ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 90

จางชิงเหอหลุบตาทั้งคู่เล็กน้อย ในดวงตามีเพียงความตายที่เหลืออยู่

เเต่เขาก็ยังคงเงยหน้าขึ้น หวังจะได้พบร่างของบุตรสาวในฝูงชน

เเต่น่าเสียดาย ที่ไม่มีอะไรเลย…

มู่เหยาค่อยๆก้าวลงจากรถม้า ชุดกระโปรงสีเเดงเพลิงของนางดึงดูดสายตาผู้คนเป็นพิเศษ

จางชิงเหอที่คุกเข่าอยู่บนเวทีมองเห็นนางได้อย่างชัดเจน ดวงตาที่มัวหมองของเขาดูเหมือนจะกระจ่างขึ้นเล็กน้อย

เขามองมู่เหยาอย่างไม่กระพริบตา พลางตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว “ฝ่าบาท! กระหม่อมรู้สึกละอายใจเหลือเกิน!”

“ประหาร!”

สิ้นเสียงของเซี่ยหนี้ ศรีษะก็หลุดจากบ่า

ผู้คนที่มุงดูรอบๆส่งเสียงด้วยความตกใจ เเละถอยหนีไปด้านหลัง

มู่เหยาถอนสายตากลับมา ชำเลืองเห็นรถม้าที่จอดอยู่ด้านข้าง เมื่อหันไปมอง ก็สบเข้ากับดวงตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของจังชิวอิ่ง!

นางเพียงเเค่ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เเล้วขึ้นรถม้าภายใต้สายตาที่อีกฝ่ายอยากจะฆ่านางให้ตาย

“ไปกันเถอะ”

เสียงเรียบๆดังขึ้น รถม้าก็เคลื่อนออกไป

ด้านนอกมีเสียงผู้หญิงตะโกนเรียกอย่างร้อนรน “ฮูหยิน! ฮูหยิน! ฮูหยินเป็นลมไปแล้ว รีบไปโรงหมอ!”

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าคนที่หมดสติไปนั้นคือใคร

ทันทีที่มู่เหยากลับถึงจวนมู่ ก็ได้รับข่าวจากลุงหวัง จึงหันหลังกลับไปที่สกุลจาง

สกุลจางในตอนนี้ทรุดโทรม ไม่มีเค้าความรุ่งเรืองในอดีตอีกเเล้ว

ในลานบ้านที่ว่างเปล่า มีคนรับใช้ไม่กี่คนกำลังเก็บของด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

หลังจากเห็นมู่เหยา สีหน้าจึงได้เเสดงความเคารพออกมาหลายส่วน

“เจ้ามาเเล้ว”

จางจิ้งหรูในชุดเเต่งงานสีเเดงเข้มยืนอยู่ในห้องโถง นางค่อยๆหันมาอย่างช้าๆ บนใบหน้าเหลือเพียงความซูบซีด

เมื่อเห็นชุดสีแดงเพลิงที่มู่เหยาสวมใส่ ดวงตาของนางก็เหม่อลอยไปชั่วขณะ

จากนั้น มุมปากก็ยกยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “ชุดกระโปรงชุดนี้สวยมาก อย่างน้อยก็สวยกว่าชุดที่ข้าใส่อยู่ตอนนี้มาก”

จางจิ้งหรูพูดพลางดึงชุดเเต่งงานที่สวมใส่อยู่ อยากจะถอดออกเเล้วโยนเข้ากองไฟเสีย!

น่าเสียดายที่นางทำไม่ได้ เพราะขบวนเจ้าสาวของจวนลู่กำลังจะมาถึงเเล้ว

มู่เหยามองสีหน้าของนาง ก็รู้ว่าจางจิ้งหรูเติบโตขึ้นในชั่วข้ามคืน

เเต่การเติบโตเเบบนี้ ช่างเจ็บปวดเหลือเกิน

“เจ้าเรียกข้ามาที่นี่ ไม่ใช่เพื่อให้ข้าไปส่งเจ้าขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวหรอกใช่ไหม”

เสียงของนางลดลง ก็เห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า หยิบจดหมายสีเหลืองซีดออกมาจากเเขนเสื้อเเล้วยื่นให้

“นี่คือสิ่งที่ข้าเจอในห้องหนังสือลับของท่านปู่ ข้าไม่ได้เปิดออกดู เเต่รู้สึกว่าเก็บไว้กับตัวไม่ปลอดภัย”

สิ่งที่ถูกเก็บไว้ในห้องลับ ย่อมเป็นของส่วนตัวที่ลึกลับ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน