ข้างๆ แทบไม่อยากมอง

ฮูหยินเฒ่าเซียวขยับริมฝีปาก คิดหาหัวข้อที่จะช่วยคลี่คลายบรรยากาศ เเต่เพิ่งจะคิดได้ รถม้าก็หยุดลงพอดี

“ลูกสะใภ้ขอตัวกลับก่อน”

มู่เหยาลงจากรถม้าก่อนใคร แล้วเดินจากไปอย่างฉุนเฉียว

ฮูหยินเฒ่าเซียวกระพริบตา จ้องมองแผ่นหลังที่จากไปของนาง รู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย “อาหน่วนคงโกรธข้ามาก”

แม่นมฟังจึงเอ่ยขึ้น “ฮูหยินเฒ่าเซียวก็ช่างวุ่นวายเกินไป หากคนของหอจุ้ยเซียงดับไฟไม่ทัน เรื่องคืนนี้คงจะวุ่นวายกว่านี้มาก”

“พระชายาก็แค่เป็นห่วงท่าน เเต่ท่านกลับทำตัวดีซะเหลือเกิน เเถมยังจงใจพูดจาวางท่าอีก ถ้าเป็นบ่าว บ่าวก็จะโกรธท่านเช่นกัน”

เมื่อได้ยินคำพูดของแม่นมฟัง ใจที่ร้อนรุ่มอยู่แล้วของฮูหยินเฒ่าเซียวก็ยิ่งร้อนรุ่มขึ้นไปอีก

“เร็วเร็วเร็ว อาหน่วนชอบขนมถั่วเขียวที่ข้าทำ รีบไปทำมาให้อาหน่วน จะให้นางโกรธข้าไม่ได้”

แม่นมฟังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ เเล้วประคองฮูหยินเฒ่าเซียวเดินตรงไปยังห้องครัวอย่างรวดเร็ว “ฮูหยินเฒ่า ท่านเดินช้าๆหน่อย…”

มู่เหยากลับมาที่เรือนด้วยความโมโห เเละบังเอิญเห็นเยี่ยนสวินกำลังเดินออกมาจากห้องหนังสือ

“อาหน่วน…”

เยี่ยนสวินเรียกนาง ทว่ากลับเห็นเด็กสาวทำหน้าบึ้ง ไม่เเม้เเต่จะชายตามองเขา เเล้วเดินตรงเข้าห้องนอนใหญ่ไปเลย

เรื่องนี้ทำให้เยี่ยนสวินรู้สึกเเปลกใจ จึงกวักมือเรียกชิงอิ่ง

ชิงอิ่งเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนี้ให้ฟังอย่างคร่าวๆ

หลังจากฟังจบ เสียงหัวเราะของเยี่ยนสวินก็ดังก้องไปทั่วลานเป็นเวลานาน

ทำให้มู่เหยาที่อยู่ในห้องถึงกับส่งเสียงฮึดฮัดอย่างไม่พอใจ

“หัวเราะหัวเราะหัวเราะ! เขาก็รู้จักเเต่หัวเราะ มีอะไรน่าหัวเราะขนาดนั้น!”

มู่เหยาหันกลับไป เห็นหนิงจู๋เเละชิงอู้กำลังหัวเราะคิกคักอยู่ลับๆ จึงโมโหจนโยนผ้าเช็ดหน้าใส่ทั้งสองคน

“พวกเจ้าก็หัวเราะด้วยใช่ไหม!”