ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 177

อิงอู๋รายงานอยู่นอกถ้ำ"นายท่าน ท่านอ๋องฮุ่ยเข้ามาในหมู่บ้านแล้ว เขากำลังรีบไปที่ภูเขาด้านหลัง"

ร่างกายที่ผ่อนคลายของไป๋ชิงหลิงก็เกร็งขึ้นอีกครั้ง

นางยกมือขึ้นแล้วจับเสื้อผ้าของหรงเยี่ยแน่น นางเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาของนางใสซื่อและเต็มไปด้วยคำอ้อนวอน

ปรมาจารย์หลูต้องบอกว่านางอยู่ที่ภูเขาด้านหลังอย่างแน่นอนถ้าหากท่านอ๋องฮุ่ยเห็นว่าทั้งนางและท่านอ๋องหรงไม่ได้อยู่ที่ภูเขาด้านหลังเขาจะต้องสงสัยอย่างแน่นอน

เขาจูงมือนางแล้วเดินไปในถ้ำอย่างรวดเร็วแล้วถามว่า"ขุดศพกระดูกของครอบครัวจ้าวขึ้นมาแล้วหรือยัง"

"ขุดขึ้นมาแล้ว"

"ไปกันเถอะ!"หรงเยี่ยพานางออกไปจากที่นี่และไม่นานนักก็กลับไปถึงที่ภูเขาด้านหลัง

ก่อนกลับไปถึงที่ภูเขาด้านหลังไป๋ชิงหลิงสวมชุดป้องกันใหม่อีกชุดหนึ่ง

หลังจากที่หรงเยี่ยพาไป๋ชิงหลิงมาที่หน้าหลุมศพ เขาก็เข้าไปในป่า

ทางนั้นปรมาจารย์หลูก็รีบไปที่ภูเขาด้านหลังพร้อมกับท่านอ๋องฮุ่ย

หลังจากนางสวมหน้ากากบนใบหน้าเสร็จ ไป๋ชิงหลิงก็รีบไปหยุดท่านอ๋องฮุ่ย ปรมาจารย์หลูและใต้เท้าที่อยู่ข้างหลัง"ท่านอ๋องฮุ่ยใต้เท้าทุกท่าน พวกท่านไม่ได้สวมชุดป้องกัน พวกท่านจึงไม่ควรเข้าใกล้ศพ"

"พระชายา ข้าได้ยินมาว่าเจ้าจะยอมแพ้เรื่องการเผาศพแล้ว ข้ารู้ว่าเจ้ามีความสามารถ!"ท่านอ๋องฮุ่ยอารมณ์ดี

ไป๋ชิงหลิงรู้สึกเพียงว่ารูปลักษณ์ของท่านอ๋องฮุ่ยน่าขยะแขยงมาก

"ท่านอ๋องหรงโหดร้ายและทำร้ายผู้คน ตอนนี้ข้าทำได้แค่ยอมแพ้ ชั่วคราว แต่ข้าจะใช้วิธีเกลี้ยกล่อมชาวบ้านให้ยอมเผาศพ"ไป๋ชิงหลิงพูดอย่างใจเย็น

ท่านอ๋องฮุ่ยยิ้มแทนที่จะโกรธ และเขาตั้งหน้าตั้งตารอดูความสามารถของไป๋ชิงหลิง

เขาต้องการเห็นว่าดาวหงส์ที่สวรรค์ลิขิตไว้จะมีความสามารถในการจัดการได้ถึงระดับไหน

ในเวลานี้ ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำก็เข้ามา"พระชายาฮุ่ย โลงศพถูกเปิดแล้ว"

"ดี เจ้าลงไปที่หมู่บ้านและนำชาวบ้านบางคนที่มีสิทธิ์ในการพูดขึ้นมา" นางหยิบซองยาออกมาจากหีบทางการแพทย์"หยิบยาออกมาสามเม็ดจากถุงแต่ละถุง เจ้าเชิญชาวบ้านสิบสองคนมาและบอกพวกเขาว่านี่เป็นยาที่สำนักหมอหลวงออกให้ ซึ่งยานี้สามารถยับยั้งการแพร่เชื้อได้ในเวลาอันสั้น เจ้าจะต้องเฝ้าดูจนกว่าพวกเขาจะรับมันไปใช้แล้วค่อยพาพวกเขาขึ้นมา"

"ขอรับ!"ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำลุกขึ้นและจากไป

ท่านอ๋องฮุ่ยหรี่ตาและกำลังจะเข้าใกล้นางไป๋ชิงหลิงจึงรีบพูดว่า "เมื่อครู่ข้าแตะตัวศพและยังขุดหลุมศพด้วยมือของตนเอง ชุดป้องกันเต็มไปด้วยเชื้อระบาด ท่านอย่าเข้ามาใกล้ข้า"

ท่านอ๋องฮุ่ยหยุดชั่วคราวและความคิดชั่วร้ายที่มีต่อไป๋ชิงหลิงก็หายไป

ร่างกายที่แตะต้องศพ เขาไม่สามารถทำได้จริงๆ

"เช่นนั้นข้าจะคอยดูเจ้าอยู่ตรงนี้"

"ได้"ไป๋ชิงหลิงตอบตกลงด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน จากนั้นนางก็ไปที่หลุมฝังศพของครอบครัวจ้าวเพื่อรอชาวบ้านของหมู่บ้านเส้าหยาง

หลังจากนั้นไม่นานทหารองครักษ์เหยี่ยวดำก็พาชาวบ้านสิบสองคนมา ซึ่งสองคนในนั้นเป็นเจ้าหน้าที่ของหมู่บ้านเส้าหยางและมีสิทธิ์ในการพูด

ทหารองครักษ์เหยี่ยวดำพาพวกเขาไปหาไป๋ชิงหลิงโดยตรง ชาวบ้านทั้งสิบสองคนก็อยากรู้อยากเห็นมาก

"พระชายาฮุ่ย ท่านเปิดหลุมศพของคนอื่นจริงๆหรือ"หัวหน้าหมู่บ้านผู้เฒ่าเป็นผู้พูด

ไป๋ชิงหลิงรู้ว่าพวกเขากำลังกลัวอะไร แต่เมื่อเทียบกับธรรมเนียมความเชื่องมงายล้าสมัยแล้ว การที่สามารถช่วยชีวิตพวกเขาได้สิถึงจะเป็นความจริง

"ข้าไม่ได้ขุดหลุมฝังศพของผู้อื่นโดยไม่มีเหตุผล พวกเจ้าสามารถมาดูศพของครอบครัวจ้าวได้"ไป๋ชิงหลิงพูดอย่างจริงจัง

ชาวบ้านหลายคนก็ระงับใจตนเองไว้

บางคนขี้ขลาดเกินกว่าจะดูคนตาย

หัวหน้าหมู่บ้านเป็นคนแรกที่ออกไป เขามาที่ด้านข้างของไป๋ชิงหลิงแล้วมองเข้าไปในโลงศพ

ด้านล่างของโลงศพสึกกร่อนเป็นรู ศพข้างในกลายเป็นแอ่งเลือด และยังมองเห็นกะโหลกของผู้ตายได้ลางๆ