ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 401

ได้ยินดังนั้น บรรดาบ่าวรับใช้ก็ยิ้มเเละโค้งคำนับ

“ขอบพระทัยพระชายา!”

มู่เหยาหัวเราะเบาๆอย่างมีความสุขพลางมองดวงดาวบนท้องฟ้า ความรู้สึกหลากหลายก็ประดังประเดเข้ามาในชั่วขณะ

ก่อนที่จะเเต่งงาน นางเคยรู้สึกสับสนอยู่พักหนึ่ง

เคยตื่นตระหนกเเละหวาดกลัว

กังวลกับชีวิตหลังเเต่งงานที่จะต้องย้ายเข้าไปในจวนฉู่อ๋อง

เเต่ตอนนี้ ความกังวลเช่นนั้นหายไปสิ้นเเล้ว ในใจของนางเหลือเพียงความสุขเท่านั้น

การได้พบกับคู่ชีวิตที่ดี ถือเป็นเรื่องที่โชคดีที่สุดในชีวิตแล้ว

ขณะที่กำลังคิดเพลินๆ ชิงอู้ก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“พระชายา”

เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของชิงอู้ มู่เหยาก็วางโคมดอกบัวในมือลง “เข้าไปคุยกันข้างใน”

เมื่อเข้ามาในห้องโถง ชิงอิ่งก็ลดเสียงลงเเละพูดอย่างโกรธเคือง “พระชายา เมื่อครู่ท่านอ๋องเพิ่งกลับมาจากข้างนอก ก็ถูกอวี้หลันหาข้ออ้างเชิญตัวไปเเล้ว”

“พระชายา อวี้หลันคนนี้คงจะมีความคิดที่ไม่เหมาะสมกับท่านอ๋องใช่หรือไม่”

ตามหลักเเล้ว ก่อเรื่องขึ้นในงานเลี้ยงแบบนั้น ควรจะถูกขายทิ้งไปเสีย

พระชายาให้โอกาสนางมีชีวิตอยู่ ทว่ากลับยังไม่รู้จักอยู่สุข!

“ไม่ต้องกังวลหรอก ท่านอ๋องจะจัดการเรื่องนี้เอง” มู่เหยาจิบชาอย่างใจเย็น ไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อย แล้วมองไปยังชิงอู้ที่กำลังโกรธจัดด้วยรอยยิ้ม

“เอาล่ะ อย่าทำให้ตัวเองโกรธจนเสียสุขภาพเลย ข้างนอกยังมีโคมดอกไม้เหลือให้เจ้าอีกดวงหนึ่ง รีบไปผูกเชือกที่เหลือให้เรียบร้อย เเล้วเขียนคำอธิษฐานเสียเถิด”

ดวงตาทั้งคู่ของชิงอู้เป็นประกาย “บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้”

ท้ายที่สุดเเล้วก็เป็นเพียงสาวน้อยคนหนึ่ง อารมณ์โกรธมาเร็วไปเร็ว

ในขณะที่เรือนหลักเต็มไปด้วยความครึกครื้น บรรยากาศที่เรือนของอวี้หลันกลับตึงเครียดอย่างมาก

“เจ้าไม่รู้จักสงบเสงี่ยม”

เยี่ยนสวินนั่งอยู่บนที่นั่งประธาน สายตาเฉียบคมดุจมีดกรีดลงบนร่างของอวี้หลันที่คุกเข่าอยู่บนพื้นที่สวมเพียงเสื้อผ้าบางๆเพียงชั้นเดียว

ใบหน้าของอวี้หลันซีดเผือด ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด

ทว่ากลับรวบรวมความกล้า เอื้อมมือไปจับชายเสื้อของคนตรงหน้า “ท่านอ๋อง ได้โปรดเอ็นดูอวี้หลันด้วยเพคะ”

เยี่ยนสวินหัวเราะเยาะด้วยความโกรธ เเล้วเตะเข้าที่หน้าอกของอวี้หลันอย่างไม่ปรานี

เเรงเตะรุนเเรงมาก จนทำให้อีกฝ่ายกระอักเลือดออกมาเลยทีเดียว!

“พระชายาไว้ชีวิตเจ้า เพื่อต้องการให้เจ้าทำงานให้ ไม่ใช่ให้เจ้ามาปีนเตียง!”