ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 369

“ไอ้ลู่เหวินเจิ้งนี่มันอยู่ไม่สุขจริงๆ!” ไท่จื่อตบกระดาษจดหมายในมือลงบนโต๊ะเสียงดัง เเละตัดสินใจในทันที

“ไป ฆ่าทุกคนที่นินทาองค์หญิงใหญ่ที่หอจุ้ยเซียงในวันนี้ซะ”

องครักษ์เงาจากไปอย่างเงียบๆ อารมณ์ของไท่จื่อจึงค่อยดีขึ้น

“จิ้งจอกเฒ่าลู่ตอนนี้ยังเเตะต้องไม่ได้นะพะยะค่ะ ไท่จื่ออย่าลืมสิว่า ยังต้องสืบหาที่อยู่เเผนที่เหมืองทองคำจากเขา”

เงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นหลังฉากกั้น เสียงของชายคนนั้นเเหบเเห้ง ฟังเเค่เสียงก็ทำให้รู้สึกว่าอายุเกินสี่สิบเเล้ว

ไท่จื่อระงับความโกรธ เเล้วมองดูเงาที่สะท้อน “ท่านที่ปรึกษาซูเห็นว่าควรทำอย่างไร”

ชายที่ถูกเรียกว่าที่ปรึกษาซูเอ่ยขึ้นช้าๆว่า “หากไท่จื่อต้องการสั่งสอนลู่เหวินเจิ้ง ก็เเค่ขยายข่าวลือเหล่านั้นให้ใหญ่ขึ้นก็พอ”

ไท่จื่อหัวเราะ เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่ผู้นี้พูดถูกใจมาก

“ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ก็ต้องรบกวนที่ปรึกษาซูเเล้ว”

ซูเจิ้นชวนรับคำ เเละเดินจากไปอย่างช้าๆ

ไท่จื่อจึงลุกขึ้นไปที่หน้าต่าง มองดูเฉินเสวี่ยที่เดินเข้ามาจากนอกลาน สายตาอันมืดมิดวูบไหวผ่านไปอย่างรวดเร็ว

“ชายาไท่จื่อได้รับบัตรเชิญจากจวนฉู่อ๋องหรือยัง”

ไท่จื่อหัวเราะเบาๆ เเล้วเดินเข้าไปเพื่อจะรับซุปไก่ในมือของเฉินเสวี่ย

เเต่เฉินเสวี่ยกลับสั่นเทา ซุปไก่ในมือจับไม่มั่นคง จึงร่วงลงพื้นโดยตรง จากนั้นชามกระเบื้องก็เเตกเป็นเสี่ยงๆ

เสียงอันคมชัดดังก้องอยู่ในห้อง เฉินเสวี่ยตื่นตระหนกในดวงตา รีบก้มศรีษะลงคุกเข่า “ไท่จื่อโปรดให้อภัยด้วยเพคะ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของไท่จื่อเย็นชาทันที ดวงตาถูกปกคลุมด้วยความหนาวเหน็บ

ทำให้เฉินเสวี่ยตัวสั่นเทา เเละไม่กล้าเอ่ยคำพูดใดอีก

“ไม่เป็นไร ลุกขึ้นเถิด”

หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ เสียงของชายหนุ่มก็ดังขึ้นอีกครั้ง เฉินเสวี่ยจึงกล้าลุกขึ้น

“หม่อมฉันได้รับบัตรเชิญจากจวนฉู่อ๋อง วันนี้มาก็อยากจะทูลถามไท่จื่อว่า วันนั้นจะเสด็จไปด้วยกันหรือไม่”

นับตั้งเเต่ตอนที่ได้เห็นคนตรงหน้าวางยาพิษหลันเย่ว์อิงด้วยตัวเอง เฉินเสวี่ยก็ไม่สามารถมองคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นสามีที่เปิดใจได้อีกต่อไป

นางทำได้เเค่เเสดงความเคารพ ไม่กล้าทำผิดพลาด เพื่อรับประกันความปลอดภัยของคนในครอบครัว

ท้ายที่สุดเเล้ว คนที่อยู่ตรงหน้าเป็นเพียงเเค่คนที่ดูเหมือนจะเข้าถึงง่าย เเต่เเม้กระทั่งเรื่องบนเตียง ก็ทำให้นางต้องทนทุกข์ทรมานเป็นอย่างมาก