ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 78

เยี่ยนสวินเป็นแม่ทัพ คนที่เขาพึงใจย่อมต้องเป็นคนที่สามารถควบม้าเคียงข้างเขาในสนามรบได้ แต่นางเป็นเพียงบุตรีของขุนนางฝ่ายบุ๋น เกรงว่าคงไม่ใช่สตรีในแบบที่เขาชมชอบ

ส่วนเรื่องราวที่ผ่านมามากมายนั้น อาจเป็นเพียงการแสดงให้คนที่ซุ่มอยู่ในเงามืดดูเท่านั้น

“มู่เหยา เจ้าโง่จริงหรือแกล้งโง่กันแน่?” เยี่ยนสวินนั่งตัวตรง ขมวดคิ้วแน่น

คำพูดนั้นทำให้มู่เหยาได้สติในทันใด ราวกับกำลังถูกเขาไต่สวนอยู่ในศาล

“ไม่ทราบว่าท่านอ๋องหมายถึงเรื่องใดหรือเจ้าคะ?”

มู่เหยาวางถ้วยชาลงอย่างเชื่องช้า สบสายตาที่เขามองมาตรง ๆ แววตาแฝงความไม่เข้าใจ

ท่าทีเช่นนี้ทำให้เยี่ยนสวินหัวเราะด้วยความโกรธ อยากจะจับคนตรงหน้ามาไว้ในอ้อมแขน แล้วเปิดสมองดูให้รู้แน่ว่าข้างในนั้นบรรจุอะไรไว้กันแน่!

“ข้าย่อมหมายถึงเรื่องที่ข้ามีใจให้เจ้า เจ้าไม่รู้จริง ๆ หรือแสร้งทำเป็นไม่รู้กันแน่?”

มือที่ถือผ้าเช็ดหน้าของมู่เหยากำแน่นขึ้น นางสบเข้ากับแววตาจริงจังของเขาโดยตรง ไม่เห็นร่องรอยของการเสแสร้งแม้แต่น้อย

ในใจของนางเกิดระลอกคลื่น ชั่วขณะหนึ่งไม่รู้ว่าควรจะตอบเช่นไร

“มู่เหยา เจ้าเป็นคนรอบคอบในทุกเรื่อง แต่เหตุใดจึงมีเพียงความรู้สึกของข้าที่เจ้าเลือกจะเมินเฉย?”

“หรือเจ้าคิดว่าข้าก็เหมือนกับลู่จื้อผู้นั้น ที่วันหน้าจะทรยศเจ้า”

มู่เหยาไม่พลาดที่จะเห็นแววตาเจ็บปวดที่ฉายวาบขึ้นในแววตาของเยี่ยนสวิน ขณะที่เขาพูดถ้อยคำเหล่านี้

นางอ้าปาก ทว่าในหัวกลับขาวโพลน หากเรื่องราวที่ผ่านมาเป็นเพียงการแสดงอย่างที่นางเคยเข้าใจ แต่เมื่อได้เห็นแววตาที่ทั้งจริงจังและจนปัญญาของเขาในยามนี้ นางกลับพูดจาให้เป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้แม้แต่ครึ่งคำ!

ขณะที่นางกำลังจะเอ่ยปาก เสียงของลุงหวังก็ดังขึ้นจากนอกห้องส่วนตัวในหอสุรา

“คุณหนู อนุหลิ่วแห่งจวนผิงหยางโหวคุกเข่าอยู่ที่หน้าประตูจวนสกุลมู่ ขอร้องให้คุณหนูโปรดเมตตาขอรับ”

“ว่ากระไรนะ?”

มู่เหยาลุกขึ้นอย่างประหลาดใจ รีบเดินไปเปิดประตู “เหตุใดนางจึงไปคุกเข่าอยู่ที่หน้าจวนสกุลมู่?”

เมื่อเห็นนางจงใจลุกขึ้นเพื่อตีจาก เยี่ยนสวินก็ได้แต่ถอนหายใจเงียบ ๆ ลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมขนจิ้งจอกมาคลุมให้บนร่างของนาง “ไปคุยกันระหว่างทางเถิด”

พูดจบ เขาก็พาฉางชิงเดินนำออกจากห้องไปก่อน

เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องเมื่อครู่ ในใจของมู่เหยาก็รู้สึกโล่งอก

นางไม่ใช่ต้องการจะหลีกเลี่ยงไม่พูดถึง เพียงแต่...คนเราเจ็บปวดครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว ไม่กล้าที่จะมอบหัวใจให้ใครไปอีกจริง ๆ

นางคิดว่า เยี่ยนสวินเพียงแค่ร่วมมือกับนางเท่านั้น

แต่ยามนี้...กลับคาดไม่ถึงว่าเขาจะเปิดอกพูดตรงไปตรงมาเช่นนี้ ทำเอานางตั้งตัวไม่ติดอยู่บ้าง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน