ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 70

“ฮ่าฮ่า”

ท่าทางไร้เดียงสาเช่นนี้ ทำให้ลู่ยวนหัวเราะออกมา

เขายังเเปลกใจด้วยซ้ำว่า คนที่โง่เขลาขนาดนี้ ทำไมเมื่อก่อนท่านเเม่ถึงได้พ่ายแพ้

เเต่เมื่อคิดดูแล้ว ก็เพราะคนตรงหน้าคนนี้มีฐานะทางครอบครัวที่ดีนั่นเอง

แต่ฐานะทางครอบครัวที่ดีนี้ ก็กำลังจะหมดไปเเล้ว!

“ในใจนายหญิงคิดอย่างไร ข้าไม่อาจรู้ได้ เเต่ตอนนี้พี่ชายใหญ่ถูกคุมขังเพราะไปขอความเมตตาให้นายหญิง นายหญิงตัดสินใจเเต่เนิ่นๆเถิด อย่าได้ทำให้พี่ชายใหญ่เเละจวนโหวเดือดร้อนเลย”

หลังจากทิ้งคำพูดเหล่านี้ ลู่ยวนก็หยิบสมุดบัญชีที่พื้นขึ้นมา เเล้วหันหลังเดินจากไป

จังชิวอิ่งทรุดตัวลงบนเก้าอี้ไม้ที่เย็นเฉียบ ในสมองของนางมีเเต่คำพูดที่ลู่ยวนกล่าวซ้ำไปซ้ำมา

เมื่อนึกถึงบ้านเดิมที่คอยช่วยเหลือนางมาตลอด ในดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความกังวล

แต่ลังเลอยู่เพียงชั่วครู่ นางก็พึมพำออกมา เหมือนกำลังหลอกตัวเองว่า “ข้าทำเพื่อลู่จื้อของข้าเท่านั้น ข้าไม่ได้อกตัญญู ข้าไม่ได้ไม่ดูแลพี่ชาย เพียงเเต่พี่ชายก็ควรนึกถึงข้าบ้าง ใช่เเล้ว!”

เมื่อนึกถึงประโยคสุดท้าย จังชิวอิ่งก็ตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด!

นางทำเช่นนี้ก็เพื่อลู่จื้อ!

เมื่อคิดเช่นนั้น ความรู้สึกผิดในใจก็ค่อยๆจางหายไป

นางจัดผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงเเละเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เเล้วยังคงเชิดคอวางท่าเป็นฮูหยินจวนโหว เรียกคนที่เฝ้าอยู่นอกบ้านซึ่งเป็นคนของศาลต้าหลี่

“ข้ายินดีที่จะพูดออกมาทุกอย่าง!”

…

มู่เหยานั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ มองตัวอักษรที่เขียนในวันนี้ เเล้วพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า นางก็เงยหน้าขึ้นมอง

“คุณหนู บ่าวไปถึงตอนที่ท่านอ๋องกำลังเสวยพระกระยาหารค่ำ พอได้ยินว่าคุณหนูส่งซุปนมไป ก็เสวยไปหลายถ้วยเลยเจ้าค่ะ!”

หนิงจู๋บรรยายสถานการณ์ในตอนนั้นอย่างออกรส ทำให้มู่เหยาหัวเราะไม่หยุด

คำพูดเหล่านี้ย่อมถูกชิงอู้ที่ยกชาร้อนเข้ามาในยิน เมื่อได้ยินว่าท่านอ๋องเสวยซุปนม นางก็แทบจะพูดออกมาโดยสัญชาตญาณว่า “ท่านอ๋องไม่ได้เเพ้นมเเพะหรอกหรือ”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา รอยยิ้มบนใบหน้าของมู่เหยาก็เเข็งทื่อลงทันที

“เขาเเพ้นมเเพะ แล้วยังกินอีกเหรอ”

เมื่อได้สติกลับมา มู่เหยาก็รู้สึกสับสนในใจ

ส่วนชิงอิ่งเเละชิงอู้มองหน้ากันเเล้วยิ้ม “เกรงว่าคุณหนูมู่ให้ยาพิษท่านอ๋อง ท่านอ๋องก็คงจะเสวยลงไปด้วยรอยยิ้ม”

คำพูดนี้เป็นการหยอกล้อเสียมากกว่า ทำให้บรรยากาศที่เคยตึงเครียดผ่อนคลายลงไปมาก

“ถ้าเเพ้เเล้ว จะเป็นอย่างไร”

มู่เหยาถามชิงอิ่งด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าจะแค่เกิดผื่นเเดงเท่านั้น นางก็ถอนหายใจโล่งอก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน