ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 220

เต๋อเฟยตกใจกับคำพูดของนางอีกครั้ง

นางมองไปที่ไป๋ชิงหลิงโดยไม่พูดอะไร และทันใดนั้นก็เข้าใจความคิดของไป๋ชิงหลิง จากนั้นก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยพร้อมกับพูดว่า: "ไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกนี้ที่เต็มใจแบ่งปันสามีกับคนอื่น คนธรรมดามีคู่สมรสคนเดียว แต่พวกเขามีชีวิตแบบไหน ตระกูลที่มียศฐาบรรดาศักดิ์ มีเมียสามนางบำเรอสี่ ฐานะเช่นอ๋องหรงยิ่งแล้วกันไปใหญ่"

“แม้ทรงมีพระประสงค์ ฝ่าบาทไม่ทรงอนุญาต อยู่ใกล้แต่ไกล...”

จู่ ๆ เต๋อเฟยก็เสียงเบาลง และกระซิบข้างหูของไป๋ชิงหลิงว่า "เขาเป็นบุตรชายของอดีตฮองเฮาที่มีความสามารถโดดเด่น ทุกคนสามารถเข้าใจสิ่งที่ฮ่องเต้คิดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่ได้ตั้งองค์ชายมานานแล้ว แต่เขามีแผน ถ้าวันหนึ่งอ๋องหรง กลายเป็นคนแรกในตำแหน่งนั้น เจ้าก็จะไม่ใช่คนเดียวในบรรดาเหล่านางสนม"

คำพูดของเต๋อเฟยทำให้ไป๋ชิงหลิงหยุดคิดเกี่ยวกับอ๋องหรงอย่างสิ้นเชิง

ช่างเป็นเรื่องตลก

นางควรเผชิญหน้ากับความเป็นจริง...

ในสายตาของทุกคน การมีคู่สมรสคนเดียวเป็นความคิดที่ไร้เดียงสา

นางพยักหน้าและพูดว่า "สิ่งที่เต๋อเฟยพูดนั้นเป็นความจริง"

“หากต้องการเปิดเผยมากขึ้น ตราบเท่าที่เจ้ามีชีวิตอยู่ตามจิตวิญญาณความเป็นตัวตนของเจ้า เจ้าสามารถพึ่งพาลูก ๆ ของเจ้าได้ในอนาคต และเจ้าจะประสบความสำเร็จตลอดไป” เต๋อเฟยคิดว่านางต้องการเปิดใจ และรอยยิ้มจาง ๆ มุมปากก็เผยออกมา

ไป๋ชิงหลิงก้มหัวลงพร้อมกับแววตาเศร้าสร้อย

ผู้หญิงในยุคนี้เกิดมาเพื่อผูกพันกับผู้ชาย นางไม่อยากใช้ชีวิตแบบผู้หญิงแบบที่เต๋อเฟยกล่าว

นางไม่ได้ให้กำเนิดเพื่อพึ่งพาลูก ๆ ของนาง และนางจะไม่ต้องต่อสู้เพื่อลูกชายในอนาคตเพียงเพื่อพึ่งพาลูกชายยของนาง

ในสายตาของนาง เด็ก ๆ เป็นเพียงการตกผลึกของความรัก ไม่ใช่เครื่องมือที่ใช้ในการแสวงหาอำนาจ

หลังจากเดินออกจากตำหนักจิ่งหลิว ไป๋ชิงหลิงก็พร้อมที่จะออกจากวัง แต่เมื่อนางมาถึงประตูวัง นางก็ชนเข้ากับไป๋จิ่นที่เพิ่งเข้ามาในวัง

ไป๋จินปิดปากแล้วยิ้ม ด้วยสีหน้าเย้ยหยัน"หมอหญิงไป๋ ช่างบังเอิญจริงๆ"

ไป๋ชิงหลิงเดินผ่านนางด้วยใบหน้าบูดบึ้ง แต่จู่ ๆ ไป๋จิ่นก็ยกมือขึ้นห้ามนาง เอนหน้าเข้ามาพูดใกล้หูนางว่า "ทำไมอ๋องหรงถึงไม่ได้อยู่กับน้องสาวข้า"

ไป๋ชิงหลิงหันศีรษะของนางทันที ดวงตาของนางเต็มไปด้วยการเสียดสีพร้อมพูดว่า "แล้วทำไมฝ่าบาทไม่เข้าวังพร้อมกับพระชายาต้วน ข้าจำได้ว่าอ๋องต้วนจะอยู่เคียงข้างพระชายาต้วนตลอดเวลา"

หลังจากพูดคำเหล่านั้น ใบหน้าของไป๋จิ่นก็เปลี่ยนไปทันที ดวงตาของนางมืดลงสองสามครั้ง นางกำหมัดแน่น

ไป๋ชิงหลิงมองผ่านความคิดของนาง และรู้ว่าไป๋จิ่นไม่สามารถพูดอะไรที่ดีได้ ดังนั้นนางจึงไม่สุภาพ "อ๋องต้วนยังคงติดตามพระชายารองอวี่สินะ หรือ...อ๋องต้วนกำลังเลือกนางสนมสวย ๆที่ตำหนักลี่อี๋"