ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 32

ทว่าไป๋ชงเซิงกำลังวิ่งเล่นอยู่กับลี่ว์อีและชิงอีอย่างสนุกสนาน

พวกนางบังคับเชือกว่าวและวิ่งออกไปไกลโดยไม่รู้ตัว

และในขณะเดียวกัน คนกลุ่มหนึ่งได้เดินออกมาจากทางเดินข้างหลังของเนินเขาจำลอง

ไป๋ชงเซิงมองออกไปโดยสัญชาตญาณ

ผู้หญิงที่เดินนำหน้านั้นมีผ้าบางปกคลุมใบหน้า รูปร่างของนางผอมเพรียว สวมใส่ชุดกระโปรงยาวสีฟ้า และติดปิ่นไข่มุกสีฟ้าบริสุทธิ์ที่ศีรษะ

แววตาของไป๋ชงเซิงเป็นประกาย นางมองเห็นเป็นไป๋ชิงหลิงจากจิตใต้สำนึก

จากนั้นจึงโยนว่าวทิ้งไปและวิ่งโถมเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น และเข้าไปกอดต้นขาของอีกฝ่ายเอาไว้และกล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อน "ท่านแม่ ท่านแม่......"

ไป๋จิ่นอุทานออกมาด้วยความตกใจ และก้มหน้ามองดูเด็กที่กอดต้นขาของนางเอาไว้

เป็นจังหวะเดียวกับที่เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมอง และทำท่าทีออดอ้อนใส่นาง

และหลังจากที่นางสังเกตใบหน้าของเด็กน้อยแล้ว สีหน้าของไป๋จิ่นก็ซีดเผือดลงทันที

ไป๋ชิงหลิง!!

นางผลักเด็กน้อยออกไปทันทีและตะโกนกรีดร้อง "ผี ผี รีบตีนางให้ตาย ตีนางให้ตายไปเลย!"

ไป๋ชงเซิงถูกนางผลักออกไป ทำให้ไม่สามารถทรงตัวได้ และถอยหลังออกไปหลายก้าว ชิงอีรีบพุ่งเข้ามา และกอดไป๋ชงเซิงไว้ในอ้อมแขน

และไป๋จิ่นที่อยู่ในอาการหวาดกลัวก็ถูกรายล้อมไปด้วยสาวใช้จำนวนมาก

"พระชายา ไม่ใช่ผีเจ้าค่ะ เป็นเด็กน้อย เป็นเด็กน้อยเจ้าค่ะ" แม่นมอันแห่งจวนท่านอ๋องกล่าวปลอบขวัญ

แม่นมชุยมองไปยังชิงอีและลี่ว์อีอย่างเกรี้ยวกราด และกล่าวตำหนิ "คนใช้สารเลวทั้งสองคน ยังไม่รีบพาเด็กเข้ามาอีกหรือ"

ร่างกายของไป๋จิ่นแนบพิงไปยังอ้อมกอดของแม่นมอัน และมองไปยังไป๋ชงเซิงด้วยความหวาดกลัว

จากนั้นเมื่อมั่นใจได้ว่าคนที่กอดต้นขาของนางเมื่อสักครู่นั้น ไม่ใช่ผีที่ไหน ทว่าใบหน้าของไป๋ชงเซิงที่มีความคล้ายคลึงกับไป๋ชิงหลิงด้วยขนาดที่เล็กลงนั้น ทำให้ไป๋จิ่นรู้สึกตกใจอย่างมาก

เหตุใดถึงมีคนที่หน้าคล้ายกันเช่นนี้

"นางเป็นลูกสาวของใครกัน?" น้ำเสียงของไป๋จิ่นมีความเย็นชาแอบซ่อนอยู่

นางทำให้ไป๋ชิงหลิงต้องตาย ทำให้รู้สึกประหม่าอย่างมาก

ตอนนี้กลับมีเด็กน้อยคนหนึ่งที่มีหน้าตาเหมือนกันกับน้องสาวไป๋ชิงหลิงของนางมาก นางจึงเกิดความคิดอยากจะเอาชีวิตของเด็กคนนี้