ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 73

เรื่องนี้ มู่เหยาเองก็ทราบดี

ร่างกายของท่านป้าใหญ่ไม่ค่อยดีนัก ส่วนญาติผู้พี่เพียงเเค่เดินสามก้าวก็ดูเหมือนจะเหนื่อยล้า

ประกอบกับท่านตาเเละท่านยายก็อายุมากแล้ว พวกเขาจึงต้องเดินทางมาอย่างช้าๆเป็นธรรมดา

มู่เหยานั่งลงที่เดิม เมื่อตระหนักว่าเมื่อครู่นางเสียมารยาทไปเล็กน้อย ก็กล่าวเสริมด้วยความรู้สึกผิดว่า “เมื่อครู่เป็นข้าที่หุนหันพลันเเล่นไป”

เยี่ยนสวินเท้าคางพิงพนังรถด้านข้าง มองนางอย่างสนใจ “ถ้ารู้แบบนี้เเต่เเรก เมื่อคืนน่าจะให้ชิงอู้พาเจ้ามาหาข้า ดูสิว่าเจ้าจะประหม่าเหมือนเมื่อครู่ไหม”

คำพูดหยอกล้อ ประกอบกับเสียงหัวเราะทุ้มต่ำของชายหนุ่ม ยิ่งทำให้สถานการณ์ดูเหมือนจะมีความรู้สึกพิเศษบางอย่างเกิดขึ้น

มู่เหยากระพริบตาปริบ หลีกเลี่ยงสายตาที่เขาทอดมา มือที่วางบนตักก็บีบเเน่นขึ้น เเล้วเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงชัดเจน “ท่านอ๋อง พวกเราแค่ร่วมมือกันเท่านั้น”

คำพูดประโยคเดียว ทำให้ใบหน้าของเยี่ยนสวินพลันบึ้งตึงขึ้นทันที

คิ้วเเละเเววตาของเขามีความไม่พอใจ

มู่เหยาคิดว่าเขาอาจจะโกรธเพราะคำพูดของนางเมื่อครู่ กำลังคิดจะแก้ไขสถานการณ์อยู่พอดี

ก็เห็นมือใหญ่ข้างหนึ่งยื่นเข้ามาหานางอย่างรวดเร็ว ก่อนที่นางจะทันได้หลบเลี่ยง

นางก็ถูกดึงเข้าไปใกล้เขาทันที!

มือนางยันผนังรถไว้ที่ข้างคอของชายหนุ่ม จึงไม่ร่วงหล่นเข้าไปในอ้อมกอดของเขาโดยตรง

แววตาของมู่เหยาตื่นตระหนก นางพยายามจะลุกขึ้นตามสัญชาตญาณ

เเต่มือที่วางอยู่บนเอวของนางกลับออกเเรงเล็กน้อยในเวลานั้น ทำให้นางยังคงอยู่ในท่าเดิมโดยไม่ขยับเขยื้อน

“ท่านอ๋อง!”

ในดวงตาของมู่เหยามีความขุ่นเคืองเล็กน้อย “ท่านอ๋องชอบเเตะเนื้อต้องตัวกับทุกคนหรือ!”

เมื่อเห็นความโกรธที่ลอยอยู่ในดวงตาของนาง เยี่ยนสวินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

มือที่วางบนเอวของนางผ่อนเเรงลงเล็กน้อย

“ข้าก็ทำแบบนี้กับเจ้าเท่านั้นเเหล่ะ มู่เหยา หรือว่าสิ่งที่ข้าเเสดงออกยังไม่ชัดเจนอีกหรือ”

เมื่อสบเข้ากับดวงตาสีดำสนิททั้งคู่ของเขา มู่เหยามองเห็นความรู้สึกที่แฝงอยู่ในดวงตาของเขา หัวใจก็ยิ่งสับสนมากขึ้น

นางหลบสายตา แสร้งทำเป็นไม่รู้ “แม้ว่าข้ากับท่านอ๋องจะมีการหมั้นหมายกัน เเต่การหมั้นหมายครั้งนี้เป็นเรื่องของผลประโยชน์ล้วนๆ ท่านอ๋องอย่าได้ล้อเล่นแบบนี้กับข้าอีกเลย”

“เหอะ”

เยี่ยนสวินเเทบจะหัวเราะออกมาด้วยความโมโหกับยัยเด็กเเสบนี่ เขาบีบเอวของนางเป็นการลงโทษ!

“ท่าน!”

เเก้มของมู่เหยาเเดงก่ำในทันที บนใบหน้าของนางเขียนไว้เต็มสามคำว่า คนทะลึ่ง!

คิ้วเเละดวงตาที่สวยงามของเยี่ยนสวินยกขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนจอมมารผู้ก่อกวน เเต่กลับเผยให้เห็นความไร้เดียงสาของเด็กหนุ่ม

เหมือนกำลังเเสดงออกว่า : เจ้าจะทำอะไรข้าได้!

มู่เหยาเม้มปาก กลับไปอย่างงอนๆ

ไม่มองอีกฝ่ายอีกเลย

เยี่ยนสวินมองท่าทางของนาง เเล้วคิดในใจว่า “เป็นยัยเด็กแสบที่เจ้าเล่ห์จริงๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน