ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 37

เมื่อออกมาจากห้องทรงพระอักษร หลี่กงกงรีบเอาแขนเสื้อเช็ดหน้าผากทันที นับถือความใจกล้าของมู่เหยาจริง ๆ

“คุณหนูมู่ อย่างไรท่านก็เป็นสตรี วันหน้าเรื่องเกี่ยวกับราชการแผ่นดิน ห้ามพูดอีกเป็นอันขาด เดี๋ยวจะทำให้ฝ่าบาทกริ้ว”

มู่เหยารับปาก และรีบออกจากวังก่อนประตูวังจะปิด

ตอนมู่เหยากลับถึงจวนมู่ พระจันทร์เสี้ยวขึ้นฟ้าแล้ว

นางหิวมาก จึงรีบบอกให้ลุงหวังเตรียมอาหาร

อาจเพราะวันนี้อารมณ์ดี จึงมีความอยากอาหารมากกว่าหลายวันก่อนค่อนข้างมาก

“คุณหนู ตอนคุณหนูเข้าวัง มีคนจำนวนไม่น้อยเอาหนังสือเยี่ยมเยือนมาส่ง บ่าวทำตามคำสั่งของคุณหนู บอกปฏิเสธไปแล้ว เหลือแค่บัตรเชิญของฮูหยินใหญ่เจียงแห่งจวนแม่ทัพเจิ้นกั๋ว”

“ฮูหยินใหญ่เจียงส่งบัตรเชิญมาหรือ?” มู่เหยาตกใจในความรวดเร็วนี้พลางกล่าว

ตอนบ่ายเจียงเจาเพิ่งบอกว่าจะเชิญนางไปเที่ยวที่จวนแม่ทัพเจิ้นกั๋ว แค่ไม่กี่ชั่วยาม บัตรเชิญก็ส่งมาแล้ว

ลุงหวังเห็นมู่เหยาอยากไป หลังจากลังเลจึงกล่าวว่า “คุณหนู ฮูหยินใหญ่เจียงส่งบัตรเชิญมา เอ่ยถึงคุณชายสามแห่งตระกูลเจียง หากบ่าวจำไม่ผิดคุณชายสามแห่งตระกูลเจียงเคยติดตามอยู่ข้างกายฉู่อ๋อง เป็นรองแม่ทัพ”

มู่เหยายิ้มอย่างจนปัญญา นึกไม่ถึงว่าฮูหยินใหญ่เจียงจะมีความคิดนี้

“ไม่เป็นไร วันพรุ่งข้าจะไป คุยกับฮูหยินใหญ่เจียงสักหน่อยก็ใช้ได้แล้ว”

คุณชายสามแห่งตระกูลเจียงนางเคยเห็นบนถนนใหญ่ของเมืองหลวง เหมือนจะอยู่ข้างหลังเยี่ยนสวิน ผิวคล้ำ ดูเป็นคนซื่อ ๆ ตรง ๆ

บัดนี้เหมือนจะถูกส่งไปต่างเมือง เกรงว่าสักพักหนึ่งถึงจะกลับมาได้

“คุณหนู เรื่องนี้จะเขียนจดหมายบอกท่านอ๋องหรือไม่?”

หนิงจู๋กังวลเล็กน้อย กลัวว่าทางฉู่อ๋องจะได้รับข่าวบางอย่าง แล้วเข้าใจคุณหนูของตนผิดอีก

“ก็ดี บอกเรื่องส่งเสบียงอาหารไปเมืองฉางกับเขาด้วย” มู่เหยาถูกสาวใช้พูดเตือน จึงวางแผนว่าหลังกินข้าวจะเขียนจดหมายฉบับหนึ่ง

ขณะเดียวกัน ณ เมืองฉาง

คางของเยี่ยนสวินเคราขึ้นไม่น้อย ดวงตาดูคล้ำ ๆ เหมือนไม่ได้พักผ่อนมาหลายวัน

“ท่านอ๋อง! มีข่าวจากเมืองหลวง ดูเหมือนฮูหยินใหญ่เจียงแห่งจวนแม่ทัพเจิ้นกั๋วจะแนะนำพระชายาให้คุณชายสามเจียง!”

ฉางชิงเพิ่งก้าวเข้าประตู เสียงตะโกนก็ดังขึ้นทั่วห้อง

เยี่ยนสวินเลิกคิ้ว มองไปทางคุณชายสามแห่งตระกูลเจียเจียงมั่วเหยียนที่กำลังรายงานอยู่ข้าง ๆ

เจียงมั่วเหยียนเบิกตากว้าง หยุดแม้แต่รายงาน ดึงแขนของฉางชิง แย่งกระดาษมา หลังจากแน่ใจว่าไม่ใช่ข่าวปลอม ก็ตกใจจนตัวสั่น

เขาถึงกับล้มนั่งอยู่แทบเท้าของเยี่ยนสวิน ร้องห่มร้องไห้อย่างหนัก

“ท่านอ๋องท่านโปรดมองให้กระจ่าง ข้าจะกล้าคิดไม่ซื่อกับพระชายาได้อย่างไร ท่านไว้ชีวิตข้าเถอะ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน