ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 480

ไป๋ชิงหลิงยิ้มและพูดว่า "เพคะ หม่อมฉันจะรอ"

ไม่นานหลังจากนั้น พระสนมเอกหรงก็ออกจากสถานที่นั้น ไป๋ชิงหลิงคุกเข่าลงและเดินขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อถึงเวลาที่เธอไปถึงยอดวัดเต๋อหลิน เข่าของไป๋ชิงหลิงก็เต็มไปด้วยเลือดแล้ว

เธอหันกลับไปมอง บันไดหินด้านล่างอยู่ตรงหน้าเธอ และถนนก็เปื้อนเลือดสีแดง

ทัศนคติของอิงเหลียนที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก

“พระชายา หม่อมฉันจะอุ้มท่านไว้บนหลังของหม่อมฉัน”

"ไม่จำเป็น" ไป๋ชิงหลิงก้มศีรษะลงแล้วมองขาและเท้าของเธอ: "ไปกันเถอะ ยังมีปัญหาที่ใหญ่กว่าให้แก้ไข"

“ข้าน้อยและลี่ว์อีเป็นพยานทั้งคู่ เราจะไม่ยอมให้พระสนมเอกหรงสร้างเรื่องและใส่ร้ายพระชายา” อิงเหลียนยังคงบริสุทธิ์ในใจ เธอรู้สึกว่าการเห็นนั้นเชื่อได้

แต่หากพระสนมเป็นคนเรียบง่ายขนาดนั้น ผู้บริสุทธิ์จำนวนมากคงไม่ตายอย่างเปล่าประโยชน์

“หลังจากพบกับจักรพรรดิแล้ว จงตอบคำถามตามความจริง อย่าพูดอะไรที่ไม่จำเป็น และอย่าต่อสู้เพื่อข้า” เธอกลัวว่าอิงเหลียนและลี่ว์อีจะช่วยไม่ได้ เธอจึงพูดมากเกินไป

ในเวลานั้นหากทำให้จักรพรรดิขุ่นเคืองจะได้ไม่คุ้มเสีย

ลี่ว์อีพูดด้วยความโกรธ: "เห็นได้ชัดว่าพระสนมเอกหรงมาที่นี่เพื่อยั่วยุพระชายา นางยังมีหน้ามาบ่น ถ้าไม่ใช่เพราะนางพระชายาคงมาตั้งนานแล้ว และก็คงไม่ต้องรับโทษหนักเช่นนั้น”

เธอมองไปที่คราบเลือดบนชุดของไป๋ชิงหลิง หัวใจของเธอก็มีเลือดออกมาเช่นกัน

ไป๋ชิงหลิงคว้าหลังมือของลี่ว์อีแล้วพูดว่า "จำสิ่งที่ข้าพูดได้ไหม จะไม่มีใครถามเจ้า ไม่ต้องพูดอะไร เข้าใจหรือไม่"

ลี่ว์อีและอิงเหลียนมองหน้ากัน

ในที่สุดทั้งสองก็พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ

พวกเขาไม่เข้าใจว่าไป๋ชิงหลิงกำลังปกป้องพวกเขา

หากเธอไม่ได้ก่ออาชญากรรมร้ายแรงที่นี่ จักรพรรดิก็จะไม่สามารถฆ่าเธอได้ แต่เขาสามารถโจมตีผู้คนที่อยู่รอบตัวเธอได้

ไม่มีการรับประกันว่าพระสนมเอกหรงจะไม่เอาเปรียบคนรอบข้างเธอ

ไป๋ชิงหลิงทนต่อความเจ็บปวด เดินเข้าไปในวัดทีละก้าว พระภิกษุในวัดนำทางไปยังหอซานไห่ของวัดเต๋อหลิน

แต่เธอไม่รู้ว่าตอนที่เธออยู่บนขั้นบันไดหิน มีนางกำนัลหลายคนมาทำความสะอาดเศษแก้วบนขั้นบันไดหิน

ทันใดนั้น เสิ่นหรูเหลียนก็วิ่งออกมาจากป่าใกล้เคียงและมัดนางกำนัลที่กำลังเก็บชิ้นส่วนไว้...

ไป๋ชิงหลิงก้าวเข้าไปในหอซานไห่

ห้องโถงเต็มไปด้วยผู้คน

สามีภรรยาอ๋องเฉิน สามีภรรยาอ๋องต้วน ไทเฮา จักรพรรดิเหยา และขุนนางอีกหลายคน

พระสนมเอกหรงอยู่หลังฉากในหอ หมอหลวงกำลังรักษาบาดแผลของเธอ