หรงเวินหยูประคองส่วนที่ไหม้ไว้พร้อมกับร้อง "อ๊าก" ด้วยความเจ็บปวด
จักรพรรดิเหยายกเท้าขึ้นและเตะร่างของหรงเวินหยูอีกครั้ง
หรงเวินหยูกลิ้งไปบนพื้นสองสามครั้ง จากนั้นเขาก็ไม่กล้าละเลยอีกต่อไป
เขารีบลุกขึ้น อดทนต่อความเจ็บปวดจากรอยไหม้บนร่างกาย คุกเข่าลงบนพื้นและร้องขอความเมตตา "ฝ่าบาทให้อภัยต่อความผิดข้าด้วย ได้โปรด ข้าทำผิดสมควรตายเพราะไม่มองศาลต้าหลี่ในแง่ดี ข้าประมาทต่อการไตร่สวนสถานการณ์ และถูกสังหารโดยคนทรยศ นางใช้ยาพิษเพื่อแก้แค้นราชวงศ์ ไม่เพียงแต่ทำร้ายอ๋องหร
จนบาดเจ็บบาดสาหัสเท่านั้น ยังเผา..."
"บูม!"
"อ๊า!"
จักรพรรดิเหยาเดินไปอีกครั้งและเตะหน้าอกของหรงเวินหยูโดยตรง
คราวนี้หรงเวินหยูอาเจียนออกมาเป็นเลือดและหมดสติไป
จักรพรรดิเหยาพูดอย่างบูดบึ้งด้วยความโกรธ "ลากหรงเวินหยูมา และประหารชีวิตเขาในสามวัน !"
รุ่งสาง ท้องฟ้าค่อย ๆ มืดลงอีกครั้ง ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยเมฆดำ และฝนห่าใหญ่ "โปรยปราย" ลงมา
ก้อนหินกลิ้งลงมาจากภูเขาและปิดกั้นบ่อน้ำที่แห้งแล้ง
ไป๋ชิงหลิงถูกปลุกให้ตื่นเพราะสายฝน และเมื่อนางลืมตาขึ้น นางไม่ได้อยู่ในศาบต้าหลี่อีกต่อไป
นางแหงนหน้าขึ้น ฝนหยดลงมาไหลผ่านรอยกรีดเล็ก ๆ หยดลงมาบนริมฝีปากที่แตกของนาง
นางเลียน้ำฝนที่ริมฝีปาก และอดไม่ได้ที่จะอ้าปากเพื่อกินน้ำอีก ผ่านไปสักพัก ฝนก็เริ่มตกหนัก
ฝนที่ตกลงมาจากด้านบนทำให้ใบหน้าของนางเปียกอย่างรวดเร็วและนางก็ได้สติ
นางลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว และมองหาหรงเยี่ย แต่กลับพบว่ามีเพียงแม่ทัพเสิ่นเพียงคนเดียวที่อยู่ข้างๆ นาง
เขาหมดสติอยู่
ไป๋ชิงหลิงเดินเข้ามาและเขย่าตัวเขาเบา ๆ "แม่ทัพเสิ่น แม่ทัพเสิ่น"
เสิ่นหรูเหลียนไม่ตอบสนองต่อนาง
นางยกฝ่ามือขึ้น และวางบนหน้าผากของเสิ่นหรูเหลีน จากนั้นนางก็รู้ว่าเสิ่นหรูเหลียนป่วย
ไม่สิ น่าจะเป็นเพราะร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บหรือติดเชื้อ
นางจำฉากตอนที่เสิ่นหรูเหลียนออกมาอุ้มนางก่อนที่ศาลต้าหลี่จะระเบิด และเขาใช้หลังของเขาเพื่อป้องกันนางจากอันตรายที่อยู่ข้างหลังนาง
ใช่ หลัง !
ไป๋ชิงหลิงต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการพลิกตัวเขาไปอีกด้าน
แน่นอน สองในสามหลังของเขาถูกไฟลวก
ฝนยังคงตก บ่อน้ำแห้งแล้งที่ไม่มีแหล่งน้ำเปียกชุ่มไปครึ่งหนึ่ง นางวางมือไว้ใต้รักแร้ของเสิ่นหรูเหลียน และลากเขาไปยังพื้นดินแห้งด้วยแรงทั้งหมดของนาง
ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าเสิ่นหรูเหลียนเหมือนอ๋องหรง ... เขาไม่ใช่ผู้ชายที่นางสามารถจัดการได้ด้วยกำลังทั้งหมดของนาง
ชายทั้งสองสูงเกิน 1.85 เมตร และมีโครงสร้างที่แข็งแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...
อ่านถึงตรงนี้แล้วยอมรับเลยว่าเหนื่อยแทนไป่ชิงหลิงจริงๆ...มีเรื่องตลอด...ช่วงดีๆแทบจะไม่มีเลย..แอดขาาาาตามอ่านจนจะทันแล้วนะคะลงต่อเถอะค่ะเข้ามาส่องทุกวันว่าขยับจาก 460ไปบ้างรึยังพรีสสสสส😽😽😽...
เจอแล้ว..เจอแล้ว..เป็นเรื่องที่อยากอ่านมากๆอีกเรื่องนึง..กรี๊ดลั่นรถจนลูกผัวตกอกตกใจ55555....แอดขาาา..อัพต่อไปเรื่อยๆนะคะจะตามอ่านให้ทันแน่นอนค่ะ😄🤗😊...
ตอนนี้ชื่อหรงฉี่กับอ๋องต้วนสลับกันอยู่นะอย่าทำให้สับสนสิคะ...
บท 433 แล้วมีต่อใช่มั้ยคะ...
อ่านแล้ว ยังไม่จบ แต่สถานะทำไมเสร็จสิ้นแล้ว น่าจะยังอีกหลายตอน ทำไมไม่มีการลงต่อคะ...