อ่านสรุป บทที่ 501 เสิ่นโหรวเม่ย เจ้าอยากตายหรือ จาก ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น โดย พระจันทร์ขี้เมา
บทที่ บทที่ 501 เสิ่นโหรวเม่ย เจ้าอยากตายหรือ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย พระจันทร์ขี้เมา อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
หลังจากที่ไป๋ชิงหลิงจากไปแล้ว ทันใดนั้นเสิ่นโหรวเม่ยก็เดินออกมาจากมุมสวนด้านหลัง และมองไปที่ด้านหลังของไป๋ชิงหลิง เมื่อไป๋ชิงหลิงหายไปแล้ว นางก็หันไปมองชายที่ยืนอยู่ในทะเลดอกไม้
หัวใจที่ตายไปแล้ว ก็ฟื้นขึ้นมาทันที
นางได้ยินที่ไป๋ชิงหลิงและหรงเยี่ยพูดเมื่อครู่อย่างชัดเจน
ไป๋ชิงหลิงต้องการหย่าร้างกับหรงเยี่ย และหรงเยี่ยตอบตกลงแล้ว นั่นหมายความว่า…… นางและหรงเยี่ยสามารถเริ่มต้นใหม่ได้อีกครั้ง
ตราบใดที่นางขอให้อ๋องเฉินหย่ากับนาง นางก็หันกลับและไปที่จวนของอ๋องหรง เพื่อเป็นพระชายาหรงได้ !
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หัวใจขอ เสิ่นโหรวเม่ยก็เต้นเร็วมาก
ในเวลานี้มีเสียงดังมาจากข้างใน และความคิดของเสิ่นโหรวเม่ยก็กลับมาทันที และนางก็มองไปที่หรงเยี่ย
เห็นเขาชกหมัดกับพื้น ทรายและก้อนหินก็ลอยขึ้นมาจากพื้น
เสิ่นโหรวเม่ยรู้สึกเป็นทุกข์มาก นางคิดว่าตอนนี้เป็นโอกาสที่ดี
ดังนั้น นางจึงเดินอ้อมไปที่ประตูและหน้าต่างตรงหน้านาง เดินตามหลังหรงเยี่ย และเรียกเบา ๆ ว่า “หรงเยี่ย!”
หรงเยี่ยตัวแข็งตัวทื่อ และทันใดนั้นเขาก็หันศีรษะไปมองข้างหลัง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยเจตนาฆ่า และเมื่อเขามองไปที่เสิ่นโหรวเม่ย เขาก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
เสิ่นโหรวเม่ยตกใจกับท่าทางของหรงเยี่ยเช่นนี้ แต่นางไม่ใช่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่กลัวหรงเยี่ยอีกต่อไป หากนางต้องการให้ความฝันของตัวเองเป็นจริง นางต้องก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ
ตราบใดที่นางชนะใจชายคนนี้คืนกลับมา นางก็ยังไม่แพ้
นางวิ่งไป คุกเข่าลง จับหน้าหรงเยี่ยด้วยมือทั้งสองข้างแล้วพูดว่า “ถ้าเจ้าเศร้าก็บอกข้า ข้าได้ยินมาหมดแล้ว นางไม่ต้องการท่านเป็นตัวนางที่สูญเสีย ท่านยังมีข้า หรงเยี่ย ข้ารอท่านอยู่เสมอ”
“ไปให้พ้น!” เขาปัดมือของเสิ่นโหรวเม่ยออกไป ลุกขึ้นยืนและชี้ดาบไปที่นาง “เสิ่นโหรวเม่ย เจ้าอยากตายใช่หรือไม่ แต่งงานกับน้องแปดของข้ายังมีผู้ชายอื่นอยู่ในใจอีก”
“อ๊ะ……” เมื่อเห็นดาบคม ๆ ในมือของเขา เสิ่นโหรวเม่ยก็ผงะไป นางล้มลงกับพื้นอย่างแรงกรีดร้องและพูดว่า “หรงเยี่ย คนอื่นไม่รู้ว่าข้าแต่งงานกับจวนของอ๋องเฉินได้อย่างไร หรือว่าท่านยังไม่รู้หรือ ว่าคืนนั้นข้าถูกอ๋องเฉินบังคับ แม้ว่าตอนนี้ท่านต้องการฆ่าข้า ข้าก็จะบอกท่านว่า ข้าไม่เคยลืมท่านเลย ไม่เคย!”
“อ๊ะ……”
หลังจากที่เสิ่นโรวเม่ยพูดจบ หรงเยี่ยก็แทงเสิ่นโหรวเม่ยด้วยดาบของเขา
เสิ่นโหรวเม่ย กรีดร้องอีกครั้ง ซึ่งดึงดูดอ๋องเฉินที่ตามหานางทุกที่ และฉากที่หรงเยี่ยกแทงเสิ่นโหรวเม่ย ก็ทำให้อ๋องเฉินพุ่งเข้ามาชน
ทันใดนั้นอ๋องเฉินก็ตะโกน “พี่เจ็ด ช้าก่อน”
เขารีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว มือทั้งสองข้างจับแขนของหรงเยี่ย และตะโกนด้วยความโกรธ “พี่เจ็ด ท่านจะทำอะไร เป็นนางเป็นพระชายาของข้า”
“ไอ้คนงี่เง่า” หรงเยี่ยขมวดคิ้วจ้องมองที่หรงเฉิน
เสิ่นโหรวเม่ยเดินเข้าไปประคองเขา และถามทั้งน้ำตาว่า “อ๋องเฉิน ข้าจะพาท่านไปหาหมอหลวงจ้าว ข้าจะพาท่านไป……”
“เม่ยเอ๋อร์ อย่าร้องไห้” หรงเฉินยกมือขึ้นเพื่อเช็ดน้ำตาของเสิ่นโหรวเม่ย จากนั้นหันศีรษะจ้องมองที่หรงเยี่ย “ ท่านและนาง ฆ่าเสด็จแม่ของข้า ท่านยังมีหน้าอยู่ในโลกนี้ได้อย่างไร”
“หรงเฉิน ท่านโปรดอย่าพูดอย่างนั้น ข้าขอร้องเถอะ พี่เจ็ดกำลังอารมณ์ไม่ดี พี่สะใภ้เจ็ดต้องการหย่าร้างกับเขา อย่าทำให้เขาหงุดหงิดอีกเลย เขาเสียใจมาก” เสิ่นโหรวเม่ยพูดขณะร้องไห้
หรงเยี่ยคำรามด้วยความโกรธ “ข้าไม่มีทางหย่า ดังนั้นเจ้าหุบปากแล้วพาเขาไสหัวไปซะ”
เสียงคำรามของเขา ทำให้เสิ่นโหรวเม่ยสั่นด้วยความหวาดกลัว
หรงเฉินสะบัดร่างกาย ยืนอย่างมั่นคง ปกป้องผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ในอ้อมแขนของเขา แล้วพูดว่า “ ท่านมีความกล้าก็ตะโกนใส่ข้า ตะโกนใส่ผู้หญิงให้ได้อะไร สมควรแล้วที่พวกท่านหย่าร้าง ท่านและนางเป็นเพียงวิญญาณที่ชั่วร้าย เสด็จแม่และจิ่งหลินล้วนเสียชีวิตเพราะความเห็นแก่ตัวของพวกท่าน และท่านยังเกือบจะทำลายหลวนอี๋”
ดวงตาของหรงเยี่ยแดงก่ำ จ้องมองหรงเฉิน
มือที่ทุบตีหรงเฉินเมื่อสักครู่สั่นเล็กน้อย เขาหายใจเร็วและแรง แต่สุดท้ายเขาก็วางแส้ลงบนพื้น แล้วเดินผ่านหรงเฉินไปโดยไม่พูดอะไร
อย่างไรก็ตามหรงเฉินกลับไม่ยอมหยุด
เขาคว้าแขนหรงเยี่ย ผลักเขาไปข้างหน้า และตะโกนด้วยความโกรธ “อยากจากไปแบบนี้หรือ ท่านกับข้าถือว่าข้าทุบตีหญิงสาวของท่าน แล้วใครให้ความเป็นธรรมแก่ข้า การตายของเสด็จแม่ ใครจะรับผิดชอบ ใครจะปลิดชีวิตแทนนาง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
จากขทที่ 907ข้ามมาบทที่ 987 เลยเหรอคะหายไป 80บท...แอดขาตามกลับมาให้หน่อยค่าาาาา😅😢😘...
จักรพรรดิตายแล้วค่อยมีกำลังใจอ่านหน่อยอย่างน้อยๆก็ไม่ต้องหัวเสียกับตาแก่งี่เง่าคนนี้อีก......
เรื่องนี้ทำพี่น้ำตาท่วมบ้าน...สามีบอกว่าถ้ามันโศกมันเศร้านักก็เลิกอ่านเหอะ...ไม่ได้สิตามมาขนาดนี้แล้วเอาให้สุดแล้วหยุดที่กระดาษทิชชู่...
อยากรู้ว่าพระเอกและนางเอกจะรู้ความจริงตอนไหนว่าเป็นครบครัวเดียวกันและจิ่นหลินคือลูกอีกคน ช่วยสปอยหน่อยค่ะ...
นางเอกเรื่องนี้เก่ง..แต่อ่อนแอและงี่เง่า..หลายครั้งที่อ่านไปถอนหายใจไป...
อัพต่อนะคะ..กำลังสนุกเลยค่ะ...
บทที่614-623เนื้อหาไม่ครบมีแค่5-6บรรทัดอ่านไม่รู้เรื่องเดาทางไมาถูกเลย...
บทที่594-602สั้นมากค่ะ...
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...