ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 435

นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน คนที่อยู่ในเหตุการณ์รู้ดีไปกว่าใคร

แต่ละคนต่างพากันส่งสัญญาณทางสายตา เดาได้อย่างชัดแจ้ง

เยี่ยนสวินยิ้มเล็กน้อย “องค์หญิง ถ้าหากท่านเลือกข้า ข้าสามารถมอบตำแหน่งพระชายารองให้กับท่านได้”

ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยหันไปมองทางมู่เหยา

เห็นสีหน้าของนางไม่ค่อยดีนัก ความขุ่นเคืองในใจที่สะสมตลอดมานั้นหายไปไม่น้อย

สวรรค์รู้ว่าพวกนางอิจฉามู่เหยาขนาดไหน!

ตลอดมาจนถึงวันนี้มีแค่นางที่ได้รับความโปรดปรานอยู่ผู้เดียว!

แม้แต่อนุเล็กๆ คนก่อนนั้น

นางถูกกำจัดโดยเยี่ยนสวินเอง เพียงแต่ไม่คิดว่ามู่เหยาจะไม่สบายใจ

พวกนางเองก็ไม่สบายใจ

แต่มีเพียงแต่ตอนที่สามีรับอนุเท่านั้นที่ว่าง่าย ถึงกับยิ้มพร้อมพยักหน้า

ตอนนี้ไม่เหมือนกับพวกเขาหรือไง

ย่อมรู้สึกสบายใจขึ้นมาก!

“เหอะ!”

ซวีซงหลิงยังคงมีท่าทางหยิ่งผยองอย่างองค์หญิงน้อย จากนั้นนางก็กลับมานั่งข้างซวีเหย่

งานเลี้ยงกลับมาคึกคักอีกครั้ง

ฮ่องเต้เรียกองค์รัชทายาท ฉู่อ๋องรวมไปถึงซวีเหย่ไปยังห้องทรงพระอักษร

เหลือเพียงเหล่าขุนนางใหญ่และเหล่าหญิงสาว

ย่อมผ่อนคลายกว่าเมื่อครู่

มู่เหยาลุกขึ้นไปเดินเล่นในสวนดอกไม้ นางย่อมไม่ไปหาฮูหยินเฒ่าเซียว

“เจ้าว่าพระชายาฉู่อ๋องเมื่อครู่นี้ได้ยินท่านอ๋องกล่าวเช่นนั้น นางคงจะไม่โมโหจนแทบบ้าหรอกใช่หรือไม่”

“อย่างไรเสียข้าก็เห็นว่านางสีหน้าไม่ค่อยดี คนผู้นี้ทุกคนล้วนบอกว่านางเป็นหญิงใจกว้างสกุลมู่ ข้าดูแล้วนางไม่ใช่เช่นนั้นเลย อนุน้อยๆ คนนั้นไม่ใช่ว่าเป็นตัวอย่างหรือ”

“ข้านึกว่าท่านอ๋องฉู่จะโปรดปรานนางมาก ก็ยังไม่ยอมนางเลย องค์ชายรัชทายาทยังสามารถปฏิเสธเพื่อพระชายาได้ ดูแล้วน่าจะเป็นเช่นนั้น”

สถานที่ที่มีผู้หญิงมากย่อมต้องมีผู้พูดมากเป็นธรรมดา

มู่เหยาได้ยิน แต่นางไม่โกรธเลยสักนิด

แต่นางกลับใจเย็น

มีความวุ่นวายมาจากฝูงชน ซวีซงหลิงที่ถูกรายล้อมไปด้วยบุตรสาวตระกูลขุนนางมายังสวนดอกไม้