ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 441

สมเป็นท่านแม่สามีคนที่อ่านบทละครมาไม่น้อย

คำพูดนี้พูดได้คลุมเครือ ย่อมทำให้เยี่ยนอวิ๋นเฉินหลงกลอย่างแน่นอน!

เป็นอย่างที่คิด

เยี่ยนอวิ๋นเฉินตาลุกวาว เหมือนจับเรื่องสำคัญมากอะไรบางอย่างได้

ตอนที่เขาดีใจเดินหน้าหนึ่งก้าว คิดจะพูดความจริงออกมา

มู่เหยารีบเดินเข้ามา “ท่านแม่...ใต้เท้าเยี่ยนหรือ? ทำไมใต้เท้าเยี่ยนถึงอยู่ที่นี่?”

นางแสร้งทำท่าเหมือนเพิ่งมา เดินอ้อมผ่านชายหนุ่มที่กุมมือของฮูหยินเฒ่าเซียวอย่างระมัดระวัง “ท่านแม่ ไม่เป็นไรใช่ไหมเจ้าคะ?”

“ข้าไม่เป็นไร”

มู่เหยาถึงได้ถอนใจโล่งอก หันไปมองสำรวจเยี่ยนอวิ๋นเฉินอย่างเย็นชา “ใต้เท้าเยี่ยน ท่านเข้าใกล้แม่สามีของข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่าบอกนะว่ามีความคิดไม่ควรอะไรอยู่!”

ประตูด้านข้าง ถึงแม้จะมีคนน้อย

แต่ทั้งหมดก็เป็นคนรับใช้ของแต่ละตระกูล

หากยื้อไม่ปล่อย ถูกบอกต่อออกไป

แน่นอนว่าไม่มีประโยชน์อะไรกับเยี่ยนอวิ๋นเฉิน

“แค่เรื่องเข้าใจผิด พระชายาฉู่กล่าวหนักไปแล้ว ข้าก็แค่อยู่ที่นี่รอรถม้าที่บ้านก็เท่านั้นเอง”

ระหว่างที่พูดอยู่ เยี่ยนอวิ๋นเฉินก็เห็นรถม้าที่คุ้นเคยคันหนึ่งขับมาทางนี้

หลังจากที่เห็นชัดเจนว่าคนที่ขับรถม้าเป็นเซี่ยหงเฟย ก็กวักมือในทันที “ทางนี้”

เซี่ยหงเฟยมองรถม้าที่หรูหราเป็นพิเศษตรงหน้าท่านพ่อ มือที่จับเชือกบังคับม้าอยู่กำแน่นขึ้น

แต่ก็ไม่กล้าล่าช้า หมุนหัวรถม้าไปทางนั้นในทันที

“ท่านแม่ คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าของท่านพ่อ เหมือนจะเป็นภรรยาคนที่ถูกท่านพ่อทอดทิ้งมาก่อน”

คำพูดประโยคหนึ่งของเซี่ยหงเฟย ทำให้เซี่ยชิงหลวนที่อยู่ในรถม้ากังวลขึ้นในทันที

มือที่ถือผ้าเช็ดหน้าของนาง กำแน่นตามจิตสำนึก จัดเสื้อผ้าของตัวเองครู่หนึ่ง ในตอนที่รถม้าจอดสนิทแล้ว ก็ลงรถม้าอย่างรีบร้อน

แต่ไม่เห็นสตรีสูงศักดิ์ที่ไหน

กลับเป็นหญิงสาวอ่อนวัยคนหนึ่ง

ในดวงตาเกิดความสงสัยขึ้นเล็กน้อย

แต่ว่า นางยังมีสีหน้าอ่อนโยนมาถึงข้างกายเยี่ยนอวิ๋นเฉิน “ท่านพี่ ท่านนี้คือ...?”

ตอนที่เยี่ยนอวิ๋นเฉินเห็นเซี่ยชิงหลวนลงจากรถม้า ในดวงตาก็ประกายความตกใจหนึ่ง