ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 38

“อะไรนะ” มู่เหยาถอดปิ่นปักผมทองคำเเละหยกบนศรีษะออก แล้วเปลี่ยนเป็นปิ่นปักผมไม้จันทร์สีม่วงประดับหยก

“พวกเขาพูดกันว่าก่อนหน้านี้คุณหนูท่านซ่อนความสามารถ เเละเป็นคนใจดี การที่จวนผิงหยางโหวถอนหมั้นกับท่านนั้นเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่!”

กระแสความคิดเห็นในเมืองหลวงกลับตาลปัตร สำหรับมู่เหยาแล้วนั้นไม่น่าแปลกใจ

สิ่งสำคัญคือ ขอให้ฮูหยินเฒ่าเซียวพอใจก็พอ

“จำไว้เรื่องของแม่เฒ่าหวังให้ลุงหวังไปจัดการ ไม่ต้องส่งเทียบเชิญอีก ส่วนเรื่องอื่นๆก็ยกเลิกไป”

แม้ว่าตอนนี้เรื่องของนางกับจวนฉู่อ๋องยังไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการ เเต่ก็ต้องแสดงท่าทีออกมา เพื่อไม่ให้ฮูหยินเฒ่าเซียวหาความผิดพลาดของนางได้

“บ่าวเข้าใจ”

เพิ่งจะเลยเที่ยงมาไม่นาน

มู่เหยาลงจากรถม้าอย่างสง่างาม ก็เห็นร่างหนึ่งในชุดสีเหลืองห่านวิ่งตรงมาหานางที่หน้าประตูเมืองจวนแม่ทัพ

นางเอื้อมมือออกไปตามสัญชาตญาณ เเละหยุดคนผู้นั้นไว้

“เจาเอ๋อร์! ทำไมถึงได้ไม่มีมารยาทอย่างนี้ ร่างกายของเจ้าอย่าได้ไปชนคุณหนูมู่จนกระดูกหักเชียว!”

ฮูหยินใหญ่เจียงเห็นลูกสาวตนเองซุ่มซ่ามเช่นนั้น ก็รีบวิ่งเข้ามาดูอย่างละเอียด เมื่อเห็นว่ามู่เหยาไม่มีอาการไม่สบายใดๆ จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

และอาศัยโอกาสนี้ มู่เหยาจึงได้เห็นใบหน้าของฮูหยินใหญ่เจียงตรงหน้าอย่างชัดเจน นางมีรูปร่างที่สง่างาม มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนไม่คิดเล็กคิดน้อย

“มู่เหยาคารวะฮูหยินใหญ่”

เมื่อเห็นกิริยามารยาทเรียบร้อยของเด็กสาวตรงหน้า ฮูหยินใหญ่เจียงก็ยิ่งรู้สึกชอบมากขึ้นไปอีก

แทบจะอยากตีฆ้องร้องป่าวให้แม่สื่อมาถึงบ้านเดี๋ยวนี้เลย!

“รีบตามข้าเข้าไป อย่าได้ยืนตากลมจนไม่สบายอยู่ที่นี่เลย” ฮูหยินใหญ่เจียงจับมือมู่เหยาไว้ ยิ้มจนหุบไม่ได้

แม้แต่ลูกสาวของตัวเองก็ยังถูกละเลยไว้ข้างๆ

โชคดีที่เจียงเจาไม่ถือสา วิ่งดุ๊กดิ๊กตามทั้งสองเข้าไปในจวนด้วยกัน

จวนแม่ทัพเจิ้นกั๋วถูกฮูหยินใหญ่เจียงดูแลอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ทุกหนเเห่งเผยให้เห็นถึงบรรยากาศที่อบอุ่น ไม่ได้ทำให้ผู้คนรู้สึกเย็นชาเเต่อย่างใด

“วันนี้ที่เชิญเจ้ามา ก็เพราะปวดหัวกับเรื่องการบ้านของยัยหนูบ้านข้าคนนี้เหลือเกิน เเต่เจ้าก็รู้ว่าอาจารย์หญิงในเมืองหลวงนั้นหายากนัก และข้าก็ไม่อยากส่งนางไปที่สำนักศึกษาชิงซานซึ่งอยู่ไกลถึงเพียงนั้น”

เจียงเจาที่นั่งอยู่ตรงข้ามมู่เหยา แลบลิ้นใส่นาง น่ารักมากทีเดียว

“ความหมายของฮูหยินใหญ่ข้าเข้าใจดี หากวันหน้ามีเวลา ข้าจะมาที่จวนเพื่อสอนการบ้านให้น้องหญิงเจียงเจา”

ฮูหยินใหญ่เจียงยิ่งมีความสุขมากขึ้นไปอีก กำลังจะเอ่ยถามมู่เหยาอย่างอ้อมๆว่า นางได้รับเทียบเชิญจากบ้านนั้นหรือไม่ ทันใดนั้นเหลือบไปเห็นหยกสีม่วงที่ห้อยอยู่ที่เอวของนาง สีหน้าพลันเเข็งทื่อไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน