ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 33

เวลาเที่ยงวัน ไป๋ชงเซิงยังคงไม่กลับมา

ไป๋ชิงหลิงรู้สึกเป็นกังวล และเตรียมตัวที่จะออกไปหา จากนั้นคนของเรือนฉืออวี้ก็เข้ามา

แต่ทว่าคนที่มานั้นไม่ใช่แม่นมชุย แต่กลับเป็นคนใช้ใหญ่ของเรือนฉืออวี้ นั่นก็คือปี้หวน

"พระชายาต้วนกลับจวนโหวไปแล้ว เด็กคนนั้นเดินชนพระชายาต้วน พระชายาจึงตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เก็บเด็กคนนี้เอาไว้ และพระชายายังกล่าวอีกว่าจะช่วยจัดการเด็กแทน แต่หากยังต้องการอยู่ในจวนนี้ต่อไป เช่นนั้นก็รีบไปขอโทษพระชายาต้วนที่เรือนฉืออวี้เดี๋ยวนี้" เมื่อปี้หวนพูดจบ นางก็เดินจากไปทันที

จื่ออีกลับไปยังห้องด้วยความโมโห และเล่าสิ่งที่ปี้หวนพูดออกมาทุกคำให้ไป๋ชิงหลิงฟัง

เมื่อไป๋ชิงหลิงฟังจบ สีหน้าของนางก็เต็มไปด้วยความโกรธ และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "พระชายาต้วน!"

เมื่อห้าปีก่อน นางวางแผนลอบทำร้ายเจ้าของร่างเดิม และนางยังไม่ทันได้ชำระแค้นนี้กับไป๋จิ่นเลย

และตอนนี้ นางกลับมาแย่งชิงลูกของนางไปอีก

"เพล้ง!" นางโยนถ้วยยาในมือออกไปและกล่าวว่า "ไปตามผู้อารักขาพิทักษ์เรือนเข้ามา"

จื่ออีรีบออกไปรวบรวมกองกำลังผู้อารักขา โดยไม่รีรอให้เสียเวลา

ผู้อารักขาพิทักษ์เรือนที่ติ้งเป่ยโหวหลงเหลือให้กับไป๋ชิงหลิงนั้นล้วนแต่เป็นผู้หญิง

ซังจวี๋เป็นผู้ที่มีวิชาตัวเบาเก่งกาจมากที่สุดในบรรดาผู้อารักขาทั้งหมด ชิงจู๋เชี่ยวชาญด้านการใช้แส้ที่สุด ซวงเหมยถนัดในการใช้อาวุธลับ และฮุ่ยหลานนั้นมีความเชี่ยวชาญเรื่องพิษ

ติ้งเป่ยโหวเป็นคนส่งคนเหล่านี้มาให้นางด้วยตัวเองเมื่อสองปีก่อน และให้นางคัดเลือกผู้ที่มีความสามารถโดดเด่นมากที่สุด เพื่อรอวันที่นางจะได้กลับมายังจวนโหวอีกครั้ง และสามารถมีคนรอบข้างที่สามารถปกป้องดูแลนางได้

คิดไม่ถึงเลยว่า จะได้เรียกใช้พวกนางเร็วเช่นนี้

"ซังจวี๋ เจ้าไปแจ้งความ ส่วนชิงจู๋ ซวงเหมย ออกไปตามหาคุณหนูน้อยที่บริเวณภายนอกของเรือนฉือวี้ ต้องหานางให้เจอและปกป้องนางให้ปลอดภัย จื่ออีไปที่ถนนเส้นตลาดบริเวณหลังจวนโหว และบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นที่จวนติ้งเป่ยโหว"

กฎหมายของแคว้นหรงนั้นมีความชอบธรรมอย่างมาก เด็กที่มีอายุน้อยกว่าเจ็ดขวบ หากไม่มีการลงผนึกเป็นลายลักษณ์อักษรบนสัญญาซื้อขายจากหน่วยงานราชการ จะไม่อนุญาตให้ทำการซื้อขายโดยส่วนตัวได้

ในเมื่อพระชายาต้วนต้องการลงมือกับนางเช่นนี้ โดยใช้เด็กเป็นตัวประกัน นางก็ไม่เกรงกลัว......ที่จะทำให้เรื่องใหญ่ขึ้น

สีหน้าของฮูหยินอาวุโสเคร่งขรึม และเต็มไปด้วยความดุร้าย "ใครกล้ามาลงผนึกกลอนประตู?"

"เป็นหญิงสาวคนนั้นที่นายท่านโหวพากลับมาขอรับ"

"บังอาจ" ฮูหยินอาวุโสโยนถ้วนชาในมือออกไป

ไป๋จิ่นขมวดคิ้วและลุกขึ้นกล่าว "ท่านย่า ข้าจะออกไปดูเองเจ้าค่ะ"

"เร็วเข้า รีบประคองข้า" ฮูหยินอาวุโสกล่าวด้วยเสียงต่ำ ปี้หวนจึงรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อประคองฮูหยินเฒ่าลุกขึ้น และเดินไปยังเรือนใหญ่

ไป๋จิ่นเดินไปถึงด้านหน้าของเรือนก่อน เพียงแวบเดียวก็สามารถมองเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าประตู

นางสวมใส่ชุดกระโปรงยาวสีฟ้า มีเสื้อคลุมสีเดียวกับชุดของนางคลุมอยู่ที่ไหล่ทั้งสองข้าง และผมสีดำยาวเป็นเงางามรวบตึงไปข้างหลัง เหลือเพียงผมหางม้ากระจัดกระจายอยู่เบื้องหลัง ทำให้นางดูสูงและเรียว

นางก็เหมือนกับนาง มีผ้าคลุมปิดบังใบหน้า ทว่าสิ่งที่ไม่เหมือนกันคือ ระหว่างคิ้วของอีกฝ่ายนั้นมีสร้อยไข่มุกห้าเม็ดอยู่ ทำให้ไป๋จิ่นรู้ได้ทันทีว่าเป็นนาง

นางคือ นางคือหมอหญิงที่เจอที่สระกำมะถันที่หอหลิวเหยียน!