ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 45

มู่เหยาก็ทำได้เพียงพยักหน้าอย่างรักใคร่ ปล่อยให้สาวน้อยวิ่งออกไปก่อน

เมื่อเห็นเจียงเจาเดินไปข้างหน้า ฮูหยินใหญ่เจียงก็แอบสอดกระดาษแผ่นหนึ่งใส่มือมู่เหยาอย่างเงียบๆ

มู่เหยาเก็บซ่อนไว้โดยไม่เเสดงอาการอะไร นางไม่คาดคิดว่าฮูหยินใหญ่เจียงจะรวดเร็วถึงเพียงนี้ วันนี้นางมาเเค่พูดคุยเรื่องทั่วไปไม่กี่ประโยค ฮูหยินใหญ่เจียงก็รู้เเล้วว่านางต้องการอะไร!

กินข้าวเสร็จ มู่เหยาก็ลุกขึ้นบอกลา

เมื่อนั่งบนรถม้าเเล้ว ก็อดใจไม่ไหวที่จะคลี่กระดาษออก

[ฉีเหิงชิว]

มู่เหยามองชื่อบนกระดาษเเล้วนึกไม่ออกจริงๆว่าเป็นใคร จึงเก็บไว้เพื่อจะถามลุงหวัง

ส่วนเรื่องที่นางพูดกับฮูหยินใหญ่เจียงนั้น ก็เป็นเพียงการรำพึงรำพันถึงเหตุการณ์ที่พ่อแม่ของนางถูกโจรฆ่าตาย ระหว่างทางกลับจากเมืองอวิ๋นในสมัยนั้น

เดิมทีนางไม่ได้หวังว่าฮูหยินใหญ่เจียงจะบอกอะไรนาง เเต่ไม่คาดคิดว่าฮูหยินใหญ่ท่านนี้จะปฏิบัติต่อนางเหมือนคนในครอบครัวจริงๆ

“หนิงจู๋ ในเมืองหลวงมีขุนนางที่เเซ่ฉีเยอะไหม”

หนิงจู๋นั่งอยู่หน้ารถม้า คิดอยู่ครู่หนึ่งเเล้วพูดว่า “ดูเหมือนจะเยอะมาก เเต่ว่ารายละเอียดบ่าวก็ไม่ทราบเหมือนกัน คุณหนูไม่ลองกลับไปถามลุงหวังเจ้าคะ”

“อืม”

มู่เหยากำกระดาษเเน่น ไม่รู้เลยว่าฮูหยินใหญ่เจียงที่เพิ่งส่งนางกลับไป ได้รีบเดินไปยังประตูเรือนของแม่ทัพเฒ่าเจียง

เมื่อเห็นว่าเป็นลูกสะใภ้ เเม่ทัพเฒ่าเจียงก็เก็บหอกยาวลง จิบชาเเล้วจึงผายมือเชิญให้เข้าไปในประตู

“ให้สาวน้อยคนนั้นเเล้วใช่ไหม”

ฮูหยินใหญ่เจียงนั่งลง ใบหน้ามีท่าทีสงสัยอยู่บ้าง “ท่านพ่อ เมื่อก่อนท่านพ่อไม่ได้บอกว่าห้ามเอ่ยถึงเรื่องนี้ต่อหน้าสาวน้อยมู่เด็ดขาด ไฉนถึงให้ลูกสะใภ้ส่งกระดาษไปให้นางโดยเฉพาะ เพื่อให้นางไปหาฉีเหิงชิวคนนั้น?

แม่ทัพเฒ่าเจียงถอนหายใจถึงกับนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง เเล้วลดเสียงลงพูดอย่างจริงจัง “เมื่อหลายวันก่อน ตอนที่ข้ากลับมาจากข้างนอก ข้าบังเอิญได้พบกับปรมาจารย์เลี่ยวฉาน”

“เขาบอกข้าว่าสตรีตระกูลมู่จะขึ้นสู่ตำแหน่งสูง เเละจวนเเม่ทัพเจิ้นกั๋วจะประสบภัยพิบัติครั้งใหญ่”

สีหน้าของฮูหยินใหญ่เจียงซีดเผือดลงทันที ใครในเมืองหลวงจะไม่รู้จักชื่อเสียงของปรมาจารย์เลี่ยวฉานบ้าง”

นางตกใจจนยืนขึ้น “ปรมาจารย์เลี่ยวฉานหมายความว่า สาวน้อยตระกูลมู่จะช่วยชีวิตเราได้”

แม่ทัพเฒ่าเจียงเม้มปาก เเล้วผายมือให้นางนั่งลง “ข้าเห็นว่าเป็นความหมายนั้น ดังนั้น เราช่วยได้เท่าที่จะช่วยได้ ก็ถือว่าให้นางระลึกถึงความดีของเราบ้าง”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฮูหยินใหญ่เจียงจึงเข้าใจ

เพราะอะไรเมื่อกลับถึงเมืองหลวงท่านพ่อถึงให้คนไปสืบเรื่องสาวน้อยมู่เป็นการส่วนตัว เเละเพราะอะไรถึงจงใจช่วยเหลือสาวน้อยมู่ในงานชุมนุมกวี อีกทั้งยังจงใจให้นางเชิญคนมาช่วยสอนหนังสือให้เจียงเจา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน