ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 81

เดินไปได้ไม่กี่ก้าว ฉางชิงก็รีบร้อนเดินเข้ามา “ท่านอ๋อง ฝ่าบาททรงมีรับสั่งให้ท่านเข้าวังขอรับ”

“เวลานี้หรือ?”

เวลานี้ฟ้ามืดสนิทแล้ว แม้แต่ประตูวังก็ปิดลงกลอนไปแล้ว ยังจะมีรับสั่งให้เขาเข้าวังอีกหรือ?

“ขอรับ หลี่กงกงแจ้งว่าเป็นเรื่องด่วน กำลังรอท่านอ๋องอยู่ที่ประตูเล็กขอรับ”

เยี่ยนสวินขมวดคิ้ว ก่อนจะรับคำแล้วควบม้าจากไป

เมื่อไปถึงประตูเล็ก ก็เห็นหลี่กงกงกำลังยืนรอคอยอย่างร้อนรนอยู่จริง ๆ

“ท่านอ๋อง ในที่สุดท่านก็มาแล้ว รีบตามบ่าวเข้าไปเถิด คืนนี้ฝ่าบาททรงกริ้วหนักมาก!”

เมื่อได้ยินหลี่กงกงกล่าวเช่นนั้น คิ้วของเยี่ยนสวินก็ยิ่งขมวดลึกขึ้น “เหตุใดฝ่าบาทถึงทรงกริ้วหนักถึงเพียงนี้? เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือ?”

หลี่กงกงมองไปรอบ ๆ ก่อนจะลดเสียงลงแล้วกระซิบเสียงเบา

หลังจากได้ฟังต้นสายปลายเหตุ มือที่ปล่อยอยู่ข้างลำตัวของเยี่ยนสวินก็กำขึ้นอย่างอดไม่ได้ แม้แต่ฝีเท้าก็ยังเร่งให้เร็วขึ้น

พอเข้ามาในห้องทรงพระอักษร ก็เห็นผิงหยางโหวกำลังคุกเข่าอยู่ด้วยใบหน้าซีดเผือด ที่หน้าผากปูดโนเป็นลูกใหญ่ ข้างกายมีเศษกระเบื้องแตกกระจายเกลื่อน

ส่วนฮ่องเต้ที่ประทับอยู่เบื้องสูงนั้น ทรงกริ้วจนสีหน้าดำคล้ำ คล้ายพายุใหญ่กำลังจะพัดกระหน่ำ!

“ถวายบังคมฝ่าบาท”

เยี่ยนสวินประสานมือคารวะ สายตาเย็นเยียบกวาดมองไปบนร่างของผิงหยางโหว “มิทราบว่าฝ่าบาททรงเรียกหากระหม่อมในยามนี้ด้วยเรื่องอันใดพ่ะย่ะค่ะ?”

ฝ่าบาททรงจิบชาเพื่อระงับโทสะ แต่พอเห็นผิงหยางโหว ความโมโหที่เพิ่งสงบลงก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง

“เจ้าไสหัวกลับไปให้พ้นหน้าเรา!”

ผิงหยางโหวลุกขึ้นอย่างโซซัดโซเซ เกือบจะล้มลงไปกองกับพื้น

เยี่ยนสวินยื่นมือไปช่วยพยุงไว้ แน่นอนว่าเขามองเห็นแววแห่งความโล่งใจที่ฉายวาบขึ้นมาในดวงตาของชายผู้นั้น เขาจึงค่อย ๆ ชักมือกลับ “ผิงหยางโหวเดินทางดี ๆ”

คนผู้นั้นเงยหน้าขึ้นมองเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะลากขาที่คุกเข่าจนชาด้านตามหลังหลี่กงกงออกไปอย่างช้า ๆ

เมื่อเสียงปิดประตูตำหนักดังขึ้น ฮ่องเต้ก็นวดขมับที่ปวดอย่างฉุนเฉียว

จากนั้นจึงโยนฎีกาที่ผิงหยางโหวเพิ่งถวายเมื่อครู่ลงตรงหน้าชายหนุ่ม “เจ้าดูเอาเองเถิด”

เยี่ยนสวินก้มลงเก็บขึ้นมา เมื่อเปิดฎีกาออกอ่าน พอได้เห็นสิ่งที่เรียกว่า ‘การสารภาพผิด’ และ ‘ความไม่รู้เห็น’ ของผิงหยางโหว เขาก็อดที่จะหัวเราะเย็นชาออกมาไม่ได้

“ฝ่าบาททรงเชื่อคำพูดของผิงหยางโหวหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

บอกว่าตนเองไม่รู้เรื่องที่ตระกูลจางยักยอกเงินบรรเทาทุกข์ที่เมืองอวิ๋นงั้นหรือ?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน