ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 457

“แน่นอนอยู่แล้ว ท่านเป็นถึงแขกคนสำคัญเชียวนะ”

มู่เหยาเองก็กล่าวตามน้ำ เพื่อเอาใจให้นางเป็นสุข

“ข้าเห็นว่าวันนี้ผู้คนมากันมิใช่น้อย ได้ยินว่าอีกเดี๋ยวฝ่าบาทและฮองเฮาก็จะเสด็จมาด้วย งานชุมนุมกวีครั้งนี้คงจะต้องยกระดับความยิ่งใหญ่ขึ้นอีกเป็นแน่”

ซวีซงหลิงหยิบขนมขึ้นมากัดคำหนึ่ง ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที

ต้องยอมรับเลยว่า ขนมของแคว้นอวิ๋นอร่อยจริง ๆ!

“ย่อมแตกต่างอยู่แล้ว นั่นอย่างไร เสด็จอาของท่านมิใช่กำลังอยากจะลองดูมิใช่หรือ?”

งานชุมนุมกวีของสองแคว้น ถือเป็นการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมในอีกรูปแบบหนึ่ง

ไม่ว่าจะดีหรือร้าย

ล้วนเป็นประโยชน์ต่อการทำความเข้าใจของทั้งสองฝ่าย

“เสด็จอาของข้าก็เป็นเช่นนั้น แต่ถึงอย่างไร ต่อให้เขาจะแข่งไปก็สู้คนผู้นั้นของเจ้าไม่ได้อยู่ดี” ซวีซงหลิงส่งยิ้มอย่างมีเลศนัยให้นาง แล้วขยิบตา

การกระทำนั้นก ทำให้มู่เหยาถึงกับหน้าแดงหูแดง

เมื่อซวีซงหลิงเห็นท่าทีเช่นนั้นของนาง บอกเลยว่านางค่อนข้างชอบใจทีเดียว

ท้ายที่สุดแล้วแคว้นอันของพวกนางนั้นเปิดกว้างกว่า

ไม่เหมือนแคว้นอวิ๋น ที่บางครั้งก็ดูถ่อมเนื้อถ่อมตัวไปบ้าง

“ฝ่าบาท ฮองเฮา ซูกุ้ยเฟยเสด็จ!”

สิ้นเสียงขานของหลี่กงกง เหล่าองครักษ์ก็ปรากฏกายขึ้นคุ้มกันโดยรอบทันที

ต่อมา ฮ่องเต้อวิ๋นพร้อมด้วยบุคคลทั้งสามในชุดลำลองก็ปรากฏสู่สายตาของทุกคน

“ขอฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี ขอฮองเฮาทรงพระเจริญพันปี พัน ๆ ปี…”

ขณะที่เสียงถวายพระพรดังก้องขึ้น เสียงหัวเราะอย่างสดใสของฮ่องเต้อวิ๋นก็ดังตามมา “วันนี้ถือเป็นงานเลี้ยงภายใน มิต้องมากพิธี ลุกขึ้นเถิด”

“ขอบพระทัยฝ่าบาท...”

แม้จะมีรับสั่งเช่นนั้น แต่ทุกคนในที่นั้นกลับสำรวมกิริยามากขึ้นกว่าเดิม

เซียวฮองเฮาได้พาซูกุ้ยเฟยเดินตรงมาทางมู่เหยา

ส่วนทางด้านงานชุมนุมกวี ก็ใกล้จะเริ่มขึ้นแล้วเช่นกัน

เมื่อเสียงกลองสิ้นสุดลง การประชันบทกวีรอบแรกก็ได้เริ่มขึ้น

“หัวข้อแรก ให้ฝ่าบาทเป็นผู้ตั้งโจทย์ดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

แม่ทัพเฒ่าเจียงเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี สายตาจับจ้องไปยังบุคคลที่อยู่บนที่นั่งหลัก

การให้ฝ่าบาทเป็นผู้ตั้งโจทย์แรก นับว่าเหมาะสมที่สุดแล้ว

“ในเมื่อวันนี้เราอยู่ที่ริมแม่น้ำ ทุกท่านก็จงแต่งกวีเจ็ดอักษรหนึ่งบทในหัวข้อทิวทัศน์ริมแม่น้ำในยามวสันต์เถิด”

สิ้นเสียงของฮ่องเต้อวิ๋น เหล่าบัณฑิตที่เข้าร่วมการประชันก็เริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันเซ็งแซ่

ทุกคนต่างคิดว่า โจทย์นี้ช่างเข้ากับบรรยากาศยิ่งนัก