แม้จะพูดเช่นนั้น เเต่ความรู้สึกผิดบนใบหน้าก็เเสดงออกมาอย่างชัดเจน
เยี่ยนสวินไม่ได้พูดอะไร เเค่รินชาเพิ่มอีกถ้วย เหลือบมองพระจันทร์กลมที่ค่อยๆลอยขึ้นนอกหน้าต่าง จากนั้นก็หันกลับมาหัวเราะ “ใต้เท้าจางไม่รังเกียจที่ข้าจะเพิ่มมื้ออาหารที่นี่ใช่หรือไม่”
มุมปากของจางชิงหยวนกระตุก เขายิ่งรู้สึกรังเกียจฉู่อ๋องผู้นี้มากยิ่งขึ้น
ตอนนี้มันเวลาไหนเเล้ว ยังคิดจะกินอีก!
ช่างเป็นคนที่ไม่รู้จักมารยาทเสียจริง!
แม้ในใจจะคิดเช่นนั้น แต่จางชิงหยวนก็ไม่กล้าละเลย เขารีบโบกมือสั่งให้คนไปเตรียมอาหาร
เยี่ยนสวินจึงยิ้มเเล้วมองจางซิวเจิ้ง “คุณชายจางหมายความว่า เรื่องที่ฮูหยินอันเป็นที่รักยิ่งของท่านทำนั้น ท่านล้วนไม่รู้เรื่องเลย?”
จางซิวเจิ้งตกตะลึง ดวงตาของเขากรอกไปมา จากนั้นก็พยักหน้าทันที “ใช่เเล้ว เรื่องที่หลิวซื่อทำข้าไม่รู้!”
ฮูหยินใหญ่จางเดิมเป็นบุตรสาวอนุภรรยาของตระกูลหลิวในตรอกหยวนเหว่ยในเมืองหลวงเเละเรื่องของจางซิวเจิ้งในตอนนั้นก็นับเป็นเรื่องราวที่น่ายกย่อง
บุตรชายคนโตของเจ้ากรมพิธีการได้มอบใจให้นาง เเละต่อต้านเสียงคัดค้านทั้งหมดเพื่อให้อนุภรรยาผู้นี้ได้เป็นนายหญิงใหญ่ เเต่ตระกูลหลิวก็เป็นตระกูลที่ไม่อาจยกระดับขึ้นมาได้ เเละหลายปีมานี้หลิวซื่อก็ได้ตัดความสัมพันธ์กับตระกูลไปนานเเล้ว
การที่นางสามารถได้รับความเชื่อใจจากทุกคนในจวนเจ้ากรมพิธีการในวันนี้ เป็นเพียงเพราะความลำเอียงที่จางซิวเจิ้งมีให้นาง
เเต่ความลำเอียงนี้ วันนี้กลับเป็นลูกศรเเหลมคม!
“ท่านได้ยินเเล้วใช่ไหม”
คำพูดที่เยี่ยนสวินเอ่ยขึ้นมาอย่างกระทันหัน ทำให้สองพ่อลูกตระกูลจางตกตะลึง เเละมองไปยังประตูโดยไม่รู้ตัว
ก็เห็นหลิวฉิงฮวนเดินออกมาด้วยขอบตาเเดงก่ำ แววตาที่มองจางซิวเจิ้งเต็มไปด้วยความผิดหวังเเละความเจ็บปวดใจ
“เรื่องราวของท่านทั้งสอง ตอนที่ข้ายังเยาว์วัยก็เคยกล่าวชื่นชม เเต่ตอนนี้ก็เป็นไปตามคำกล่าวที่ว่า เมื่อภัยมาถึงตัว ต่างคนต่างเอาตัวรอด”
คำพูดของเยี่ยนสวินเเฝงไปด้วยการเสียดสี เขารังเกียจคนที่ผลักผู้หญิงออกมาเป็นโล่กำบังที่สุด!
แม้คำพูดนี้จะพูดกับจางซิวเจิ้ง เเต่ทำให้จางชิงหยวนหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย
ลูกชายทำเช่นนี้ นั่นก็เพราะตัวเขาในฐานะพ่อไม่ได้สั่งสอน!
หลิวฉิงฮวนคุกเข่าอยู่ข้างกายจางซิวเจิ้ง ริมฝีปากสีเเดงสั่นเทา “จางซิวเจิ้ง ท่านเเน่ใจหรือว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ข้าทำคนเดียว”
คนข้างหลังไม่กล้าสบตานาง มองไปทางอื่นอย่างไม่สบอารมณ์ “ก็เป็นเช่นนั้นเเหล่ะ ข้ายุ่งอยู่กับราชการทั้งวัน จะมีเวลาจัดการเรื่องพวกนี้ได้อย่างไร!”
“เหอะ…” หลิวฉิงฮวนหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น “ทำไมท่านถึงไม่กล้าสบตาข้าตอนพูดแบบนี้”
ความสัมพันธ์สามีภรรยาที่ยาวนานหลายปี นางมั่นใจว่าความรักเเละความซื่อสัตย์นั้นลึกซึ้ง
ทั้งหมดนี้กลับกลายเป็นความว่างเปล่า หลังจากคำพูดของชายผู้นั้น!
หลิวฉิงฮวนรู้สึกกระทั่งว่า ทุกสิ่งที่นางเลือกมาในอดีตล้วนผิดพลาดไปหมด!


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง
ทำไมฉันเสียเงินซื้ออ่านในเว็บไซต์ แล้วพอรีโหลดอ่านใหม่ ตอนที่ 59 ไม่ได้อีก มันขึ้นว่าขัดข้อง ขอโทษนะ เงินก็จ่ายจะขัดข้องอะไร หัดปรับปรุงระบบด้วย คนอ่านเสียอารมณ์...
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสได้มั้ยคะ...