ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 434

เขามองไปทางเฉินเสวี่ยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ทันที สายตาปรากฏความมืดมนแวบหนึ่ง

“เกรงว่าจะทำให้องค์หญิงผิดหวังแล้ว ข้ามีไท่จื่อเฟยแล้ว องค์หญิงเลือกคนอื่นดีกว่ากระมัง?”

คำตอบของไท่จื่อ ทุกคนในงานล้วนคาดไม่ถึง

ส่วนเยี่ยนสวินกับมู่เหยาใบหน้าก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เดิมคิดว่า ไท่จื่อจะตอบตกลง

แต่ดูตอนนี้

กลับเหมือนไท่จื่อตั้งใจปฏิเสธเพื่อไท่จื่อเฟย

เพียงแต่ตนนี้ คนขายหน้าก็คือองค์หญิงแคว้นอัน

เป็นไปตามคาด

เสียงหัวเราะอย่างเย็นชาของซวีซงหลิงดังก้องในห้องจัดเลี้ยง “ความหมายของไท่จื่อคือ ไม่อยากให้เกียรตินี้แก่ข้าใช่หรือไม่?”

เสียงเอะอะในห้องจัดเลี้ยงค่อย ๆ เงียบลง

ทุกคนต่างมองไปทางไท่จื่อกับซวีซงหลิง

หลายคนเริ่มไม่พอใจเล็กน้อย

“องค์หญิงแคว้นอันคนนี้เหตุใดถึงได้วางอำนาจเช่นนี้?”

“เมื่อครู่ดูเหมือนจะเป็นคนเงียบ ๆ นึกไม่ถึงว่าจะใจร้อนเช่นนี้ ดูแล้วช่างหยิ่งทะนงเสียจริง”

“นางเป็นเจ้าหญิงองค์หนึ่งเดียวแห่งแคว้นอัน โตมากับความโปรดปรานมากมาย จะไม่ให้นิสัยแบบนี้ได้อย่างไร”

คำพูดเหล่านี้ เข้าไปอยู่ในหูของมู่เหยาทั้งหมด

นางมองบรรดาหญิงสาวที่พูดคุยอยู่ข้างหลังแวบหนึ่ง

จำได้ราง ๆ ว่าเหมือนเป็นคนที่รักใคร่ไท่จื่อ

พวกนางรู้สึกถึงสายตาที่มองมา จึงรีบหันหน้าหนีและไม่พูดคุยกันต่อ

มู่เหยาจึงเก็บสายตา มองไปยังซวีซงหลิง และอดขมวดคิ้วไม่ได้

ทำไมเรื่องนี้ถึงไม่เหมือนกับที่พูดกันเมื่อคืน?

นางอยากทำอะไรกันแน่?

เยี่ยนสวินกลับดูสงบกว่าเล็กน้อย หันไปมองเด็กสาวที่นั่งอยู่ข้างกาย ประสานนิ้วกันใต้โต๊ะ เพื่อบอกให้นางวางใจ

เห็นแบบนั้น

มู่เหยาก็ทำได้เพียงวางใจ และรอให้ไท่จื่อตอบ

ไท่จื่อยกมุมปากอย่างจนใจเล็กน้อย กำลังจะเอ่ยปาก แต่เฉินเสวี่ยที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับเอ่ยขึ้นก่อน

“ไท่จื่อ หม่อมฉันยินดีลดตำแหน่งเป็นชายารอง”