ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 72

คนยังไม่มา เสียงก็มาถึงก่อน

ฮูหยินเฒ่าเซียวเหลือบมองเยี่ยนสวินที่เดินเข้ามาในประตู พร้อมกับกลอกตาครั้งใหญ่ “ท่าทางร้อนรนแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าเหมือนใคร”

ทันทีที่เยี่ยนสวินเข้ามาในประตู สายตาก็จับจ้องไปที่มู่เหยาไม่ละไปไหน เมื่อได้ยินคำพูดของฮูหยินเฒ่า ก็ยิ้มพร้อมกับเลิกคิ้ว “ย่อมเหมือนท่านแม่”

ฮูหยินเฒ่าเซียวชายตามองเขาอย่างเบื่อหน่ายที่จะพูดอะไรอีก เเต่ก็ยังให้เเม่นมฟางไปเอาชามตะเกียบมา

ทันทีที่เยี่ยนสวินเข้ามา มู่เหยาก็รีบมองเขาอย่างรวดเร็ว หลังจากเเน่ใจว่าเขาไม่ได้ไม่สบายเพราะซุปนมเมื่อคืน จากนั้นจึงค่อยถอนหายใจอย่างโล่งอก

อย่างไรก็ตาม ในวินาทีต่อมาก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาเล็กน้อย

นางก้มหน้าก้มตากินข้าวเงียบๆ ไม่กล้าที่จะมองไปทางเยี่ยนสวินมากนัก

ทำให้บางคนรู้สึกกระวนกระวายใจ

เมื่อเห็นนางไม่มองเขา เยี่ยนสวินก็รู้สึกจนใจเล็กน้อย คิดว่าเมื่อก่อนเด็กสาวคนนี้มาขอความร่วมมือกับเขา ก็ดูไม่เกรงกลัวอะไรเลย

เเล้วทำไมตอนนี้ถึงได้กลายเป็นขี้กลัวไปได้

“เมื่อเช้านี้ ศาลต้าหลี่ได้ส่งข่าวมาว่า ฮูหยินผิงหยางโหวได้เขียนคำฟ้องร้อง กล่าวว่านางถูกฮูหยินใหญ่จางยุยงให้ทำผิดพลาด โดยไม่ทราบสาเหตุของตัวยา”

“ผิงหยางโหวเข้าวังเมื่อคืนนี้ ไม่ทราบว่าไปทำอะไรให้ฮ่องเต้ทรงกริ้ว ตอนนี้เกรงว่ายังคงคุกเข่าอยู่ในห้องทรงพระอักษร ยังไม่ได้ออกมา”

คำพูดของเยี่ยนสวิน ทำให้มู่เหยาขมวดคิ้ว

“ฮูหยินผิงหยางโหวตั้งใจจะผลักภาระความผิดทั้งหมดไปให้ฮูหยินใหญ่จางใช่ไหม”

เยี่ยนสวินพยักหน้า “ตอนนี้ก็เป็นเช่นดังกล่าว”

สำหรับผลลัพธ์นี้ แม้มู่เหยาจะคาดการณ์ไว้บ้าง เเต่ก็ไม่คิดว่าจังซื่อจะโหดร้ายได้ถึงเพียงนี้

ต้องรู้ว่า ถ้านางพูดไปเช่นนี้

คนที่เกี่ยวข้องไม่ได้มีเเค่ฮูหยินใหญ่จางเท่านั้น เเต่ตระกูลจางก็จะถูกตรวจสอบอย่างละเอียดด้วย

ต้องรู้ว่า…ตระกูลจางช่วงไม่กี่ปีมานี้รุ่งเรืองขึ้นอย่างรวดเร็ว ต่อให้จางชิงหยวนเจ้ากรมพิธีการจะซื่อสัตย์สุจริตเพียงใด เเต่ไม่มีใครที่ไม่คิดโลภ

ประกอบกับจางซิวเจิ้งที่เป็นคนไร้ประโยชน์ ทว่าตระกูลจางกลับยังคงมีอิทธิพลในราชสำนักมากขนาดนี้

ใครใช้สมองคิดสักหน่อยก็คงเดาออกได้บ้าง

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฮ่องเต้ที่ต่อสู้ฟันฝ่ามาด้วยตัวเอง!

อีกสักครู่ข้าจะไปที่เรือนจำศาลต้าหลี่ เจ้าจะไปกับข้าไหม

มู่เหยาประหลาดใจเล็กน้อย “ข้าไปได้ด้วยหรือ”

บางคำพูด นางก็อยากจะถามฮูหยินใหญ่จางจริงๆ

เยี่ยนสวินพยักหน้า วางชามเเละตะเกียบลง “ได้สิ บางคำที่ข้าไม่สะดวกถาม เจ้าสามารถถามได้”

เมื่อได้ยินดังนั้น มู่เหยาก็พยักหน้าต้อนรับ “ถ้าอย่างนั้นข้าจะไปกับท่าน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน