ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 383

“ดูเหมือนจะแก่กว่าข้าหนึ่งปี ที่ฉู่อ๋องพูดไว้ก็ไม่ผิดนัก ท่านอายุอานามก็ปูนนี้แล้ว ไยไม่ทำเช่นข้า ทูลขอเกษียณกับฝ่าบาท พวกเราสหายเฒ่าจะได้ไปตกปลาเดินเล่นท่องเที่ยวกันให้สบายใจ ไม่ดีกว่าหรือ!”

“วัน ๆ เอาแต่ถกเถียงกับเจ้าเด็กหนุ่มพวกนั้นในท้องพระโรง เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”

สวี่เหนียนเพียงยิ้มบาง ๆ แต่ไม่ได้เออออไปกับคำพูดของซุนหาง

เมื่อคนข้าง ๆ เห็นดังนั้นก็ไม่ได้เซ้าซี้ต่อ พลางเปลี่ยนไปพูดคุยเรื่องอื่นแทน

ในเวลาเดียวกันนั้น ที่เรือนด้านหลัง องค์หญิงใหญ่กำลังจ้องมองมู่เหยาที่มาถึงอย่างเชื่องช้าด้วยสีหน้าบึ้งตึง

อดไม่ได้ที่จะแค่นเสียงเย็นชา “พระชายาฉู่ช่างวางโตนัก ให้บ่าวรับใช้ไปเชิญตั้งนานสองนาน เพิ่งจะมาเอาป่านนี้?”

มู่เหยาได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเรือนหน้าแล้ว และย่อมเข้าใจดีว่าเหตุใดผู้ที่อยู่ตรงหน้าจึงโกรธถึงเพียงนี้

ทว่าย่อมต้องเก็บรอยยิ้มไว้ในใจ

และแสดงท่าทีจนปัญญาออกมา

“วันนี้ทำให้องค์หญิงใหญ่ต้องขุ่นเคืองแล้ว หม่อมฉันจัดงานเลี้ยงเป็นครั้งแรกจึงไร้ประสบการณ์ไปบ้าง มิทราบเลยว่าเจ้าบ้านจำต้องไปรอรับแขกถึงหน้าประตูจวนด้วย”

“ในภายภาคหน้า หม่อมฉันจะปฏิบัติตามคำชี้แนะขององค์หญิงใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นงานเลี้ยงใด ก็จะไปรอรับแขกที่หน้าประตูจวนเพคะ”

โดยปกติแล้ว ตระกูลสูงศักดิ์ใดเลยจะมีธรรมเนียมไปยืนรอรับแขกถึงหน้าประตู การกระทำเช่นนั้นมีเพียงสถานเริงรมย์อย่างหอคณิกาเท่านั้นที่พึงกระทำ

คำพูดของมู่เหยาจึงแฝงความนัยว่า หากวันหน้านางกระทำเช่นนั้นขึ้นมาจริง ๆ ผู้ที่ต้องขายหน้าก็คือองค์หญิงใหญ่นั่นเอง

องค์หญิงใหญ่โมโหจนตัวสั่น ทว่าทำได้เพียงกัดฟันกล่าวว่า “ที่พูดวันนี้ก็เพียงเพราะเจ้าจัดงานเลี้ยงเป็นครั้งแรก ภายหน้าย่อมไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้แล้ว”

มู่เหยาพยักหน้าด้วยสีหน้ากระจ่างแจ้ง “เป็นเช่นนี้นี่เอง วันนี้ขอบคุณองค์หญิงใหญ่ที่ชี้แนะเพคะ องค์หญิงใหญ่เข้างานไปพักผ่อนก่อนเถิดเพคะ”

ซูหรงที่ยืนอยู่ด้านข้างไม่กล้าเอ่ยคำใดออกมา

นางรู้ดีว่าเมื่อครั้งที่อยู่จวนองค์หญิงใหญ่ ตนก็มิได้เปรียบอันใด

มาบัดนี้เมื่อมาอยู่ในถิ่นของผู้อื่น ย่อมต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัวไว้บ้าง

แต่ก็ไม่ใช่เพราะสาเหตุนี้เสียทั้งหมด

ส่วนใหญ่เป็นเพราะเรื่องน่าอับอายที่เกิดขึ้นตรงประตูเมื่อครู่นี้ต่างหาก

นางไม่อยากให้ใครมาหัวเราะเยาะได้อีก

ยิ่งไปกว่านั้น การที่นางยอมลดตัวลงมายังที่แห่งนี้ในวันนี้ ก็ยังมีแผนการอื่นแอบแฝงอยู่!

“พระชายา ฉีซื่ออยู่ทางนั้นเจ้าค่ะ” ชิงอู้ก้าวเข้ามากระซิบเตือน

มู่เหยาเหลือบมองไปด้านข้าง ไม่ลืมเลือนเป้าหมายสำคัญของนางในวันนี้