ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 496

“พระชายาหรง พระชายาหรง…” หมอหลวงจ้าวเรียกหลายต่อหลายครั้ง จากนั้น ไป๋ชิงหลิงก็กลับมามีสติขึ้นมาอีกครั้ง และดึงมือของเธอออกจากร่างของหรงฉี่แล้วพูดว่า: “สภาพแวดล้อมที่นี่ไม่ค่อยจะดี หม่อมฉันต้องทำการผ่าตัดฉุกเฉินให้กับท่านอ๋องต้วน แต่ว่า...”

“แต่ว่าอะไร?” จักรพรรดิเหยาถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ไป๋ชิงหลิงกล่าวว่า: “ฝ่าบาทโปรดเตรียมตัวให้พร้อม ท่านอ๋องต้วนได้รับบาดเจ็บที่พระหทัย หลอดเลือดโดยรอบส่วนใหญ่ถูกตัดขาด ทำให้เลือดไหลเข้าสู่หัวใจลำบาก ในระหว่างการผ่าตัด ท่านอ๋องต้วนมีโอกาสมากที่จะสิ้นพระชนม์ได้เพคะ

“ข้าไม่อนุญาตให้เขาตาย เขาเป็นลูกของข้าและพรสนมเอกหรง พระสนมเอกหรงมีลูกเพียงคนเดียว ถ้าเขาตายนางจะต้องเป็นบ้า ข้าอยากให้เจ้าช่วยเขาให้ได้ ไม่อย่างนั้นข้าจะฆ่าเจ้าเสีย” " หลังจากที่จักรพรรดิเหยาพูดจบ เขาก็อุ้มหรงฉี่ขึ้นมา มองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยควมคับแค้นใจ และรีบอุ้มเขาออกจากวิหารทองคำไป

ทหารเกราะเงินและราชองครักษ์คอยคุ้มกันจักรพรรดิเหยาตลอดทางกลับไปที่ตำนัก

จักรพรรดิเหยาเจอตำนักที่ใกล้ที่สุด เขาวางหรงฉี่บนเตียงแล้วพูดว่า: “ช่วยเขา หากไม่สามารถช่วยอ๋องต้วนได้ ข้าจะให้พวกเจ้าทุกคนถูกฝังไปพร้อมกับเขา”

หมอหลวงกลั้นหายใจไปตามๆกันและไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่น้อย

ไป๋ชิงหลิงพูด "เสด็จพ่อ ท่านออกไปก่อนเถอะ"

“ข้าอยากอยู่ที่นี่และเฝ้าดูเจ้า ข้ารู้ว่าเจ้ามีความแค้นกับจวนอ๋องต้วน” จักรพรรดิเหยาพูดอย่างดุเดือด จากนั้นสบัดแขนเสื้อแล้วหันกลับไปนั่งบนเก้าอี้นวม

ไป๋ชิงหลิงมีใบหน้าบูดบึ้งและไม่สนใจจักรพรรดิเหยา แต่เธอออกคำสั่งอย่างเป็นระเบียบ: “หมอหลวงจ้าวและหมอหลวงหลี่อยู่ที่นี่ ลี่ว์อี เตรียมเสื้อผ้าเร็วเข้า หมอหญิงและหมอหลวงให้รออยู่ข้างนอก ข้าอาจเรียกพวกท่านได้ตลอดเวลา”

"พะยะค่ะ" หมอหลวงและหมอหญิงหลายคนรีบออกจากห้องไป

ไป๋ชิงหลิงกับหมอหลวงทั้งสอง พร้อมทั้งลี่ว์อีต่างสวมเสื้อผ้าปลอดเชื้อ

สภาพห้องยังปลอดเชื้อไม่เพียงพอ และมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อสูงมาก ไป๋ชิงหลิงจึงขอให้ลี่ว์อีแจกจ่ายยา และขอให้หมอหญิงที่อยู่ข้างนอกฆ่าเชื้อทุกมุมห้อง

อ๋องต้วนอยู่ในอาการสาหัส และจักรพรรดิเหยาก็ผูกชีวิตของเธอไว้กับอ๋องต้วน ดังนั้นเธอจึงไม่มีความคิดอื่นใดอีก

วันนี้เธอต้องช่วยชีวิตหรงฉี่

สำหรับเครื่องมือที่จำเป็น เธอทำได้เพียงใส่ไว้ในกล่องยา จากนั้นนำท่อเครื่องมือออกจากกล่องยาแล้วสอดเข้าไปในร่างกายของอ๋องต้วน

หมอหลวงจ้าวมองไปที่กล่องยาของไป๋ชิงหลิงด้วยความตกใจ เขารู้สึกเสมอว่ากล่องยาของไป๋ชิงหลิงสามารถดึงสิ่งต่างๆออกมาได้มากมาย

หมอหลวงหลี่ต่างจากหมอหลวงจ้าว เพาะเขามักจะเข้าร่วมในการผ่าตัดของไป๋ชิงหลิง เมื่อเขาเห็นเทคนิคการผ่าตัดของไป๋ชิงหลิง เขาก็ชื่นชมมันอย่างมาก

การผ่าตัดครั้งนี้ยากมาก หากมือสั่น เธออาจทำลายหลอดเลือดบริเวณใกล้เคียงและต้องเย็บหลอดเลือดที่เปราะบางเหล่านี้

“อ๋องต้วน ความดันโลหิตของท่านลดลงเรื่อยๆ” ลี่ว์อีกล่าว

การเคลื่อนไหวของไป๋ชิงหลิงมั่นคงและมือของเธอเร็วขึ้น

“ให้เลือดกับท่านอ๋องต้วน” เขาเสียเลือดมากจนท่านอ๋องต้วนตกอยู่ในภาวะช็อกแล้ว

หมอหลวงจ้าวและหมอหลวงหลี่ช่วยกันทำการช่วยชีวิต

ในการผ่าตัดทั้งหมด พวกเขาใช้เวลาทั้งวันทั้งคืน

เมื่อไป๋ชิงหลิงออกมาจากด้านหลังม่าน เท้าของเธอก็ได้รับความเจ็บปวดอย่างหนัก